Early-life stress has persistent effects on amygdala function and development in mice and humans - Cohen et. al. (2013) - Artikel

Nederlandstalige samenvatting bij het artikel: Early-life stress has persistent effects on amygdala function and development in mice and humans - Cohen et. al. (2013)

Er is relatief weinig bekend over neurobiologische veranderingen die ontstaan door stressoren in de jeugd. Dit terwijl het wordt geassocieerd met een verhoogd risico voor het ontwikkelen van psychopathologie op latere leeftijd. Een veel gebruikte methode om de risico’s van stressoren in de jeugd te onderzoeken is te kijken naar geadopteerde kinderen vanuit weeshuizen. De onderzoeken kunnen alleen niet aanwijzen of de gevonden resultaten puur en alleen geassocieerd kunnen worden met het weeshuis of misschien ook met prenatale factoren. Ook is er weinig bekend over de lange termijn effecten van stressoren in de jeugd. In de huidige studie wordt er gekeken naar een knaagdieren model van stressoren in de jeugd en de uitkomst metingen liggen op een lijn met het menselijk paradigma, en zijn dus goed met elkaar te vergelijken.

Veel dierstudies hebben zich gericht op de effecten van stress op volwassen leeftijd of de effecten van jeugd stressoren invloed heeft wanneer deze mensen volwassen zijn. Er is gebleken dat volwassen stressoren leidt tot vermindering van dentritische complexiteit en voluwe van de PFC en hippocampus, maar dat dit wel omkeerbaar is en blijvend angstig gedrag. Bij jeugd stressoren werd gevonden dat dit leidt tot problemen in hippocampus afhankelijk geheugen in volwassenheid en inconsistentie in angstig gedrag.

Methode

In dit onderzoek werd gekeken naar het type stressor en de timing ervan. Om muizen en mensen (die geadopteerd zijn uit weeshuizen) te vergelijken werden er muizen gebruik die nog melk dronken bij de moeder en om een weeshuis situatie te creëren werden de nestmogelijkheden minimaal gehouden en werd de zorg van de moeder onderbroken. De angstreactie werden gemeten op het moment dat de muizen ongeveer een preadolescente, adolescente en volwassen leeftijd hadden bereikt. Er zijn twee hypotheses gevormd vanuit de literatuur. De eerste is dat de jeugd stressor de angstregulatie zou aanpassen (dit wordt gemeten door de mogelijkheid tot onderdrukking van angst om een doel te halen te meten). De tweede hypothese is dat dit gedrag parallel staat aan een verhoogde activiteit van de amygdala.

Resultaten

Om de onderdrukking van angst te kunnen meten werd gebruik gemaakt van een go-no go taak. En uit de analyses is gebleken dat jeugd stressoren invloed hebben op de mogelijkheid om angst reacties te onderdrukken om doelgericht gedrag uit te kunnen voeren en dat deze effecten blijven bestaan tot in de volwassenheid. Om de neurale activiteit te meten werd gekeken naar de basolaterale amygdala en het gen c-fos. Dit gen wordt namelijk geassocieerd met angst gerelateerde systemen. Uit de resultaten is gebleken dat er sterkere reacties waren bij muizen die blootgesteld waren aan jeugd stressoren. Deze resultaten komen overeen met de gevonden resultaten bij mensen.

Discussie

De resultaten komen dus overeen met eerder onderzoek bij mensen en laat zien dat ongeorganiseerde onderbroken zorg in weeshuizen emotionele en gedragsregulatie bij mensen beïnvloed. Dit is niet alleen in de kindertijd, maar deze veranderingen blijven bestaan in de volwassenheid. De soort stressor en de timing ervan maakt wel verschil. Chronische stressoren op vroege leeftijd hebben sterkere effecten dan korte stressoren en op latere leeftijd. Deze effecten blijven ook nadat de stressor weg is.