¡Hola a todos!

Mijn eerste week in Puerto Viejo zit er op, en wat is het snel gegaan! Ik zal in deze blog proberen samen te vatten hoe geweldig het werk in het Jaguar Rescue Centre is en hoe mijn nieuwe huisje is!

Maandag was de introductie dag in het centrum, alle vrijwilligers die die week beginnen worden dan rondgeleid en voorgesteld aan de dieren en de andere vrijwilligers en vaste krachten. Er is een hele diverse groep dieren in het centrum, er zijn bijvoorbeeld slangen, spinnen en krokodillen, maar ook luiaarden, jaguars, heel veel verschillende apen en veel verschillende vogelsoorten. En ook de groep mensen die er werkt is heel divers, er zijn veel vrijwilligers uit allerlei landen die maar een aantal weken blijven, maar er zijn ook vrijwilligers die een half jaar blijven en natuurlijk een aantal vaste krachten zoals dierenartsen. Het werk dat wij, de vrijwilligers doen is altijd heel verschillend en je hebt verschillende taken op een dag. We beginnen 's ochtends om half acht, tot de koffiepauze voer je een taak uit en daarna krijg je weer iets anders te doen tot de lunch, na de lunch heb je de laatste nieuwe taak en rond een uur of drie ben je klaar. Op maandag werd iedereen dit schema en de belangrijkste regels verteld (de belangrijkste regel is: close every door behind you!) En iets anders dat ook heel belangrijk is: iedereen werkt als een team om het samen voor de dieren zo goed mogelijk te doen. Het voelt zo goed om hier te werken omdat dat ook echt zo is, iedereen werkt samen en wordt geaccepteerd, je bent welkom in de gezellige groep! Ook wordt je aangemoedigd om zo veel mogelijk te vragen, vooral als je iets niet zeker weet. Ze laten nieuwe mensen dan ook meteen veel doen en helpen je echt met alles te ontdekken.

Zo kon ik op dinsdag, mijn eerste echte werkdag, al meteen bij de luiaarden zitten en ze later naar hun binnenverblijf verplaatsen. Dat lijkt heel leuk om te doen want luiaarden zien er ontzettend schattig uit, zeker de baby die we nu hebben, maar ze kunnen behoorlijk agressief zijn en je met hun scherpe tanden proberen te bijten. Luiaarden leven normaal namelijk niet in een groep en zijn heel individualistisch, ze vechten dan oom soms met elkaar of bijten de baby. Toch was het heel gaaf om zo dicht bij ze te zijn en ze op te mogen tillen! Donderdag zorgde ik in de middag voor Tammie de miereneter en Maurice het baby aapje. Tammie is meestal heel gemakkelijk, hij loopt gewoon rond op zoek naar mieren en je moet alleen opletten dat hij niet in rondjes blijft lopen, hij is namelijk blind aan 1 oog dus dat heeft hij soms niet door! Maurice is echter meestal heel druk, hij klimt van je hoofd naar je armen en springt van boom naar boom. Het is echt geweldig om zijn kleine handjes te voelen en zijn staart om je nek! Ook Tammie houd er van om je te beklimmen als hij genoeg mieren heeft gegeten, zo liep ik dus op een gegeven moment met een miereneter op mijn hoofd en een aapje aan mijn arm! Vrijdag zat ik 's ochtends weer bij de luiaarden en ze waren verrassend actief, ik heb er eentje wel 4 keer van het dak moeten tillen. Natuurlijk zijn er ook altijd minder leuke klusjes te doen, vegen, wassen, of in de keuken helpen bijvoorbeeld. Meestal doe je zoiets 1 of 2 dagdelen en in de rest van de tijd ben je altijd bij zulke schattige dieren dat dat het helemaal goed maakt! Vanochtend begon ik bijvoorbeeld met werk in de tuin en paardenstront scheppen, maar op dit moment zit ik in het verblijf van Namu, onze baby jaguar (zie de foto's)! Als hij aan het spelen is heeft hij veel aandacht nodig, maar nu hij ligt te slapen heb ik tijd om wat te typen. Op Namu passen is een van de aller leukste klusjes omdat hij zo intens schattig is! Er moet altijd iemand bij hem zijn omdat hij nog maar 3 maanden oud is en hij in de natuur dus altijd bij zijn moeder zou zijn, hij wordt dan ook heel nerveus als hij alleen is. Ook moet hij nog alles leren dus moet je hem helpen met klimmen en veel met hem spelen.

