De Inca jungle trail & Machu Pichu

Hola!

Ik ben weer terug na mijn ‘Inca jungle trail’ en natuurlijk mijn bezoek aan Machu Pichu. Wat allemaal bij elkaar super gaaf maar vooral ook ontzettend inspannend, actief en sportief was. 4 dagen vol met lachen, een boel sociale dingen en vooral ook een boel zweet en stank;

De avond voordat ik mijn trekking zou starten gingen we nog even langs onze stam kroeg om mijn verjaardag te vieren om precies 0:00. Samen met wat huisgenoten zaten we te luisteren naar de live band tot de band plots stopte en in het Spaans zei: dit nummer is voor ‘Roedo’. Gefeliciteerd! En op dat zelfde moment kreeg ik een shotje van de bar man. Echt ontzettend leuk. Ik voelde me meteen jarig.

Day 1:

Na 5 uurtje slaap werd ik om 7:15 opgehaald door ‘Elbert’. Hij was onze guide deze dagen. Met hem liep ik naar de bus met de andere reizigers. Elbert sprak wel wat Engels maar wel met een enorm accent. Erg grappig om naar te luisteren. Natuurlijk ook mijn Spaans een beetje kunnen oefenen als hij er even niet meer uit kwam.

In de bus zat de rest van de groep die bestond uit: 3 jongens uit Ecuador die op vakantie waren in Peru, 2 meiden uit Argentinië, een meisje uit Duitsland die hier net als in voor vrijwilligers werk was, een jonge die op wereld reis was en 4 meiden die samen een project deden in een weeshuis voor 4 weken. Best een leuke en vooral vrij jonge groep.

Met de bus moesten we eerst 3 uur rijden (met meerdere stopt op mooie plekjes) naar het begin van onze tour: het mountainbiken. Met de bus reden we een berg op vol haarspelt bochten naar de top. De top lag in de wolken dus je zag nauwelijks iets en het was ontzettend koud! Op +/- 4800 meter hoogte stopte we. Van Elbert kregen we een helm, een motor jack vol beschermers op je borst, rug en armen. Verder kregen we ook knie beschermers en handschoenen. Behalve dat je jezelf niet helemaal openhaalt tijdens een val was het ook erg lekker warm. Samen met een andere groep mensen die een trail deden starten we boven op de berg met fietsen, of eigenlijk afremmen tijdens het rijden. Na 10 minuutjes fietsen kwamen we onder de wolken en zagen we een prachtig uitzicht over het dal en de andere bergen die tot 5500-6000 meter gingen. Ik ben serieus met een enorme glimlach op mijn gezicht naar beneden gereden. Stel je voor: je zit op een mountainbike, zonder iemand om je heen, met prachtige bergen en jungle om je heen, de zon die tussen de bomen door schijnt, de wolken die je steeds verder boven je ziet en langzaam ziet verdwijnen, de koele wind die je langs je wangen voelt waaien, het grind wat je onder je band voelt, tientallen vogel geluiden om je heen en langzaam voel je de temperatuur stijgen. Een schitterend gevoel.

Toch moest je wel echt op de weg letten en geconcentreerd blijven want regelmatig lagen er rotsblokken en zand op de weg waardoor je kon weg glijden. Gelukkig is iedereen na 3 uur fietsen heelhuids naar beneden gekomen. Het laatste uur moesten we wel echt zelf trappen, wat behoorlijk zwaar was. Tijdens het fietsen was de temperatuur behoorlijk om hoog gegaan naar +/- 27 graden (het warmste wat ik tot dan toe in Peru heb gehad). Dus het was erg prettig om alle bescherming uit te mogen trekken.

Nadat we met de bus naar ons hotel waren gebracht, kreeg ik een kamer met de 4 meiden uit het weeshuis. Ze waren tussen de 20 en 26 jaar oud. Ze kenden elkaar nu 3 weken van het project waar ze werkten en waar ze ook samen sliepen. De kamer was erg klein en er waren letterlijk 5 bedden schots en scheef in geduwd. Als één persoon op het ene bed bewoog, bewogen de rest van de bedden mee. Dit gaf een gevoel van samen zijn vonden we.

