Kledingvoorschriften - Arrest

Feiten

I.c. gaat het om een zaak tussen een werknemer A en GVB EXPLOITATIE B.V. te Amsterdam.

A is afkomstig uit Egypte en heeft sinds 1984 de Nederlandse nationaliteit. Hij belijdt het christelijke geloof en draagt in verband daarmee een halsketting tot halverwege de borst met daaraan een (circa 5 cm lange) gouden crucifix. Sinds 19 januari 1998 is hij in dienst van GVB als tramconducteur en heeft het kruisbeeld tijdens zijn werk steeds zichtbaar gedragen.

Eind 2008 heeft de GVB nieuwe bedrijfskleding geïntroduceerd, en heeft het personeel geïnstrueerd over de bijpassende normen. In 2009 is A aangesproken op het dragen van de ketting met het kruis boven zijn kleding, en is hij geschorst, nadat hij geweigerd had de ketting met het kruis onder zijn uniform te dragen. Er hebben meerdere gesprekken plaatsgevonden en A heeft ook uitvoerig gemotiveerd aan het GVB waarom hij zijn ketting met kruis zichtbaar wil blijven dragen (vanwege zijn geloof). Zij zijn niet tot een oplossing gekomen en A draagt tijdens diensttijd de ketting met het kruis onder zijn kleding. Zijn advocaat heeft daarna GVB gesommeerd A in de gelegenheid te stellen tijdens zijn werk het kruis zichtbaar over zijn kleding te dragen. GVB heeft dit geweigerd.

A heeft middels een kort geding gevorderd dat GVB wordt veroordeeld hem toe te laten zijn ketting met kruis over zijn bedrijfskleding te dragen en de kantonrechter heeft de vordering afgewezen. A meent dat de kantonrechter ten onrechte (ongemotiveerd) voorbij is gegaan aan zijn beroep op zijn door artikel 6 van de Grondwet, artikel 18 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en artikel 9 EVRM gewaarborgde recht op vrijheid van godsdienst en op de wetgeving inzake ongelijke behandeling, in het bijzonder de Algemene wet gelijke behandeling (AWGB) waarin godsdienst als verboden onderscheidingsgrond is opgenomen.

Hof

Als een indirect onderscheid objectief gerechtvaardigd kan worden, dan geldt het verbod op het maken van het onderscheid niet. Het hof oordeelt dat in dit geval aan de genoemde vereisten wordt voldaan. GVB heeft aangevoerd dat de nieuwe kledinglijn past in de cultuurverandering die GVB doormaakt, waarbij zakelijker wordt gewerkt en waarbij een kwaliteitsslag wordt gemaakt. De kledingvoorschriften dienen ertoe een professionele uitstraling van het bedrijfsuniform te bereiken. Toen het criterium met betrekking tot sieraden “bescheiden van grootte en kleur” te veel ruimte bood voor discussie en, gelet op de beoogde uitstraling, gewenst werd geacht dat op de kleding geen kettingen gedragen werden, is het kledingvoorschrift aangepast. Het hof aanvaardt dat het bereiken van de door GVB gewenste professionele uitstraling een legitiem doel is. Het Hof acht voldoende aannemelijk dat het doel voorziet in een werkelijke behoefte van GVB en acht het doel voor GVB ook voldoende zwaarwegend. Van een discriminerend oogmerk is geen sprake.

Volgens het Hof is het middel voorts geschikt het beoogde doel te bereiken. De instructie kettingen onder de bedrijfskleding te dragen bewerkstelligt dat het uniform vrij blijft van persoonlijke elementen van de drager. In samenhang met de overige kledingvoorschriften draagt dit bij aan de beoogde zakelijke, uniforme en professionele uitstraling van de kleding.

Ten slotte moet worden nagegaan of het middel noodzakelijk is. Ervan uitgaand dat over de bedrijfskleding gedragen kettingen of (andere) sieraden afbreuk doen aan de zakelijke en uniforme uitstraling, kan het hier aan de orde zijnde doel niet met een ander middel worden bereikt. Het hof acht het middel niet disproportioneel.

De conclusie is dan dat de kledinginstructie van GVB een legitiem doel dient en passend en noodzakelijk is, waardoor het verbod op het maken van indirect onderscheid als neergelegd in de AWGB in dit geval niet geldt.