Sommige mensen zijn af en toe erg kritisch over het werk dat we in het centrum doen, ze vinden dat het niet goed is om in de natuur in te grijpen door verzwakte dieren te helpen. Maar dat is niet hoe ik het zie, de dieren die in het centrum worden opgevangen zijn bijna allemaal het slachtoffer van iets dat veroorzaakt is door de mens. Sommige van de grotere roofdieren (de Jaguars bijvoorbeeld) zijn door boeren aangevallen en andere zijn door auto's aangereden, of als jonge door verstoring van mensen van hun moeder gescheiden. De mens heeft hier dus al ingegrepen in de natuur en het is niet verkeerd om te proberen dat goed te maken. Ook gaat het centrum niet alleen over de opvang van deze dieren, het gaat ook heel veel over onderwijzen en informeren. De toeristen krijgen meer inzicht over hoe fragiel het evenwicht in de natuur is en hoe kleine dingen als afval in de afvalbak gooien, en niet op straat, kunnen helpen. Maar ook de lokale bevolking heeft niet door dat de bossen die zij zien en de dieren die daar wonen zo speciaal en bedreigd zijn. Vrijdag was er voor de vrijwilligers een EHBO cursusje georganiseerd door een paar bevriende lokals, het was heel gezellig maar erg geïmproviseerd, maar wat zij aan het einde zeiden wilde ik toch even vermelden. Nadat ze iedereen gewoon bedankt hadden voor de aandacht nam een van hen de moeite om in zijn gebroken Engels ons ook te bedanken voor wat we hier doen. Hij vertelde hoe veel onwetendheid er onder de bevolking is en hoe zijn niet beseften dat als er niet snel wat gebeurt die mooie natuur er niet meer zal zijn. Hij  was bijna emotioneel toen hij opmerkte dat zij, de drie mannen die de cursus gaven, de enige Tico's waren in deze grote groep en dat ze het zo mooi vonden om te zien hoe veel wij, de buitenlanders geven om hen land!

Dan nu iets meer over het hostel waar ik nu woon, het dorp Puerto Viejo zelf en de dingen die ik in mijn vrije tijd doe. 

Dit hostel is een stuk kleiner dan dat in Turrialba, en ook de sfeer heel anders. Dat komt omdat Puerto Viejo zo'n toeristisch  dorpje is, er verblijven daardoor heel veel toeristen in het hostel die maar een paar dagen blijven en zo ontstaat er niet echt een groep waarmee je altijd kookt of zoiets. Maar toch is het heel gezellig en vooral interessant om al die nieuwe mensen te ontmoeten, je kunt altijd iets over nieuwe culturen leren en lekker over vakantie dingen kletsen. Die hele vakantie sfeer hangt ook in het dorp, er wordt heel veel wiet gerookt en veel regea gedraaid en het strand en de zee zorgen voor een geweldige achtergrond. 

Op vrije dagen of in de middag is het dan ook geweldig om naar het strand te gaan en te snorkelen, surfen, of gewoon niks te doen en naar de golven te luisteren! Woensdag had ik die vrije dag en naar het strand gaan was precies wat we (twee vriendinnen en ik) deden, het was echter jammer dat het bijna springvloed was een zo winderig dat de golven heel hoog waren. Van snorkelen kwam dan ook niets, maar in plaats daarvan hebben Stine en ik ons bijna een uur lang uitgeleefd op het slachten van een kokosnoot. Het leek ons allebei zo gaaf om dat een keer zelf te doen, alsof we op een onbewoond eiland waren, of in expeditie Robinson! Het was een super leuke dag, met ook genoeg tijd om lekker niks te doen en foto's van de prachtige omgeving te maken. Dinsdag avond hebben we ook het nachtleven van Puerto verkend, dat is net als het leven overdag, heerlijk relaxed en veel regea! Vrijdagavond was er een barbecue in het hostel en dat was ook super gezellig, we waren met zijn negenen en hebben burgers gebakken en een heerlijke salade gemaakt. Vandaag is ook Naomi (een vriendin die ik in Turialba leerde kennen) aangekomen en vanmiddag zijn Stine, Naomi en ik naar het strand geweest om alle warmte en viezigheid van de dag eraf te wassen! Daarna zijn we uit eten gegaan en nu ben ik dit aan het afschrijven voordat ik naar bed ga en morgen weer een (waarschijnlijk) super leuke dag met de dieren en mensen hier ga beleven!

Besos en tot snel,

Kerime