Na een lunch die bestond uit soep met brood en kip, groente, rijst en aardappels moesten we ons klaar maken voor het raften. Dit deden we in een rivier in de buurt van het hostel. Ik heb toen in klein was wel is geraft, maar dat is niks vergeleken met dit. We zaten met zijn 6e in een boot en er zat een soort militair bij ons in de boot als leider. Hij was één van de grootste Peruaan die ik heb gezien, een band om zijn hoofd en hij schreeuwde de bevel die we moesten uitvoeren. Ondanks dit was hij wel erg grappig en schoot hij zelf steeds in de lach van het gegil van de 6 meiden in zijn boot. Na nog geen 10 seconde waren we helemaal doorweekt (maar dat lag niet aan onze boot want elke boot had dit probleem) en we hadden nog 1,5 uur te gaan. Na vele ‘stort buien’ van water, een boel gegil en gegiechel kwamen we aan het eind punt waar de bus stond waarmee we werden opgehaald en terug gebracht naar ons gezellige hostel. In de bus werd ons verteld dat we ons in het hostel konden opfrissen en dat we om 7 uur werden verwacht in het restaurant er naast. We maakte ons een beetje zorgen om de tijd want we hadden maar 45 min om alle 5 te douche. Gelukkig loste dit probleem zich zelf op: de douche had geen warm water en alleen ijs koud..

Na het diner en een biertje op mijn verjaardag gingen we allemaal om 22:00 al slapen, moe na een zeer actieve dag. En als voorbereiden op de volgende. De dag erna zouden we namelijk 8-9 uur wandelen.

Day 2:

Om 6:00 ging het wekkertje en stonde we allemaal op. Nog steeds zonder warm water dus zonder douche zaten we aan het ontbijt: een koude pannenkoek met een banaan ertussen en een stuk brood met boter. Voor mij was dit zeker niet genoeg om 6 uur op te wandelen maar echt een andere keus was er niet.

Om 7:30 vertrokken we vanaf ons start punt van de Inca jungle trail. Deze trail is ook grotendeels gelopen door de echt Inca’s honderden jaren geleden. Om het uur/ander half uur hadden we een korte pauze wat ook echt wel nodig was. Het lopen was namelijk erg inspannend. De zon scheen fel, je liep veel omhoog, over kleine richeltjes en erg geconcentreerd. Wel was de omgeving prachtig zo midden in de jungle, tussen de bomen, planten en vogels. Bij elke rust plaats legde Elbert wat uit over een plant of vrucht die we tegen kwamen. Zo werden we beschilderd met oranje zaadjes van een vrucht. De stammen die in de jungle woonde deden dit ook. De een bepaalde kleur en bepaalde figuren liet je zien bij welke stam je hoorde en dat je geen binnendringer was. Ook aten we wat coca bladeren, ondanks dat dit erg gezond voor je is, is het niet bepaald lekker.

Het hoogste punt dat we beklommen was +/- 2000 meter. We waren toen net over de helft van de tocht. Nog 1,5 uur redelijk naar beneden lopen en we konden lunchen. Dit naar beneden lopen was jammer behoorlijk stijl naar beneden waardoor je je kuiten behoorlijk begon te voelen. Gelukkig hadden we een uur pauze en konden we na een maaltijd van soep en spaghetti heerlijk in een hangmat liggen luistert naar vogel geluiden en de wind.

