Facchi/Metapol - Arrest

Facchi/Metapol (Rechtbank Overijssel, 09-09-2015, ECLI:NL:RBOVE:2015:4312)

Casus

I.c. gaat het om de Italiaanse vennootschap Franco Facchi tegen Metapol B.V. In 2013 heeft Facchi assen geleverd aan Metapol. Facchi heeft Metapol daarvoor verschillende facturen verzonden. Waarvan Metapol een deel heeft betaald. Facchi stelt dat Metapol nog € 24.801,50 moet betalen. Omdat betaling uitblijft, volgt deze procedure. Metapol stelt dat alle ontvangen assen fout zijn geproduceerd en/of getransporteerd. Ook waren alle assen roestig. Zij heeft deze tekortkomingen aan Facchi gemeld en Metapol heeft schade geleden omdat het de assen heeft moeten herstellen. De herstelkosten bedroegen € 27.015,00. Daarom heeft Metapol de facturen van Facchi niet betaald. Facchi stelt dat de producten niet ondeugdelijk waren. Metapol heeft niet geklaagd en heeft alle producten aanvaard. De gestelde tekortkoming staat niet vast en ook heeft Metapol geen bewijs geleverd over de hoogte van haar schade. De vordering moet worden afgewezen.

Rechtbank

Partijen zijn gevestigd in verschillende staten. De Nederlandse rechter heeft op grond van de EEX-verordening rechtsmacht omdat de vestigingsplaats van Metapol in Nederland is. Het Weens Koopverdrag is van toepassing. Als zich bij de beoordeling vragen voordoen die niet uitdrukkelijk in het Weens Koopverdrag zijn geregeld, moeten die vragen worden beantwoord volgens de regels Verordening Rome I. Artikel 4 lid 1 Rome I brengt mee dat de overeenkomst wordt beheerst door Italiaans recht, nu Facchi haar verblijfplaats in Italië heeft. Voor zover het Weens Koopverdrag bepaalde voor de beoordeling van het geschil relevante onderwerpen niet regelt, zal de rechtbank dan ook Italiaans recht toepassen.

Kern van het geschil betreft de vraag of Metapol toerekenbaar tekort is geschoten in de nakoming van haar betalingsverplichting uit de koopovereenkomst. Volgens de rechtbank kan het verweer van Metapol tegen de vordering van Facchi niet slagen.Ten eerste is niet voldoende vast komen te staan dat de geleverde assen ondeugdelijk waren. Ten tweede komt Metapol niet de bevoegdheid tot opschorting toe. Het Weens Koopverdrag geeft alleen in beperkte gevallen een recht tot opschorting (artikelen 58 en 71). Aan de vereisten van artikel 71 Weens Koopverdrag is niet voldaan, omdat Metapol Facchi niet dadelijk in kennis heeft gesteld van haar opschorting. Het beroep op opschorting slaagt niet.

Het beroep van Metapol op partiële ontbinding kan verder (zoals Facchi terecht heeft aangevoerd) ook niet slagen. Ingevolge art. 49 Weens Koopverdrag moet de ontbinding geschieden binnen een redelijke termijn nadat de koper de vermeende tekortkoming heeft ontdekt. Dat heeft Metapol niet gedaan. Metapol ontbindt de overeenkomst pas een jaar nadat de tekortkomingen zijn ontdekt. Tot slot is de (hoogte van de) schade die Metapol stelt te hebben geleden onvoldoende concreet onderbouwd.

Facchi heeft gevorderd Metapol te veroordelen tot betaling van de buitengerechtelijke incassokosten. Op grond van art. 74 Weens Koopverdrag komen gemaakte buitengerechtelijke kosten voor vergoeding in aanmerking, maar het verdrag bepaalt niets over de samenstelling en hoogte van de te vergoeden kosten. De gevorderde incassokosten moeten daarom met toepassing van Rome I naar Italiaanse wet worden beoordeeld. Metapol heeft de verschuldigdheid van dit bedrag niet betwist. De rechtbank gaat er dan ook vanuit dat buitengerechtelijke werkzaamheden zijn verricht die vergoeding van dit bedrag rechtvaardigen. Dit onderdeel van de vordering wordt toegewezen.

De rechtbank wijst een bedrag toe van € 24.801,50, plus de Italiaanse handelsrente, alsmede een bedrag van € 1.237,85 aan buitengerechtelijke kosten. Metapol zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten.