Vaders beschouwen risico- en beschermende factoren in hun leven en het leven van hun kinderen - Creighton et al - Artikel

Vaders spelen een aparte, belangrijke rol in het leven van hun kinderen. Ze zijn meer betrokken bij fysieke, actieve en uitdagende spel dan moeders. Deze neiging van vaders heeft geleid tot het meer bevorderen van gezondheid, maar uit literatuur blijkt dat een hogere sociale druk op veiligheid tot minder mogelijkheid voor verkenning en uitdaging bij kinderen leidt. Een overijverige inspanning om verwondingen te voorkomen bij kinderen heeft dus juist nadelige effecten voor hun ontwikkeling.

De mannelijke identiteit van vaders

De manier hoe mannen hun vaderlijke identiteit vormen is belangrijk voor de ideeën en gedraging in opvoeding. Uit verschillende studies komt naar voren dat omgevingsfactoren van invloed zijn op de ontwikkelende identiteit van vaders. Omgevingsfactoren zoals geloofsovertuigingen van familie, sociale waarden en vooral culturele waarden over genderidentiteit (wat het betekent om een man te zijn).

Vaderschap is over de jaren heen sterk veranderd. Vroeger had men een traditioneel beeld van vaders als mannelijke kostwinner, een verstaand rolmodel en morele toezichthouder. Tegenwoordig zijn vaders meer verzorgend, emotioneel meer beschikbaar voor hun kinderen en zijn meer betrokken in het huishouden.

In het huidig onderzoek wordt gebruik gemaakt van een constructivistische benadering om zo te kijken naar de houding van vaders tegenover het zelf nemen van fysieke risico en het belang van risico’s in het leven van hun kinderen. De onderwerpen die centraal staan in dit onderzoek zijn mannelijkheid en vaderschap. Hierbij worden 2 hoofdvragen gesteld.

1. Wat is het verband tussen mannelijkheid en vaders denkwijze over het nemen van risico in hun eigen leven en het leven van hun kinderen?

2. Welke identiteiten hebben de overhand in de context van vaders denkwijze over risico’s in het leven van hun kinderen?

Methode

Deze studie betreft data van kwalitatieve interviews die gedaan zijn met in totaal 64 Canadese vaders (zowel stedelijk als landelijk genomen) die tenminste één kind tussen 2 en 7 jaar oud hebben. De data werd verzameld door 4 vrouwelijke onderzoekers die sterk getraind waren om semigestructureerde, diepgaande en vrijblijvende interviews te doen. Ieder participant werd twee keer individueel geïnterviewd voor 1 tot 2 uren lang. In het interview waren de vragen gericht op de perceptie van mannen over de vaderlijke rol, bezorgdheid over veiligheid van kinderen, strategieën om verwondingen te voorkomen en de perceptie van vaders over het nemen van risico in het leven van hun kinderen.

Resultaten

Uit de data-analyse zijn er 3 categorieën vaders naar voren gekomen: Vaders die meer waarde hechten aan risico dan veiligheid (n= 37), vaders die meer waarde hechten aan veiligheid dan risico (n= 16) en vaders met tegenstrijdige ideeën over het nemen van risico en veiligheid van kinderen (n= 11).

De meeste vaders hechten meer waarde aan risico en hebben aangegeven dat dit zowel fysieke als emotionele voordelen met zich meebrengt voor zichzelf en voor hun kind(eren). Hun opvattingen hierover hield in dat risico zorgt voor een bevordering van onafhankelijkheid en vertrouwen, het leren van grenzen, nieuwe ervaringen en het hebben van plezier. Andere voordelen volgens deze vaders zijn: opbouw van spieren, mentale gezondheid, jong en actief blijven, het kennen van je eigen grenzen, harder worden doordat kleine verwondingen je lessen leert om ernstige verwondingen te voorkomen, mannelijker worden en het zoeken naar een adrenaline-boost. Sommige vaders vinden het belangrijk om risico te nemen op een doordachte en gecontroleerde wijze om zo te leren en groeien, terwijl andere vaders minder regels en condities willen nemen om zo het plezier van actieve spel te maximaliseren.

De tweede groep vaders die meer waarde hechten aan veiligheid zagen het nemen van risico als onnodig en onverantwoordelijk. Deze vaders hadden de voorkeur voor levenslange veiligheid voor zichzelf en hun kinderen zodat er zo minder mogelijk schade kan ontstaan. Heel belangrijk voor hun was dat ze hierdoor hun rol als beschermende vader optimaal kunnen vervullen. Sommige vaders gaven aan niet hun kinderen te willen bemoedigen om risico’s te nemen omdat ze bang zijn dat er iets ernstig zal gebeuren. Ze willen liever dat hun kinderen veilig en stabiel zijn.

De laatste groep vaders had tegenstrijdige ideeën over het zelf nemen van risico’s en risico’s in het leven van hun kinderen. Hun persoonlijke affiniteit met risico en veiligheid klopte niet met de manier hoe zij risico of veiligheid toeschrijven aan het leven van hun kinderen. Sommige vaders hadden een hoge affiniteit voor het nemen van risico, terwijl ze zeer beschermend waren over hun kinderen. Andere vaders wilden zelf niks te maken hebben met het nemen van risico’s, maar wensten wel dat hun kinderen zulke ervaringen konden beleven.

Conclusie

Het blijkt dat vaders opvattingen over risico’s afkomstig zijn uit hun eigen ervaringen met het nemen van risico’s en de identiteiten die ze daaruit hebben gehaald. Vaderlijke houding en handeling kan een positieve of negatieve invloed hebben op de gezondheid en ontwikkeling van kinderen. Vaders die een mannelijke identiteit willen overdragen aan hun kind, zodat hun kind hard worden kunnen bijdragen aan ernstige schade bij het kind, terwijl vaders die een beschermende identiteit aannemen de mogelijkheid kunnen missen om fysieke en cognitieve ontwikkeling in hun kinderen te bevorderen.

Een vaderlijke identiteit die bestaat uit een balans tussen het bevorderen van passende, gebalanceerde fysieke risico’s en het hebben van veiligheid-strategieën is optimaal. Dit zorgt voor een positieve gezondheid en minder schade.