Na de pauze moesten we nog zo’n 3 uur lopen, deels door de jungle en deels over grote stenen langs een rivier. De temperatuur was alleen gestegen naar 35-40 graden. Ik miste de koele briesje van Cusco. Maar zo vol in de zon lopen, iets omhoog is behoorlijk pittig. Zeker als je al zo veel lopen erop heb zitten. Toch maakte de omgeving veel goed. Op een gegeven moment moesten we de rivier oer steken. Dit was de zelfde rivier waar we kilometers ervoor over hadden geraft dus deze had een behoorlijk sterke stroming. Gelukkig hadden ze hier wat op bedacht. Over de rivier was een kabel gespannen met een mandjes eronder waar je met zijn 2e of 3e in kon zitten. Een (behoorlijk oude)man aan de andere kant van de rivier trok je met een soort katrol naar de overkant van het water. Dit koste hem behoorlijk wat energie. Voor zijn hulp gaf je hem dan een paar sol en hiervoor kreeg je van hem een bonnetje voor de vallei waar onder andere iets supers te doen was: zwemmen in een hotspring midden tussen de bergen. Schitterend! Het begon al wat te schemeren en de lampen om en in de hotspring gingen aan wat een nog mooier zicht gaf. Het water wat ontzettend warm en… ze hadden warme douches! Dus na 1,5 uur heerlijk badderen en ontspannen konden we ons wassen met warm water en een boel zeep. Ik waardeer een douche nu zo erg!

Toen we bijna klaar waren begon het alleen enorm te onweren en regenen. Alles werd opnieuw modderig en vies. Gelukkig konden we het laatste stukje een taxi nemen zodat we nog redelijk schoon en droog aankwamen in ons volgende hostel. Deze was al weer iets luxer dan de eerst. Ik sliep nu met de 2 Argentijnse meiden op een kamer en één van de 4 andere meisjes. Na het eten van echt alpaca vlees, gingen we met zijn alle even de plaatselijke discotheek in. Ik ben nog nooit in zo’n kleine en zielig uitziende discotheek geweest. De ruimte was zo’n 25-30m2 groot. Er stond een bar en de enige mensen die er waren, waren de mensen de mee deden aan de trail. Na 30min hadden wij 4e het dan ook wel gezien en wouden we ons bed in. We kwamen er jammer genoeg alleen achter dat ok deze douche ijs koud was. Toen ik in mijn bed lag en op mijn klok keek was het nog net geen 9 uur.

Day 3:

Om 6 uur ging de wekker al weer want we moesten snel ontbijten. Daarna hadden we weer een leuk en actief activiteit: zip lining van de ene berg naar de ander. Geweldig! Super stoer om te doen. Ik leerde een Nederlands stel kennen dat ook de Inca jungle trail deden. Met hun ben ik de parcours af gegaan. 4 lines van de ene naar de andere berg, 1 line door de jungle tussen de bomen door en als laatste een wiebel brug met alleen een paar balkjes waar je op kon staan. Natuurlijk was je met alles god gezekerd. Deze zip line schijnt de langste van in ieder geval heel het continent Amerika te zijn. Heel gaaf om te doen!

Bij het eind punt werden we opgehaald door busjes en werden we naar het volgende start punt van onze trail gebracht. Vandaag zouden we 3-4 uur lopen. Verassend gezien had ik helemaal geen spierpijn van de vorige dag. Dit scheen te komen door de hotspring, de mensen die er namelijk niet in waren geweest hadden wel erg veel spierpijn.

Heel de middag liepen we langs een spoorlijn door de jungle heen. Over verschillende soorten bruggen en langs kleine jungle dorpjes en huisjes. Bij een van deze huisjes hadden we onze laatste lunch van de trail. We aten onze lunch tussen de jungle planten en tussen verschillende beesten. Waaronder een enorme spin. (zie foto)

Na de lunch liepen we nog een zo’n 1,5 uur en toen kwamen we langs de ingang onder aan de berg van Machu Pichu waar we de volgende de op zouden klimmen. 20 minuten verder lag het dorpje waar we zouden overnachten. En weer was dit hostel luxer dan de eerst. We hadden namelijk een warme douche! En de kamers waren netter en schoner dan de vorige. Ik sliep nu ook alleen met het Duitse meisje genaamd Fie op de kamer. Ook het eten werd steeds luxer. De eerste dag kregen we gewoon wat, de 2e dag mochten we tussen 2 dingen kiezen en nu, de 3e dag mochten we al uit een soort menu kiezen! Heerlijk!

