Modehuis Nolly II - Arrest

Modehuis Nolly II (HR 16-03-1984, NJ 1984, 556)

Feiten

Voorafgaand aan dit arrest was al een ander arrest gewezen (HR 2 april 1976, NJ 1976 Modehuis Nolly I). De man en vrouw i.c. zijn buiten elke gemeenschap van goederen getrouwd onder huwelijkse voorwaarden. De vrouw is eigenaresse van Modehuis Nolly. De man verricht werkzaamheden voor het bedrijf. Met de opbrengsten van de modezaak heeft het echtpaar de gezamenlijke huishouding en de opvoeding van hun kinderen bekostigd. Daarnaast heeft de vrouw geld aan haar man gegeven voor de belegging in panden. De onroerende zaken staan op naam van de man ingeschreven in de registers. 

Ruim 20 jaar later eindigt het huwelijk in een echtscheiding. De vrouw vordert
een verklaring voor recht dat zij eigenaresse is van de panden. De vrouw voert aan
dat de man weliswaar op eigen naam, maar voor rekening en ten behoeve van haar had gekocht. De zaak gaat over de vraag wie eigenaar is van de onroerende zaken. Het hof heeft de vordering van de vrouw tot levering niet toewijsbaar geacht. De Hoge Raad stelt echter dat het cassatiemiddel de door het hof aangevoerde argumenten terecht als onbegrijpelijk kenschetst. Deze onbegrijpelijkheid moet volgens de Hoge Raad tot vernietiging van het arrest van het hof leiden en hij verwijst de zaak naar een ander hof.

Dit andere hof stelt dat de vordering van de vrouw, om de man te veroordelen om zijn medewerking te verlenen aan het doen inschrijven van de litigieuze onroerende zaken op haar naam, moet worden toegewezen. Opnieuw volgt cassatie: arrest Modehuis Nolly II. 

Hoge Raad

Er moet alleen worden onderzocht of inderdaad, zoals door de vrouw als grondslag
voor haar vordering tegen de man tot levering aan haar van de litigieuze onroerende goederen was gesteld, de man als lasthebber van de vrouw op zich had genomen de belegging van inkomsten uit het door haar geëxploiteerde modehuis te verzorgen, en of hij in deze kwaliteit, doch op eigen naam die onroerende goederen heeft aangekocht met gelden van de vrouw.

De Hoge Raad overweegt: "De beslissing van de Hoge Raad (Nolly I) laat geen ruimte voor een discussie na verwijzing over de vraag of rechtens mogelijk is lastgeving tot belegging van gelden in onroerende goederen die, zolang de lastgever geen overschrijving op eigen naam wenst, op naam van de lasthebber en diens eigendom blijven. Deze mogelijkheid ligt immers in het arrest van de Hoge Raad (Nolly I) besloten”.  

Lastgeving tot belegging van gelden in onroerende goederen moeten (zolang de lastgever geen overschrijving op eigen naam wenst) op naam van de lasthebber en diens eigendom blijven. Het hof heeft gesteld dat de man bij de aankoop van de onroerende goederen in het kader van het beheer van de gelden van de vrouw als eigenaresse van het modehuis en de hem verstrekte volmacht als procuratiehouder van deze onderneming ‘is opgetreden als middellijk vertegenwoordiger van de vrouw’, waarmee het hof tot uitdrukking brengt dat hij is opgetreden als lasthebber van de vrouw, bevoegd om ter belegging van de bedoelde gelden van de vrouw onroerende goederen op zijn eigen naam aan te kopen. Het hof trekt terecht de conclusie dat de man jegens de vrouw gehouden is de onroerende goederen aan de vrouw te leveren, nu zij de wens daartoe te kennen heeft gegeven. (BW art. 1837).

Kern: lastgeving is aangenomen in het geval dat de man met geld van de vrouw onroerende goederen op zijn naam heeft verworven.