ABRvS 21 juli 2015, ECLI:NL:RVS:2015:2423 - Arrest

ABRvS 21 juli 2015, ECLI:NL:RVS:2015:2423

Feiten

I.c. gaat het om een geding tussen een vreemdeling en de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie. Bij brief van 30 oktober 2013 heeft de staatssecretaris gereageerd op een brief van de burgemeester van Middelburg met als onderwerp 'Beroep op discretionaire bevoegdheid'. In deze burgemeestersbrief heeft de burgemeester de staatssecretaris medegedeeld dat hij door het geven van informatie over de in zijn gemeente verblijvende vreemdeling een beroep doet op de discretionaire bevoegdheid van de staatssecretaris om aan de vreemdeling een verblijfsvergunning te verstrekken. In zijn brief van 30 oktober 2013 heeft de staatssecretaris hierop afwijzend gereageerd.

Bij besluit van 22 mei 2014 heeft de staatssecretaris het tegen de brief van 30 oktober 2013 door de vreemdeling gemaakte bezwaar niet-ontvankelijk verklaard. Het beroep van de vreemdeling is door de rechtbank ongegrond verklaard.

ABRvS

De vreemdeling heeft aangevoerd dat de rechtbank onterecht heeft overwogen dat de burgemeestersbrief geen aanvraag in de zin van artikel 1:3 lid 3 Awb is, omdat de burgemeester geen belanghebbende is. Volgens de vreemdeling heeft de rechtbank niet onderkend dat wel aan de vereisten van het besluitbegrip van artikel 1:3 van de Awb is voldaan, omdat de burgemeester belast is met het handhaven van de openbare orde in zijn gemeente en hij ingevolge de Wet maatschappelijke ondersteuning een zorgplicht heeft voor alle bewoners van de gemeente, onder wie de vreemdeling. Uit dien hoofde heeft de burgemeester een rechtstreeks belang bij de verblijfsstatus van de vreemdeling en kan de burgemeester op eigen initiatief een verzoek om gebruikmaking van de discretionaire bevoegdheid bij de staatssecretaris indienen, volgens de vreemdeling.

De Afdeling geeft aan dat uit de artikelen 1:2 en 1:3 van de Awb volgt dat een verzoek van een niet-belanghebbende geen aanvraag is en de schriftelijke reactie van een bestuursorgaan daarop geen besluit in de zin van artikel 1:3 van de Awb is. Voor zover de vreemdeling beoogt dat het in de brief van 16 oktober 2012 genoemde maatschappelijk belang een belang is dat aan de burgemeester is toevertrouwd als bedoeld in artikel 1:2 lid 2 Awb, faalt dit betoog, omdat deze brief geen basis vormt om een concrete bestuursbevoegdheid aan te nemen waaraan een zodanig toevertrouwd belang zou kunnen worden ontleend. Het door de vreemdeling genoemde belang van de openbare orde en de op de burgemeester rustende zorgplicht, zien niet op de verblijfsrechtelijke positie van de vreemdeling en staan daarom in een te ver verwijderd verband tot de burgemeestersbrief. Reeds hierom zijn die belangen niet rechtstreeks bij de aangevochten reactie van de staatssecretaris betrokken.

Daarom heeft de rechtbank terecht overwogen dat de staatssecretaris de burgemeester terecht niet als belanghebbende als bedoeld in artikel 1:2 van de Awb heeft aangemerkt en dat de reactie van de staatssecretaris op de burgemeestersbrief geen besluit als bedoeld in artikel 1:3 lid 1 Awb is. Ook heeft de rechtbank terecht overwogen dat de burgemeester niet heeft gesteld namens de vreemdeling een verzoek om een verblijfsvergunning in te dienen. Voor het aannemen van een onvolledige aanvraag en toepassing van artikel 4:5 Awb door de staatssecretaris bestond dan ook geen grond.