Op vrijdag vroeg ons bed in.. en zaterdag om zes uur uit de veren om een weekendje BIG5 te spotten, op olifanten te rijden en omringd te zijn door wildlife. Maar toen we de drijvende auto’s, ondergelopen huisjes en afgezette wegen zagen, wisten we eigenlijk al genoeg.. de regen kwam non-stop met bakken uit de lucht en er was hier in zeven jaar tijd niet zoveel gevallen als nu. Na twee uur rijden zagen we het niet meer zitten, een aantal discussies verder hadden we de baas dan eindelijk zo ver dat we terugkeerden en onze safari konden omboeken. Na toch wel een gezellige autorit besloten we met de acht meiden van de tour te gaan lunchen in Waterfront. Wat vervolgens uit liep op een vervroegd avondmaal aangezien de taxidriver zo een anderhalf uur op zich liet wachten (het Marokkaanse kwartiertje is niks bij het Zuid-Afrikaanse uurtje;p)!
Ik geloof niet dat ik nog ooit zal klagen als NS eens 5 minuten te laat is, hier is het de normale gang van zaken.
Na een hoop tegenvallers bleken ook nog alle hostels vol te zitten waardoor we voor de nacht weer terug moesten naar Grassy Park. Maar hierdoor hebben we nu wel een hele aardige taxidriver leren kennen die ons overal heen brengt voor een mooi prijsje.

Ons gastgezin is namelijk echt overbezorgd, we mogen niet met de trein, we mogen niet met de bus, zomaar een taxinummer bellen is ook not-done, en van de minibusjes zijn ze ook geen fan. Dan zou je zeggen dat te voet overblijft.. we stonden dus op het punt om naar de ATM te lopen vrijdag (letterlijk twee straten verderop), ze stonden erop om ons hierheen te brengen. In weekenden lopen mensen met veel geld op zak, aangezien werkgevers op vrijdag uitbetalen. Dit is dus een extra groot gevaar.
Mocht je ooit naar Zuid-Afrika reizen en zelf een auto huren, leg je tas en spullen in je achterbak, het schijnt zo te zijn dat als je je tas tussen je benen zet tijdens het rijden ze hem er gewoon uit trekken.
In pretoria, de hoofdstad van Zuid-Afrika, is het zelfs zo erg te zijn dat bestuurders niet kunnen wachten op een groen stoplicht aangezien je dan per direct beroofd wordt. Hier wordt dus altijd door rood gereden. Ik weet niet in hoeverre dit waar is, maar na alle verhalen hier kan ik me hier wel in vinden.

Voor zondagochtend moesten we nog snel nieuwe plannen bedenken, maar zo simpel is dit nog niet met een to-do list van hier tot tokyo. Een hoop dingen vallen af als het te windy of cloudy is. Na twee weken zijn we nog niet eens op de tafelberg geweest, schandalig. Nadat onze plannen om Lions Head op te hiken ook werden afgeraden door de weersomstandigheden besloten we op afraden van alle andere vrijwilligers toch naar Robbeneiland te gaan. We kunnen toch niet thuis komen, zonder robbeneiland en de Mandela gevangenis, gezien te hebben. Na verhalen van andere vrijwilligers hadden we dus geen verwachtingen, maar tot onze grote verbazing was het erg indrukwekkend.
Na deze ochtend zagen we per toeval een show van ‘the young americans’ in het amfitheater in Waterfront, een groep die de wereld over reist om kinderen in townships te ondersteunen in educatie en performance door middel van workshops te geven op scholen. Een ontzettend project vond ik zelf.
In cape point komen de twee oceanen samen en via via hoorden we dat het two oceans aquarium een echte aanrader was. We kwamen net op tijd aan, want op dat moment werden de haaien gevoerd. Vorige week zeiden we nog heel stoer: we kunnen ook in een aquarium tussen de haaien duiken. Maar hier komen we op terug.. nu we weten dat het toch vleesetende haaien zijn en zelfs de ervaren duikers af en toe nog moesten wegduiken toen ze de haaien voerden. Laten we het toch maar houden op shark cage diving in the ocean. Veilig in een kooi, hopen we dan!

En ohja, Maartje zit onder de zwarte puntjes, niet van een dier maar van mijn zwarte pen. Het begon namelijk toch wel vreemd te worden dat ik 0,0 muggenbeten had en Maartje er iedere dag bij krijgt. Het schijnen vlooienbeten te zijn, en nu komt het: om erachter te komen of het ‘bedbugs’ (van in het gastgezin) of zandvlooien (van de pre-school) zijn, heb ik op iedere bult (welgeteld 47!!) een puntje gezet om te kijken of er vannacht bij komen.. slim toch;)! Dan kunnen we erna een middeltje halen zodat ze niet der hele leven onder de bultjes blijft..
Heb ik jullie trouwens al verteld dat ons vorige week werd gevraagd of Maartje mijn mama was? In Nederland wordt nog bij iedere club onze ID gevraagd;p!

Waarschijnlijk staat voor komend weekend de Safari&wildlife tour op het programma en de weersvoorspellingen zijn top dus we kunnen ons weer opnieuw gaan verheugen.

Ik heb nog zoveel meer te vertellen maar op dit moment ga ik mijn energie sparen voor alle energie-vergende-lieve kids morgen, de rest horen jullie verder deze week.

Hele dikke kus uit het inmiddels weer zonnige zuiden.