Na wat gedoe rond de tickets van mijn kamergenoot liepen we terug naar ons hostel. Heel naar voor haar want ze had alleen een entree ticket gekregen voor Machu Pichu zonder de beklimming van één van de 3 bergen bij Machu Pichu. Met als gevolg dat ze de berg niet op kon. Ze had hier wel voor betaald maar de berg zat ‘vol’. Op elke berg mogen namelijk maar 300 of 400 personen per dag. Deze bergen zijn vaak ook al weken van te voren vol geboekt.

Na nog een lekkere warme douche zijn we om 22:00 gaan slapen om 5.5 uur later op te staan om richting ons laatste doel te lopen: Machu Pichu.

Day 4:

Om 3:30 ging onze wekker omdat we als één van de eerst in de rij wouden staan naar Machu Pichu. De brug onder aan de berg ging namelijk om 5:00 open en om 6:00 ging Machu Pichu zelf open. Na een flinke wandeltocht kwamen we boven, helemaal bezweet en moe. Buiten was het nog donker, bewolkt en behoorlijk koud. Maar toen we eenmaal naar binnen konden zagen we de zon en trokken de wolken langzaam weg. Een geweldig gevoel om bij één van de 7 wereld wonderen te zijn. Omdat Fie en ik waren met zijn 2e richting Machu Pichu gegaan omdat we zin hadden in een rustig tocht in plaats van een drukke met zijn 9e. Boven moesten we dan ook wachten op een aantal andere van de groep. We hadden onze guide onder tussen ook gevonden tussen alle mensen. Toen de groep compleet was begonnen we aan onze rondleiding door Machu Pichu. Elbert vertelde over de Inca’s, de vondst van Machu Pichu, de verschillende onderzoeken die gedaan waren en nog steeds worden en over bepaalde gewoontes en tradities van de Inca’s. En dat alles in het half Spaans half Engels. Wel erg interessant om te luisteren en te zien. Vooral de tempels en de tradities en geloven hierbij vond ik erg interessant. Zo was er de zonnetempel, de maantempel, de tempel van de condor, de tempel met de 3 ramen, ect. Prachtig om te zien. Vooral verbijsterend om te zien en horen hoeveel de Inca’s al wisten en deden. Zo hadden ze door middel van de zon en de stralen precies berekend welke seizoenen er waren. Als een soort kalender gebruikte ze dit om zo bijv. hun gewassen en eten te verbouwen. Ook de enorme soort van leidingen die door de stad lopen die de mensen van water uit de bergen voorziende. En nog steeds loopt er water door deze leidingen. Ik ben toen ik thuis kwam dan ook nog meer gaan lezen over de Inca’s en hun geloven en tradities. Fascinerend!

Na de rondleiding namen we een laatste groepsfoto voordat de groep zich zou opsplitsen en ieder voor zich Machu Pichu ging bekijken. Ik kwam er achter dat ik de enige in de groep was die de Huaynapichu ging beklimmen. Na een brunch ging ik dan ook op weg richting de ingang van de berg. Een beetje naar alleen: onder weg kwam ik 2x 2 broeders tegen die met een brancard iemand weg droegen. Toen ik in de rij stond hoorde ik dat één van deze 2 mensen van de Huaynapichu was gevallen en een ander hierbij mee had gesleurd. Gelukkig was het niet super ernstig zo ver ik weet, maar toch wel vervelend om dit te horen voordat je zo’n berg beklimmen gaat. Ik was dan ook behoorlijk zenuwachtig en om eerlijk te zijn ook best een beetje bang. Zowel om me te bezeren als dat ik het niet zou halen.

