De Limburger, HR 1 maart 2013, NJ 2013, 337 - Arrest

De Limburger, HR 1 maart 2013, NJ 2013, 337

Jaar

2013

Paginanummer

337

Casus

De Limburger is de uitgeefster van het blad De Limburger. Persoon X en Y waren in de relevante periode werkzaam bij de Limburger. Deze personen hebben in de maanden augustus en november 2005 artikelen (negatief beeldend) geschreven over de eiser. De eiser tot cassatie heeft twee perioden zitting gehad in de Vve van het appartementencomplex te Arcen, begin 2003 tot voorjaar van 2006.

De eiser heeft gevorderd dat de Limburger hem een schadevergoeding betaalt van 10.000 euro voor immateriële schade, door de betiteling (psychologische) terrorist. Zijn integriteit was aangetast terwijl er te weinig wederhoor had plaatsgevonden.

De Limburger heeft een getuige geroepen en die heeft verklaard ter zitting onder meer tijdens een bijeenkomst waarop hij en andere bewoners en een journalist aanwezig waren, er inderdaad uitlatingen in die strekking zijn gedaan. De eiser heeft gevraagd naar de naam van wie de getuige die wist te herinneren en het adres waar deze bijeenkomst had plaatsgevonden.

De Limburger maakt bezwaar tegen beantwoording van deze vragen in verband met openbaarmaking van bronnen. De rechter honoreert dit bezwaar. Toch gaat het om een strijd van fundamentele rechten, namelijk recht op een eerlijk proces versus vrijheid van meningsuiting.

Het bekendmaken van de identiteit van deze persoon zou waarschijnlijk een verkillend effect hebben op de vrijheid van meningsuiting. Daarom heeft het hof de vorderingen van de eiser afgewezen.

Hoge Raad

De Hoge Raad verwerpt het beroep vanwege het feit dat art. 179 lid 2 de rechter de bevoegdheid geeft om (ook) te voorkomen dat beantwoording van de aan de getuige gestelde vraag het recht op journalistieke bronbescherming in gevaar brengt. Ook volgens dit artikel is het niet van belang door wie de getuige is opgeroepen en kan de rechter, ondanks dat een getuige dat zelf niet initieert, toekomend verschoningsrecht inzetten.

Daarom is de Hoge Raad van gedachte dat de rechter goed heeft geoordeeld en het recht op journalistieke bronbescherming van groter belang is. De Hoge Raad verwerpt het beroep.