Avago/Axel - Arrest

Avago/Axel (HR 18-10-2002, NJ  2002, 565)

Feiten:

Avago heeft van de gemeente een perceel grond gekocht om het als woningbouwgrond te verkopen. Hiervoor was wel een bouwvergunning nodig. De gemeente heeft deze vergunning afgegeven nadat Avago een schetsplan bij haar had ingeleverd. Later is door Avago met de gemeente een nadere overeenkomst afgesloten, waarvoor zij ook weer een schetsplan moest inleveren. Dit heeft Avago volgens de gemeente echter niet gedaan. Avago heeft wel een kavelverdeling ingediend, maar dit was volgens de gemeente onvoldoende. Die nadere overeenkomst wil zij dan ook ontbinden, daar het schetsplan niet tijdig is ingeleverd. Avago vordert echter van de gemeente:

- Gemeente moet meewerken aan uitvoering van de nadere overeenkomst (wijzigen van het bestemmingsplan);

- Aanwijzingen geven waaraan schetsplan moet voldoen;

- Levering (restant) perceel aan Avago.

De gemeente beroept zich op verjaring en dus ontbinding. Rb en Hof zijn het met de gemeente eens en wijzen de vordering van Avago af. Hof stelt dat Avago in gebreke is gebleven met het tijdig indienen van het schetsplan en daardoor in verzuim geraakt. Daarnaast stelt zij dat Avago had moeten weten wat een schetsplan inhield, daar zij er al eerder een heeft opgesteld. Daarnaast heeft Avago ook nog eens niets gedaan om haar verzuim te zuiveren. Avago had niet mogen aannemen dat de gemeente aan Avago aanwijzingen had moeten geven of haar de mogelijkheid had moeten geven alsnog een schetsplan te mogen indienen. Avago heeft hieruit niet mogen afleiden dat de gemeente afstand deed van haar recht zich op verzuim te beroepen.

HR:

Hetgeen het Hof vermelde over het in gebreke blijven bij het indienen van het schetsplan, is onvoldoende gemotiveerd. Het middel dat Avago hiertegen had ingesteld slaagt dus. Daarnaast stelt de HR dat bij afstand van verjaring het vereiste geldt dat de rechthebbende (de gemeente in casu) moet weten van zijn bevoegdheid waarvan hij afstand doet. (Ook) voor afstand van verjaring (artikel 3:322 BW) heeft als uitgangspunt te gelden dat vereist is dat een rechthebbende de bevoegdheid kent waarvan hij afstand doet.

Ingevolge artikel 3:35 BW kan weliswaar het ontbreken van de op afstand gerichte wil niet aan de wederpartij van de rechthebbende worden tegengeworpen indien deze een verklaring of gedraging van de rechthebbende, overeenkomstig de zin die hij daaraan onder de gegeven omstandigheden redelijkerwijze mocht toekennen, als een tot afstand van recht strekkende verklaring heeft opgevat, maar daartoe is vereist dat deze wederpartij heeft begrepen en onder de gegeven omstandigheden redelijkerwijze heeft mogen begrijpen, dat de rechthebbende zich bewust was van deze bevoegdheid.

In casu was de gemeente niet op de hoogte van de bevoegdheid waar hij afstand van deed. Het Hof had hierover niet voldoende gemotiveerd en het incidenteel beroep van de gemeente slaagt dus.