ABRvS 19 december 2007, Tijdschrift voor Bouwrecht (TBR) 2008/4, nr. 76, m.nt. Van den Broek (Nadeelcompensatie HOV-baan Utrecht) (te raadplegen via de juridische bibliotheek) - Arrest

Onderwerp:

Nadeelcompensatie bij rechtmatig overheidshandelen.

Casus

R. heeft een winkel in de Voorstraat, een zijstraat van de Biltstraat. In de Biltstraat vinden lange tijd werkzaamheden plaats in verband met de aanleg van de HOV-baan. Hierdoor zijn de winkels minder goed bereikbaar en lijden schade. Om in aanmerking te komen voor een schadevergoeding hanteert de gemeente een ondergrens in de vorm van een normaal maatschappelijk risico van 15% van de omzet op jaarbasis. Slechts in geval van overschrijding van dat percentage omzetderving is sprake van onevenredig nadeel dat voor compensatie in aanmerking komt. (rechtsoverweging

2.3)
R. stelt dat hij recht heeft op schadevergoeding. Het college stelt dat de schade die R. geleden heeft in beperkte mate met de aanleg van de HOV-baan in verband kan worden gebracht en dat de schade het maatschappelijk aanvaardbaar risico niet overschrijdt.

Rechtsvraag

In hoeverre moet het financiële nadeel redelijkerwijze ten laste van de belanghebbende dienen te blijven (behoort het tot het normaal maatschappelijk (ondernemersrisico)?

Rechtsgang

De rechtbank stelt het college in het gelijk. De onderneming had voorafgaand aan de werkzaamheden in de Biltstraat te maken met een stagnerende omzet.

ABRvS

De rechtbank heeft geen rekening gehouden met het feit dat de omzet na de beëindiging van de verminderde bereikbaarheid zich niet direct heeft hersteld, er was sprake van een na-ijleffect. Van belang daarbij is dat R. geen monopoliepositie had, in de periode van slechte bereikbaarheid kan klandizie naar de concurrentie zijn weggelekt.

Er was een causaal verband tussen de omzetdaling en de verminderde bereikbaarheid door de aanleg van de HOV-baan.

In de verordening stond geen percentage aan eigen risico. De Afdeling heeft in een eerdere uitspraak overwogen dat het hanteren van een ondergrens in de vorm van een maatschappelijk risico van 15% van de omzet op jaarbasis rechtens aanvaardbaar is.

Het besluit wordt vernietigd en het college van B&W in Utrecht moet een nieuw besluit nemen met inachtneming van deze uitspraak.

Conclusie:

De Afdeling stelt dat het hanteren van een ondergrens in de vorm van een normaal maatschappelijk risico van 15% van de omzet op jaarbasis rechtens aanvaardbaar is.