Individual and group relations in plural societies - Berry - 1997 - Artikel

Individual and group relations

Er bestaan geen maatschappijen meer die homogeen zijn. Iedere maatschappij is wel divers. Er zijn diverse responsen op diversiteit in maatschappijen. Zo kunnen maatschappijen de diversiteit vieren of ontkennen, ze kunnen diversiteit delen of juist isoleren, ze kunnen diversiteit opvangen of juist onderdrukken. Diversiteit beïnvloedt het functioneren van groepen.

Diversiteit in culturen kan op veel manieren zijn ontstaan (slavernij, kolonisatie, migratie). Mensen met verschillende culturele achtergronden moeten dus samen gaan leven in een diverse maatschappij. Ze vormen culturele groepen en deze verschillen in status. Deze groepen kun je in twee verschillende modellen zetten: een meerderheids-minderheidsmodel waarin de ene cultuur dominant is aan de andere. Maar er is ook een multicultureel model die verschillende culturele groepen representeert en er overlap kan zijn tussen groepen. Bij het eerste model moet diversiteit worden teruggedrongen, in het tweede model is de diversiteit juist een bron.

De verschillende maatschappijen worden onderzocht en verdeeld in twee domeinen: acculturatie en etnische relaties. Acculturatie geeft aan hoe mensen veranderen als ze in contact komen met andere groepen. Mensen moeten dan gaan kijken in hoeverre ze gewoontes uit andere culturen willen overnemen en in welk opzicht ze hun eigen cultuur willen behouden. Het in contact komen met andere culturen kan vrijwillig gaan door bijvoorbeeld immigratie. Het kan ook onvrijwillig gaan door bijvoorbeeld gastarbeiders. Het is dan de vraag hoe de acculturatie van de culturele minderheid gaat. Dit kan op vier manieren. De mensen kunnen zich helemaal aanpassen aan de nieuwe cultuur en de oude cultuur achter zich laten (assimilatie). Ze kunnen zich ook met delen van de nieuwe cultuur binden en ook delen van hun eigen cultuur houden (integratie). Een voorbeeld van integratie is Nederlands spreken op school, maar thuis de moedertaal spreken. Het kan ook zijn dat ze hun eigen cultuur volledig willen behouden (separatie) en tot slot kunnen de mensen zich ook nog afzetten tegen beide culturen (marginalisatie). In de vier gevallen van acculturatie wordt er uitgegaan dat mensen kunnen kiezen in hoeverre ze zich aan de cultuur aanpassen. Integratie wordt de meest comfortabele manier gevonden, aangezien mensen zich niet volledig hoeven aan te passen in een diverse samenleving. De dominante cultuur moet hier wel voor open staan. Daarnaast heeft iemand een etnische achtergrond meegekregen, waardoor er etnische attitudes zijn ontstaan en stereotypen over een andere etniciteit. Dit kan discriminatie met zich meebrengen.

Rechten

Vroeger was diversiteit binnen bedrijven niet aan de orde. Nu is dat wel zo. Naast individuele rechten worden nu ook collectieve rechten (culturele rechten) gevraagd binnen instellingen. Dit zou wel in conflict kunnen komen met de individuele rechten. Er zijn twee soorten collectieve rechten: de interne restricties en de externe beschermingen. Bij de eerste soort kan de vrijheid beperkt worden van het individu. Voor de tweede soort wordt de macht van de dominante groep beperkt om de non dominante groep te beschermen. Deze rechten kunnen in veel instellingen voorkomen, zoals scholen, bedrijven en sportverenigingen.