Travel, living and working in Vietnam - Theme

Work, intern, volunteer, study, travel, live or backpack in Vietnam

Vietnam

Image

Backpacking or traveling in Vietnam?

  • Vietnam is one of the most popular travel destinations in Southeast Asia. Not only because of the cost and delicious food, but especially because of its fierce history and beautiful nature. It is an easy country to travel. There are tours for everything, you can rent scooters and travel all over the country, and nowadays Western influences can be seen in many places. Yet you can also get off the beaten track and discover the real Vietnam if you look carefully. 
  • Activity spotting: instead of Hà Long Bay, visit the less touristy Bai Tu Long Bay, enjoy farm-to-fork Eating in Bong Lai Valley after your visit to Phong Nha National Park, visit some of the small villages around Kon Tum and discover the local, ancient traditions, drive on the beautiful Ha Giang loop and discover the wilderness of northern Vietnam, enjoy the picturesque landscapes of Y Ty, bike across An Binh Island, try Bia hoi beer, stay in one of the homestays in Mai Chau.  

Study in Vietnam?

  • Studying in Vietnam is an experience for life.... In recent years, education in Vietnam is getting better and more modern due to government investment. There are many programs to choose from, with Ho Chi Minh City, for example, specializing in science and technology, while Hanoi University is more focused on language studies and English programs in business administration, financial services and international studies. The cost of education is also relatively low (US$1000-2500 for foreign students at public institutions).
  • Popular studies: business administration, IT, engineering, management, economics, philology, marketing, etc. 
  • In addition, you can enjoy a fun, active life as a student. There is a lot to do in Vietnam, people live outdoors, go to parties, do sports and everywhere you can find delicious and cheap food. 
  • Study cities: Ho Chi Minh City, Hanoi, Thai Nguyen, Haiphong, Da Nang, Hue. 
  • Language: Vietnamese, but for certain fields and international studies also English. 

Internship in Vietnam?

  • There are many opportunities for internships in Vietnam. From internships at NGOs to internships at large companies, anything is possible. For example, consider an internship in the field of healthcare where you can help the local population, or an internship in the ever-growing banking sector, or perhaps an internship in the software industry at a large international company! 
  • Competencies: cross-cultural communication and collaboration, familiarity with Asian business culture, indirect communication, working in a developing market, project coordination, market-oriented thinking, resilience and perseverance.

Volunteer in Vietnam?

  • Vietnam is a popular country for volunteering. You can find work through large organizations, or through local institutions. Examples include volunteering in the field of education (English classes), (orphan) child care, in health care, supporting communities through local NGOs, tea picking.... You can also volunteer with wildlife and stray animals. 

Work in Vietnam?

  • Vietnam's economy is growing fast which also brings many jobs for foreigners. One of the easiest options is a job as an English teacher, but if you are not so keen on that, you can also work in the growing sectors at international banks, in tourism and in the oil & gas industry, for example. It can be tricky though, because the government has strict policies that the company has to prove that you are more suitable than a local (which is just as well, of course). 

Working as a digital nomad in Vietnam?

  • Vietnam is becoming increasingly popular among digital nomads, and for good reason. Not only is it wonderful for travelers, but also for digital nomads the country has a lot to offer. In particular, the culture, the wide range of activities and, of course, the ... coffee are huge draws for people who want to experience a varied digital nomad life. 
  • The costs are also relatively low, the food is delicious and facilities such as cafes and wifi are everywhere in the cities. 
  • Favorite locations: Ho Chi Minh, Hanoi, Hoi An. 

Living in Vietnam?

  • More and more foreigners are flocking to Vietnam because of its growing opportunities. And in particular the culture, 54 ethnic groups and 11 religions, is one of the big attractions. It's a pretty safe country, you can earn a high salary while spending very little. Facilities are good, as is health care. In short, it is simply a very comfortable country for expats, provided you are aware of a few things. 
  • Especially in the cities, there is a lot of air pollution and traffic is chaotic. A scooter will get you far, but a car will often get you stuck. Fortunately, there is also good public transportation. Furthermore, you can also experience quite a bit of culture shock due to the ancient culture and traditions. 
  • Beware: it is quite humid all year round, which takes some getting used to, and diseases like Dengue are a big problem. So protect yourself well!
Vietnam: selection of blogs and contributions of WorldSupporters - Bundle

Vietnam: selection of blogs and contributions of WorldSupporters - Bundle

Een bezoek van Kim Phuc, het vietnammeisje

Een bezoek van Kim Phuc, het vietnammeisje

Image

Een bezoek van Kim Phuc

With love, hope and forgiveness we can make a beautiful world for everyone

 

Kim Phuc, beter bekend als ‘het Vietnammeisje’, bracht een bezoek aan mijn oude middelbare school in een college-on-tour-setting. Zij vertelde in het kort haar levensverhaal, waarna er de mogelijkheid was tot het stellen van vragen.

 

Het leven van Kim Phuc

Kim Phuc is in 1963 geboren in het dorp Trang Bang in een mooi huis, waar zij gelukkig opgroeide in een rijke familie. Toen zij 9 jaar was, op 8 juni 1972, werd er een bomaanslag met napalm op haar dorp gepleegd. De napalm verbrandde haar kleren, waarna ze naakt over straat voor de bommen uit rende. De napalm had de kleren in haar huid gebrand, waardoor ze 14 maanden in het ziekenhuis moest liggen. Elke dag moest ze in een bad (met kruiden tegen pijn) liggen, waar de verpleegkundigen en dokters de dode huid van haar lichaam sneden om een infectie te voorkomen. Dit deed vreselijk veel pijn, maar toch hebben de artsen en verpleegkundigen dit zo liefdevol gedaan, dat Kim Phuc geïnspireerd werd en later ook arts wilde worden om anderen (en met name kinderen) te kunnen helpen.