Toen ik eenmaal naar binnen mocht merkte ik dat je ook best alleen loopt. Omdat het steeds even tijd kost voordat de volgende naar binnen kan, loop je steeds 30meter uit elkaar. Dit gaf je ook wel rust. De Huaynapichu bestaat namelijk vooral uit trappen. Niet dat deze trappen nou recht liggen, even groot of even hoog zijn maar het zijn trappen. Naast de “trappen” groeide van allerlei planten en bloemen. Een erg mooi gezicht. Ondanks dat je bij Machu Pichu een stuk lager zit dan hier in Cusco, raak je wel snel buiten adem. Maar niets is zo gaaf om op adem te komen terwijl je de mooiste uitzichten ziet. Machu Pichu zag je steeds kleiner worden, Je zag steeds meer bergen aan de horizon verschijnen, de rivier werd steeds dunner en de mensen steeds vager tot je geen mens meer zag. Na een klim van een uur kwam ik boven. Dit scheen nog best snel te zijn. Hoe hoger ik kwam, hoe meer energie ik eek te krijgen om de top te halen. Bij laatste gedeelte kun je nog hoger via een trappetje dat zo’n 25cm breed is en treetjes heeft van +/- 10cm. Heel eng om te op te klimmen, dit doe je dan ook op de manier hoe kleine kinderen de trap op lopen. Handjes op 3 treeën boven je en stap voor stap. Eenmaal boven begon ik serieus te lachen omdat ik het gehaald had. Ik was zo moe maar het uitzicht was zo ongelofelijk gaaf. Boven op de berg lagen grote rots blokken. Door middel van klauteren kon je hier op komen, hier was namelijk geen trap. Na wat gedoe en spanning zit je dan wel op het echte puntjes van de Huaynapichu met voor je het uitzicht op Machu Pichu. Overal om je heen vliegen vlindertjes. Over de rotsen kropen salamanders. En hier boven in zit je met zo’n 10-15 andere mensen. Ik heb wel 45 minuten gezeten en alleen maar genoten van het uitzicht voordat ik foto’s begon te maken. Als ik er aan terug denk krijg ik gewoon weer kriebels.

Jammer genoeg moest ik weer naar beneden. Na weer een uur naar beneden klauteren wat nog enger was kwam ik aan bij de voet van de berg. Mijn benen trilde van het continu aangespannen zijn en van de vermoeidheid. Met knikkende knietjes maar een enorme glimlach op mijn gezicht melden ik me bij het eind punt. De rest van de middag ben ik lekker in de zon gaan zitten en gaf ik mijn benen rust.

Vooral omdat ik ook weer een flink stuk naar beneden moest lopen om naar het station te gaan waar mijn trein weer terug naar huis zou vertrekken. Maar ik was trap lopen zo zat dat ik via de auto weg naar beneden ben gaan lopen, nog steeds met een glimlach op mijn gezicht. Alleen duurde het langer om via de weg naar beneden te lopen dan via het voetpad/de trap. Wel was dit opnieuw door de mooie jungle. Met als gevolg dat ik dacht net op tijd op het station te zijn. Ik plofte heerlijk neer op het eerste bankje dat ik zag en was zo blij dat ik het station gehaald had. Ik hoefde niet meer te lopen, rust.

Maar na 5 á 10 min op het station zitten vond ik het raar dat het zo rustig was. Dus toen ik vroeg aan iemand waar het station is wees hij richting de stad en zei dat het nog 20 minuten lopen was. Ik weet niet waar ik de energie en vooral de adem nog vandaan heb gehaald, maar ik heb al deze dagen nog nooit zo hard gelopen. Na meerdere keren in mijn beste Spaans gevraagd te hebben waar het station was, nadat meerdere mensen met me opliepen om me de weg te wijzen kwam ik aan op het juiste station. Toen ik mijn ticket liet zien aan een vrouw die daar werkte, sprintte ze ineens weg (op naaldhakjes) en zwaaide wild met haar armen. Toen ik de hoek om kwam zag ik dat er een trein stond waar de deuren opnieuw van open werden gedaan zodat ik kon in stappen. Nog geen 30 seconden later vertrok de trein van het station.

Na heerlijk geslapen en gedroomd te hebben kwam ik uiteindelijk thuis waar ik heel fijn direct aan kon schuiven bij het eten. Na dat ik al mijn gebruikte shirts in een sopje gelegd had, ging ik heerlijk mijn bedje in. Mijn eigen bedje, zonder kamer genoten.

Wat een fantastische trip