Bronner (Case C-7/97) - Arrest

Bronner (HvJ 26-11-1998, zaak C-7/97)

Feiten

I.c. gaat het om een verzoek van het Oberlandesgericht Wien (Oostenrijk) aan het Hof, in het aldaar aanhangig geding tussen Oscar Bronner GmbH & Co. KG en Mediaprint, om een prejudiciële beslissing over de uitlegging van artikel 86 EG-Verdrag. Bronner had de nationale rechter verzocht de Mediaprintgroep te gelasten een einde te maken aan het misbruik van haar beweerde machtspositie, door Bronner tegen een redelijke vergoeding op te nemen in haar landelijk thuisbezorgingssysteem voor dagbladen.

Het Oberlandesgericht, had het Hof gevraagd of de weigering van de nieuwsbladengroep Mediaprint, die een zeer groot aandeel van de dagbladmarkt in handen heeft, om het nieuwsblad van de concurrerende uitgever Bronner in haar thuisbezorgingssysteem voor dagbladen op te nemen, dan wel dit alleen te doen op voorwaarde dat het bepaalde aanvullende diensten van haar betrekt, een met artikel 86 strijdig misbruik van een machtspositie oplevert.

Hof van Justitie

Het feit dat een geschil inzake restrictieve praktijken door toepassing van nationaal mededingingsrecht bij een nationale rechter aanhangig is gemaakt, is voor de nationale rechter

geen beletsel om het Hof een prejudiciële vraag te stellen, met name inzake artikel 86 van het Verdrag, wanneer hij meent dat zich een conflict tussen het gemeenschapsrecht en het nationale recht kan voordoen. Het is immers niet uitgesloten, dat eenzelfde feitelijke situatie gelijktijdig onder het communautaire en het nationale mededingingsrecht valt.

Er is geen sprake van misbruik van een machtspositie in de zin van artikel 86 van het Verdrag, wanneer een uitgever die een zeer groot aandeel van de dagbladmarkt in een lidstaat in handen heeft en het enige landelijke systeem van thuisbezorging van dagbladen in die lidstaat exploiteert, weigert tegen een passende vergoeding toegang tot dit systeem te verlenen aan de uitgever van een concurrerend dagblad, die, wegens de geringe oplage van dat dagblad, niet in staat is om onder economisch redelijke omstandigheden, alleen of in samenwerking met andere uitgevers, een eigen thuisbezorgingssysteem op te zetten. Onder zulke omstandigheden kan namelijk alleen sprake zijn van misbruik in de zin van die bepaling, wanneer niet alleen de weigering om de dienst van thuisbezorging te verlenen, elke mededinging op de dagbladmarkt door de verzoeker van de dienst kan uitsluiten en niet objectief kan worden gerechtvaardigd, maar de dienst op zich bovendien onontbeerlijk is voor de uitoefening van de werkzaamheid van deze laatste, in die zin dat er geen reëel of potentieel alternatief voor het thuisbezorgingssysteem bestaat.

Dit is niet het geval wanneer er enerzijds voor de distributie van dagbladen alternatieven bestaan en door de uitgevers van die dagbladen worden gebruikt, zoals postbezorging en verkoop in winkels en kiosken, ook al zijn die voor de distributie van bepaalde van die dagbladen minder gunstig, en er anderzijds geen technische, reglementaire of zelfs economische hindernissen lijken te zijn die de opzet door een andere dagbladuitgever, alleen of ín samenwerking met andere uitgevers, van een eigen landelijk thuisbezorgingssysteem en het gebruik daarvan voor de distributie van zijn eigen dagbladen, onmogelijk of zelfs onredelijk moeilijk maken.

Conclusie: zelf inferieure, en dus minder voordelige, alternatieven voor productie of distributie van goederen moet worden gezien als reële alternatieven voor een concurrent die toegang vraagt tot de faciliteit (i.c. de dagbladendistributie).