Gaillard v. Chekili - Arrest

HvJ EG 5 april 2001 (Gaillard v. Chekili)

Middels een onderhandse verkoopovereenkomst had Gaillard twee bebouwde onroerende goederen en verschillende percelen grond in Frankrijk aan wederpartij Chekili verkocht.

Dit alles voor een totaal bedrag van 30 miljoen Belgische Frank. Op de dag van het sluiten van de overeenkomst betaalde Chekili aan Gaillard (beide Belgen) een voorschot van 10 % van de verkoopprijs. Op grond van de algemene voorwaarden van de verkoopovereenkomst, zou

de authentieke akte uiterlijk binnen 4 maanden na het sluiten van de overeenkomst worden verleden.
Omdat dit uitbleef, wende Gaillard zich tot de Rechtbank in Brussel en vorderde hij van Chekili de ontbinding van de overeenkomst en ook een schadevergoeding. Na de uitspraak van

rechtbank stelde Gaillard hoger beroep in bij het Hof van Beroep in Brussel. Gaillard meende

dat Brusselse rechtbank op grond van art.16, punt 1, EEX niet bevoegd zou zijn geweest

om van de vordering kennis te nemen.

Aan het Hof wordt de volgende prejudiciële vraag gesteld: “Vormt de vordering tot ontbinding van de verkoop van een onroerend goed en tot betaling van schadevergoeding wegens die ontbinding een vordering ,ten aanzien van zakelijke rechten op onroerende goederen in de zin van artikel 16 van het Verdrag van Brussel van 27 september 1968 betreffende de rechterlijke bevoegdheid en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken?"
Het Brusselse Hof wenst te weten of zakelijke rechten op onroerende goederen onder

het toepassingsgebied valt van de regel van artikel 16, punt 1, EEX.
 

Het Hof van Justitie stelt hierover in zijn prejudiciële beslissing dat de vordering tot ontbinding van de overeenkomst tot verkoop van een onroerend goed en tot betaling van schadevergoeding wegens die ontbinding, niet valt binnen het toepassingsgebied van de regel inzake de exclusieve bevoegdheid betreffende zakelijke rechten op onroerende goederen, die is vervat in artikel 16, punt 1, EEX. Een vordering tot ontbinding en schadevergoeding van een koopovereenkomst betreffende onroerend goed, valt dus niet onder art. 16 EEX.

In het geval van Gaillard v. Chekili zou de Belgische rechter bevoegd zijn en had niet de Franse rechter exclusieve bevoegdheid om van de vordering van Gaillard kennis te nemen.