Procter & Gamble/Kimberley-Clark - Arrest

Procter & Gamble/Kimberley-Clark (HR 15-12-995, NJ 1996, 509)

Casus

Het gaat ic om een geschil tussen Pampers van Procter&Gamble en Huggies van Kimberley-Clark over de kwaliteit van luiers. Eind 1993 heeft K–C de Huggies op de Nederlandse markt geïntroduceerd. Voor de bekendmaking van Huggies is een grote reclamecampagne gevoerd middels o.a. advertenties in bladen en tijdschriften, demonstraties, persmappen, productinformatiefolders en een Tv-reclame.

P&G heeft K–C in kort geding gedagvaard en gesteld dat K–C in de reclame-uitingen claimt dat Huggies in vergelijking met gewone luiers c.q. Pampers, droger zijn, minder lekken, veel dunner zijn, en meer absorberend zijn. Huggies zou de beste luiers ter wereld zijn en ‘een reden om van luier te verwisselen’. P&G is van mening dat deze claims ten opzichte van Pampers onjuist zijn en dat er sprake is van misleidende reclame (6:194 BW) door K-C. Ook zou K-C in strijd met de zorgvuldigheid handelen en bovendien merkinbreuk plegen. P&G vordert  rectificatie in de bladen en op TV.

Rechtbank en hof

De rechtbank heeft geoordeeld dat K–C zich schuldig heeft gemaakt aan misleidende reclame (art. 6:194 BW) en aan merkinbreuk. De vorderingen van P&G worden grotendeels toegewezen. K–C gaat in hoger beroep en het vonnis wordt door het hof bekrachtigd. In cassatie gaat het nog maar alleen om de vordering die niet is toegewezen, namelijk het verbod om in het openbaar te beweren dat Huggies droger zijn dan Pampers.

Hoge Raad

Omdat het Hof de mededelingen van K–C ‘ontoelaatbaar’ heeft geacht, wil P&G dat het verlangde verbod wordt toegewezen. De Hoge Raad stelt dat de aard van het kort geding een belangenafweging meebrengt waarbij enerzijds onder meer het voorlopig karakter van het rechterlijk oordeel en de ingrijpendheid van een eventueel verbod voor de verweerder in aanmerking dienen te worden genomen, en anderzijds de omvang van de schade die voor de eiser dreigt indien een verbod zou uitblijven.

Met andere woorden, anders dan de bodemrechter kan de rechter in kort geding van een verbod afzien, bijvoorbeeld omdat aan de belangen van de eiser voorlopig voldoende op een andere manier is of kan worden tegemoetgekomen.