ontslag seropositieve man - Arrest

Feiten

I.c. gaat het om een mannelijke uitzendkracht die als slijper/polijster aan het werk is bij een machinefabriek; DMN Machinefabriek Noordwykerhout B.V. De man is besmet met het hiv-virus. Hij heeft aan collega’s verteld dat hij seropositief is en zodra het bedrijf hoorde van zijn seropositiviteit, heeft het de uitzendopdracht beëindigd. Hij vraagt hierna aan het College voor de Rechten van de Mens te onderzoeken of de machinefabriek jegens hem onderscheid op grond van handicap of chronische ziekte heeft gemaakt door de arbeidsverhouding met hem te beëindigen omdat hij met het hiv-virus besmet is.

College

Nadat het bedrijf weet dat de man seropositief is, is hij weggestuurd. De machinefabriek heeft hierbij direct onderscheid gemaakt. Het bedrijf doet een beroep op de zogenoemde veiligheidsexceptie. Dat wil zeggen dat het onderscheid niet verboden zou zijn als dit noodzakelijk is ter bescherming van de veiligheid en gezondheid. Binnen het bedrijf werken de medewerkers aan dezelfde apparaten. Er zijn werkzaamheden die worden verricht met blote handen in handschoenen die vastzitten aan het apparaat. Ook wanneer alle arbovoorschriften, veiligheids- en hygiëneregels goed worden nageleefd, kan een werknemer een snijwond oplopen. Het bedrijf is er, zonder onderzoek naar het besmettingsrisico te doen, vanuit gegaan dat hierdoor een onaanvaardbaar risico ontstond voor de collega’s van de man die met hetzelfde apparaat werken.

Het College stelt dat de machinefabriek het risico op besmetting wel had moeten onderzoeken. Als dan middels een deskundig onderzoek blijkt dat het besmettingsrisico niet te ondervangen is met doeltreffende aanpassingen, kan het bedrijf een beroep doen op de veiligheidsexceptie. Omdat het bedrijf geen onderzoek heeft gedaan, kan het geen beroep doen op de genoemde veiligheidsexceptie en daarom is het onderscheid dan ook verboden.

Het College gaat niet mee met het argument van het bedrijf dat het geen onderzoek zou hoeven doen omdat het om een uitzendkracht zou gaan. Hierover stelt het College dat de bescherming van de wet geldt niet alleen voor de eigen werknemers van het bedrijf, maar ook voor uitzendkrachten. De bescherming die de WGBH/CZ mensen op de werkvloer biedt, geldt gelijkelijk voor ‘vaste’ werknemers en voor uitzendkrachten. Dit zou anders kunnen zijn als het verrichten van doeltreffende aanpassingen voor een uitzendkracht die relatief korte tijd voor de werkgever werkt, onevenredig belastend is voor de werkgever. Dit is i.c. echter niet het geval.

Het College oordeelt dat DMN Machinefabriek Noordwijkerhout B.V. jegens de man verboden onderscheid heeft gemaakt op grond van handicap of chronische ziekte bij de beëindiging van de arbeidsverhouding.