De Vries / Gemeente Voorst - Arrest

De Vries / Gemeente Voorst (HR 25-04-2008, NJ 2008, 553)

Casus

Mevrouw de Vries heeft een RWW-uitkering aangevraagd bij de gemeente Voorst. Op 7 mei 1993 heeft de gemeente aan mevrouw de Vries een brief gestuurd waarin staat vermeld dat zij niet aanmerking kan komen voor de uitkering, aangezien zij nog steeds een zelfstandig beroep als binnenhuisarchitect uitoefent. Bij een beschikking op 18 mei 1993 is de uitkering aan mevrouw de Vries toegekend met de voorwaarde dat zij zich zou uitschrijven uit het Architectenregister. Mevrouw de Vries komt in beroep tegen de voorwaarde die de gemeente heeft gesteld. Zij claimt dat zij schade heeft geleden nu zij geen bijverdiensten meer kan genereren nu zij zich moest uitschrijven bij het Architectenregister. De gemeente beroept zich op formele rechtskracht van de beschikking.

Rechtbank en hof

De rechtbank heeft de eis van mevrouw de Vries afgewezen. De Vries is daar tegen in beroep gegaan. Zij eist nog steeds schadevergoeding van de gemeente voor de geleden schade, omdat zij zich moest uitschrijven bij het Architectenregister.

Het hof heeft een tussenvonnis gewezen waarin zij stellen dat de gemeente inderdaad onrechtmatig heeft gehandeld, omdat zij de Vries onjuist althans onvolledig hadden ingelicht.

Bij een tweede tussenvonnis komt het hof terug op zijn beslissing genomen in het eerste tussenarrest. In beginsel mag een hof hier niet op terug komen, tenzij dit zal leiden tot een onjuiste eindbeslissing aldus het hof. Bij dit tussenarrest beslissen zij dat de gemeente, gezien nieuwe rechtspraak, toch niet onrechtmatig heeft gehandeld.

De eindbeslissing van het hof is dan ook dat de gemeente Voorst niet onrechtmatig heeft gehandeld jegens mevrouw de Vries. Hiertegen gaat mevrouw de Vries in cassatie.

Hoge Raad

De Hoge Raad is van mening dat het de Vries niet was toegestaan om met behoud van haar uitkering werkzaamheden te verrichten als een zelfstandige. De Hoge Raad is het eens met het hof. Het hof heeft de nieuwe jurisprudentie op de juiste wijze geïnterpreteerd en gebruikt in de onderhavige casus. De grieven van de Vries kunnen dan ook niet slagen aldus het hof. De wijziging van het hof bij het tweede tussenarrest is volgens de Hoge Raad geoorloofd. Zij zeggen hier het volgende over: “De eisen van een goede procesorde brengen mee dat de rechter, aan wie is gebleken dat een eerdere door hem gegeven, maar niet in een uitspraak vervatte eindbeslissing berust op een onjuiste juridische of feitelijke grondslag, bevoegd is om, nadat partijen de gelegenheid hebben gekregen zich dienaangaande uit te laten, over te gaan tot heroverweging van die eindbeslissing, teneinde te voorkomen dat hij op een ondeugdelijke grondslag een einduitspraak zou doen.

Conclusie, het hof mag op een eerdere beslissing terugkomen als de eerste eindbeslissing zou leiden tot een onjuiste eindbeslissing.” (r.o. 3.3.3.).