Patiëntgericht communiceren in de ggzHoofdstuk 10Omgaan met weerstand De bron van weerstand ontstaat in de interactie tussen hulpverlener en cliënt. Weerstand bij de een leidt, vaak onbewust, tot weerstand bij de ander. De cliënt laat met weerstand op indirecte wijze zien wat hij wel en niet wilt. Weerstand biedt zodoende waardevolle informatie. Weerstand en afweerWeerstand en afweer zijn copingsmechanismen die de cliënt moeten verdedigen tegen bedreigende gevoelens. Afweer houdt conflictueuze, beschamende of belastende zaken weg van bewustwording. Dit is voornamelijk een intrapsychisch en onbewust fenomeen. Het kan bewust worden gemaakt. Weerstand is interpersoonlijk en bewust, maar kan onbewust verlopen. Het kan zich op veel manieren manifesteren. Niet alles wat op weerstand lijkt, is weerstand. Na een schijnbaar vijandige openingszet van de cliënt is het zaak om een ogenblik plaats te maken. Let eerst op de nonverbale houding, en reageer dan pas. Non-verbaal invoegen Als het gesprek met weerstand lijkt te beginnen, is het zaak om zo in te voegen dat je in ieder geval aanwezig mag blijven en met de cliënt in gesprek raakt. Je moet kritiek en diskwalificaties naast je neer leggen ne je eigen irritatie en onmacht beheersen. Neem bewust een open, uitnodigende lichaamshouding aan. Probeer te zoeken naar iets positiefs bij de cliënt en even stil te staan bij je compassie voor het lijden van de ander. Invoegen met een parafrase De meest eenvoudige en veilige reactie onverwachte...