Regulation 139/2004 (the merger regulation) - Arrest

Regulation 139/2004 (the merger regulation)

Hier betreft het de Verordening 139/2004 van 20 januari 2004 betreffende de controle op concentraties van ondernemingen (de EG-concentratieverordening). Het brengt een grondige wijziging mee die niet alleen het eenloketbeginsel versterkt, maar ook wordt de participatie van de nationale mededingingsautoriteiten effectief bevorderd en de aanmeldings- en onderzoeksprocedure vereenvoudigd.

De verordening gaat uit van het subsidiariteitsbeginsel: de jurisdictie die het meest in aanmerking komt, is bevoegd om een concentratie te onderzoeken. Zo hoeft dezelfde concentratie niet bij verscheidene mededingingsautoriteiten in de EU worden aangemeld.

Deze verordening geldt voor alle concentraties met een EU-dimensie. In artikelen 1-3 wordt toegelicht wanneer er sprake is van een concentratie en wanneer dit een communautaire dimensie heeft.

In beginsel moeten concentraties met een EU-dimensie bij de Commissie worden aangemeld vóór hun totstandbrenging en na de sluiting van de overeenkomst, de aankondiging van het openbare overnamebod of de verwerving van een zeggenschapsdeelneming. Op grond van deze verordening kan aanmelding echter ook al vóór er een bindende overeenkomst is gesloten. Voorts schrapt deze verordening de plicht om transacties binnen één week na sluiting van een overeenkomst aan te melden. Hierdoor wordt het systeem versoepeld en wordt ook de coördinatie van het onderzoek van concentraties met andere jurisdicties makkelijker.

De verordening biedt de betrokken ondernemingen of personen de optie om de Commissie al voor de aanmelding middels een gemotiveerde kennisgeving te informeren. Hierdoor kunnen partijen de Commissie tonen dat de voorgenomen concentratie in een grensoverschrijdende concentratie resulteert, maar van invloed is op de mededinging op de markt in één EU-land. Als dat EU-land niet binnen 15 werkdagen na ontvangst van de kennisgeving verklaart niet in te stemmen met het verzoek om verwijzing, heeft de Commissie 25 werkdagen, om de zaak in haar geheel of deels te verwijzen naar de bevoegde autoriteiten van dat EU-land, zodat hierop de nationale mededingingswetgeving van dat land kan worden toegepast.
Na ontvangst van de aanmelding kan de Commissie besluiten de procedure in te leiden, onderzoek te doen of sancties op te leggen. Zij stelt bij beschikking vast dat:

• de aangemelde concentratie binnen het toepassingsgebied van de verordening valt;

• de concentratie verenigbaar is met de gemeenschappelijke markt;

• er ernstige twijfel bestaat over de verenigbaarheid van de concentratie met de gemeenschappelijke markt.

Een concentratie met een EU-dimensie mag in beginsel pas 3 weken na de aanmelding tot stand worden gebracht. Als de concentratie echter al is uitgevoerd en onverenigbaar met de gemeenschappelijke markt is verklaard, kan de Commissie de betrokken ondernemingen verplichten de concentratie te ontbinden of om de situatie te herstellen die bestond vóór de concentratie. Ook kan de Commissie voorlopige maatregelen opleggen als zij vaststelt dat een aangemelde concentratie onder de verordening valt, maar dat er geen twijfel over de verenigbaarheid met de gemeenschappelijke markt bestaat of als een eenvoudige wijziging volstaat om de concentratie met de gemeenschappelijke markt in overeenstemming te brengen.

Om naleving van de verordening af te dwingen kan de Commissie sancties opleggen. Te weten geldboeten (artikel 14) en dwangsommen (artikel 15). De Commissie moet een adviescomité vooraf raadplegen bij alle beslissingen betreffende de (on)verenigbaarheid of de vaststelling van geldboeten of dwangsommen. Het Europees Hof van Justitie kan de opgelegde geldboete of dwangsom intrekken, verlagen of verhogen.