The role of emotion regulation in autism spectrum disorder - Mazefsky et al. (2013) - Artikel

De rol van emotieregulatie in Autisme Spectrum Stoornis (ASS) 

Autisme spectrumstoornis (ASS) is een neuro-ontwikkelingsstoornis met gebreken in socialisatie en sociaal gedrag, en de aanwezigheid van restrictief, herhalend gedrag. Er is hierbij sprake van verstoringen in de connectiviteit en verwerking van verschillende hersengebieden. ASS gaat vaak samen met verhoogde irritatie, agressie, zelfbeschadigend gedrag, angst en impulsiviteit. Emotieregulatie (ER) is een construct dat de problemen bij ASS kan verklaren. ER wordt gedefinieerd als de automatische of intentionele aanpassing van iemands emotionele staat om doelgericht gedrag te promoten.  

Termen en concepten

De definitie van ER is niet zo duidelijk. Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen stemming en emotie. Een stemming is een stabiele, langdurige staat, terwijl emotie gebonden is aan de waardering van een specifieke situatie. 

Methodes om ER te bestuderen

Het wordt aangeraden om ER met verschillende methodes te meten. Vaak worden gedragsmethodes gebruikt. Hierbij moeten kinderen bijvoorbeeld wachten op een beloning, of worden ze geobserveerd terwijl ze spelen. Hiermee worden echter geen interne componenten van ER gemeten. Hiervoor worden vaak interviews of zelfrapportage vragenlijsten gebruikt. Er is nog weinig onderzoek gedaan naar de psychometrische kwaliteit van zelfrapportages. Ook kan dit niet gebruikt worden bij individuen die niet kunnen spreken, jonge kinderen of mensen met een intellectuele beperking. Ook biologische metingen worden gebruikt voor het meten van ER. Hierbij wordt bijvoorbeeld gekeken naar hartslag variabiliteit, evenals fMRI. In de scanner is het echter moeilijk om onderscheid te maken tussen een emotie en een poging om die emotie te reguleren. 

ER onderzoek bij ASS

Onderzoek naar ASS heeft zich meer gericht op emotionele ervaringen dan op ER. Hieruit bleek dat ASS samengaat met een slecht gedifferentieerde emotionele reactie, meer negatieve emoties, en een beperkt cognitief inzicht. Kinderen met ASS gebruiken vaak zichtbare cues om hun emotie te bepalen (bijvoorbeeld: ik was verdrietig, want ik huilde). Onderzoek suggereert dat er bij ASS sprake is van te weinig emotioneel inzicht voor effectieve ER. 

Het conceptualiseren van slechte ER bij ASS

Een mogelijke verklaring voor de gebrekkige ER bij ASS is de aanwezigheid van een andere psychiatrische stoornis die zorgt voor de gebreken in ER. Er is een wederkerige relatie tussen ER en psychiatrische stoornissen: gebrekkige ER verhoogt de kans op een psychiatrische stoornis, en het hebbe van een psychiatrische stoornis interfereert met emotieregulatie. Gebreken in ER komen bovendien voor bij veel psychiatrische stoornissen. Het kan echter ook dat psychiatrische stoornis te vaak gediagnosticeerd worden bij ASS.
Een andere verklaring is de aanwezigheid van gedeelde risicofactoren. Gebrekkige ER gaat vaak samen met angst, depressie en borderline. Sommige mechanismen die problemen met ER kunnen verklaren bij deze stoornissen, zijn ook relevant voor ASS. Het tripartite model stelt dat algemene stress een gedeelde risicofactor is tussen de stoornissen, maar dat fysiologische opwinding specifiek is voor angst, en anhedonia specifiek voor depressie. Algemene stress speelt ook een belangrijke rol bij ASS, evenals fysiologische opwinding. Behandelingen voor ASS waarin gericht wordt op het verminderen van deze fysiologische opwinding kunnen effectief zijn. 

Normaal gesproken activeert ER verschillende gebieden van de prefrontale cortex (PFC). Uit onderzoek is gebleken dat de PFC niet normaal functioneert bij mensen met ASS. Het is echter nog niet duidelijk of er ook gebreken zijn in de connectiviteit tussen de PFC en de amygdala. Duidelijk is wel dat gebreken in de mediale prefrontale cortex waarschijnlijk bijdragen aan gebreken in ER bij ASS. In de normale populatie is angst geassocieerd met toegenomen activiteit van de amygdala. Bij ASS is echter sprake van angst én verminderde amygdala activiteit. Uit andere onderzoeken bleek echter wel toegenomen activiteit van de amygdala. Het is duidelijk dat de amygdala en de PFC betrokken zijn bij gebreken in ER bij ASS, maar de exacte mechanismen moeten verder onderzocht worden. 

Kenmerken van ASS die ER beïnvloeden

Het functionalistische perspectief stelt dat iemand steeds bewust probeert positieve en negatieve emoties te reguleren om doelen te behalen. Klinische observaties bij ASS tonen een neiging om intens op emotionele stimuli te reageren zonder duidelijke doelgerichtheid. Er lijkt bij ASS een gebrek aan motivatie te zijn voor ER, wat waarschijnlijk bestaat uit een slecht emotioneel inzicht en zelfmonitoring. Adaptieve ER strategieën zijn afhankelijk van de context, en worden selectief toegepast. Bij ASS zijn er problemen in cognitieve flexibiliteit en het aanpassen van gedrag, waardoor het niet verrassend is dat zij minder gebruik maken van adaptieve ER strategieën. Verschillen in informatieverwerking en perceptie bij ASS kunnen hier ook aan bijdragen. 

Discussie

Er zijn nog veel vragen over de mechanismen die leiden tot gebrekkige ER bij ASS en de implicaties voor de behandeling. De auteur stelt dat neurale mechanismen die worden gedeeld met andere psychiatrische stoornissen in combinatie met ASS-gerelateerde gedragsmatige en cognitieve kenmerken samen zorgen voor heterogene uitingen van ER problemen bij ASS. De auteurs stellen dat de ER problemen intrinsiek kunnen zijn voor ASS, maar dat dit het risico kan verhogen op het ontwikkelen van een comorbide psychiatrische stoornis. Onderzoek naar ER moet gebeuren met verschillende methodes, bij voorkeur een combinatie van fysiologische of neurologische metingen en gedragsmetingen. Om ER bij ASS te begrijpen zijn representatieve steekproeven nodig met een verscheidenheid aan emotionele uitingen. Ook moeten steekproeven verschillende taal- en intellectuele vaardigheden hebben. Voor het beoordelen van ER in klinische context zijn gedragsmetingen het meest geschikt, omdat dit los staat van iemands taalvaardigheden of cognitief functioneren. Dit kan gebruikt worden in combinatie met rapportages van ouders of zelfrapportages. Psycho-educatie over emotieregulatie kan ook helpen om iemands problemen te accepteren en iemands krachten te erkennen. Er is enig bewijs dat psychosociale interventies gericht op ER uitbarstingen en negativiteit bij kinderen kunnen verminderen, maar hier is nog veel onderzoek in nodig. Metingen van ER die betrouwbaar en valide zijn voor het volledige scala aan jongeren met ASS en die gevoelig zijn voor verandering moeten nog worden ontwikkeld.