HR 9 februari 2007 (en/of rekening), RR blz. 264 - Arrest

Feiten

Deze zaak betreft de verdeling van een huwelijksgoederengemeenschap. In cassatie gaat het er nog slechts om of het Hof al dan niet terecht een bankrekening buiten de verdeling heeft gelaten.
 

Partijen zijn op 5 oktober 1995 te Dokkum in algehele gemeenschap van goederen met elkaar gehuwd. Tijdens het huwelijk is het huwelijksvermogensregime niet gewijzigd door het opmaken van huwelijksvoorwaarden. Bij beschikking van de Rechtbank Leeuwarden van 18 oktober 2000 is tussen partijen de echtscheiding uitgesproken. In de echtscheidingsbeschikking is bepaald dat partijen de tussen hen bestaande huwelijksgoederengemeenschap moeten scheiden en delen.
 

De vrouw dagvaart de man op 31 mei 2001 voor de Rechtbank en vordert te bepalen dat de verdeling van de huwelijksgemeenschap plaatsvindt op de wijze zoals door de vrouw in de inleidende dagvaarding is gesteld. De man bestrijdt de vordering en stelt een reconventionele vordering in. Bij eindvonnis van 19 maart 2003 stelt de Rechtbank de boedelverdeling vast.  De vrouw gaat in hoger beroep en het Hof bekrachtigt het tussenvonnis en vernietigt gedeeltelijk het eindvonnis. Hierna gaat de vrouw in cassatie. Zij voert aan dat de rekening die op naam van de zoon van de man stond, ten onrechte buiten de verdeling tussen partijen is gebleven.

Hoge Raad

De Hoge raad moet dan kijken naar de vraag of het Hof een bankrekening ten onrechte buiten de verdeling heeft gelaten.

De Hoge Raad stelt dat het bij de vraag of een bankrekening al dan niet bij de ontbonden huwelijksgemeenschap behoort, niet beslissend is of de rekening ten tijde van de echtscheiding op de naam van de zoon van de man stond. Of de vrouw gerechtigd is tot de helft van het saldo van de bankrekening hangt af van de bedoeling die de man en zijn zoon hadden met de door de vrouw gestelde wijziging van de tenaamstelling in de loop van 2000.

De Hoge raad stelt dat in cassatie veronderstellenderwijs moet worden uitgegaan van de juistheid van de stelling van de vrouw dat de rekening een gezamenlijke bankrekening was van de man en diens zoon die aanvankelijk ook op beider naam stond maar in 2000 op naam van alleen de zoon is gesteld. Bij dat uitgangspunt is voor de beantwoording van de vraag of de helft van het saldo tot de ontbonden huwelijksgemeenschap behoort niet beslissend dat de rekening op 24 november 2000 op naam van de zoon stond. Die (wijziging in de) tenaamstelling sluit niet uit dat de man ten opzichte van zijn zoon gerechtigd is gebleven tot enig deel van het saldo. Of dit laatste het geval is hangt af van de bedoeling die de man en zijn zoon hadden met de door de vrouw gestelde wijziging van de tenaamstelling in de loop van 2000. Daaromtrent heeft het hof niets vastgesteld. De op het voorgaande gerichte klacht van het onderdeel is gegrond.

De Hoge Raad vernietigt de arresten van het Hof.

Conclusie

De rechter heeft tot uitgangspunt genomen dat de bedoeling van partijen voor de gemeenschappelijk tenaamstelling van een bankrekening doorslaggevend is.