 

Toen Kim Phuc uit het ziekenhuis kwam, was ze gehandicapt en in shock. Door de napalm had ze nu een ‘buffaloskin’ gekregen, welke ruw, pijnlijk en lelijk was en is. Door deze littekens had ze een laag zelfbeeld gekregen en ze dacht ook dat ze nooit een vriendje zou kunnen krijgen. Vanaf toen kon ze niet meer een onbezorgd kind zijn, ze zei steeds: ‘there, I lost my innocence’. Hoewel haar familie trots was dat haar foto de wereldopinie op de Vietnamoorlog heeft veranderd, was Kim Phuc op dat moment heel verdrietig om de foto. Het was immers een lelijke foto! Ondanks de moeilijkheden die Kim Phuc had om haar leven weer op te pakken en de 17 operaties die ze in haar leven nodig had voor haar huid, heeft ze het nooit opgegeven om wat van haar leven te maken, ze studeerde hard en vond oplossingen voor haar ‘disabilities’.

 

In 1982 lukte het haar om medicijnen te gaan studeren aan de universiteit. Dat ging voorspoedig totdat de regering van Vietnam haar wilde gebruiken voor propaganda tegen de Amerikanen en het haar bijna onmogelijk maakte om te studeren. In 1986 moest ze van de regering naar Cuba, alwaar ze haar medische vakkenpakket omruilde voor Engels en Spaans. Elke week moest ze reporteren wat ze aan het doen was. In Cuba werd ze verliefd, kreeg ze een relatie en trouwde. Het bruidspaar had toestemming gekregen voor een huwelijksreis naar Moskou, maar in plaats daarvan is ze op de tussenstop Canada uitgestapt en heeft politiek asiel aangevraagd.

 

Zoektocht naar rust en vrede

Vanuit Canada, waar ze nog steeds woont, is Kim Phuc naar Amerika gegaan en op zoek gegaan naar haar geschiedenis en informatie over de Vietnamoorlog, zodat ze het een plek zou kunnen geven. Tijdens haar zoektocht naar vrede en rust is Kim Phuc christelijk geworden. Dit geloof bracht haar de les om te vergeven en door te gaan. Toen ze de mensen eenmaal vergeven had, was haar hart genezen, voelde ze zich vrij en kon ze van andere mensen en het leven houden.

 

De droom van Kim Phuc

Kim Phuc heeft nog steeds de droom om andere mensen, met name onschuldige kinderen, die lijden te helpen. Dit doet ze door middel van haar stichting ‘Kim Foundation’, die de kinderen die slachtoffer zijn van oorlogsgeweld, helpt. De stichting bouwt bijvoorbeeld scholen en ziekenhuizen. Ze wil de kinderen hoop en liefde geven. Daarnaast vertelt ze haar verhaal over de hele wereld, zodat mensen (en ook wereldleiders) de pijn en het hopeloze gevoel van oorlog begrijpen, ze wil haar levenslessen verspreiden: ‘I don’t believe in war’, conflicten moet je oplossen door te praten en niet door confrontatie. ‘With love, hope and forgiveness we can make a beautiful world for everyone’

 

Om dit alles te symboliseren heeft Kim Phuc bijgevoegde foto gemaakt met de volgende uitleg:

‘I whisper to my son what happened to his mum’

The war…

-          Cannot kill my life à op de foto

-          Cannot kill my hope à ze lacht op de foto

-          Cannot kill my future à ze heeft een gezonde zoon, met een mooie huid

 

 

Interview with Trung (Vietnam)

Interview with Trung (Vietnam)

Image

I interviewed Trung, he is a former student electrotechnique at Can Tho university and he is 22 years old. I met him during one of the volunteerprojects: charity hospital. He and other Vietnamese volunteers prepare dinner for the patients in the hospital, all the ingredients are donated by local people. The Dutch volunteers help preparing the dinner, but also teach English to some of the Vietnamese volunteers, including Chung.

Hai Trung, can I ask you some questions about your life in Can Tho? 
What do you do when you are not helping at the charity hospital?

I like to play sports, like fitness and badminton. I also play soccer with some friends in the evening sometimes, do you want to play soccer again with the other volunteers? (some of the dutch volunteers played a soccer game against some friends of chung). When I am not playing sports I like to drink coffee with some of my friends (typical vietnamese ice-coffee). In the evening I often go out for dinner with some friends to have some grilled fish or chicken.

Sounds like a good life, what about your study?

I am not a student now, but I like to study more about electrotechnique next year. But I hope to have enough money to study next year.

I hope that you can study again next year. Where do you live now?

I live with a friend, Chau, in a small student room (±7 square meters). We share a bathroom and kitchen with several other students/my friends. (I visited Trung and his friends once, they share a room including the bed, a small desk and their clothes are not stored in a closet. They cooked for the dutch volunteers and liked to show us their place)

It is almost Christmas now, how do you celebrate Christmas in Vietnam?

Christmas is not a big holiday in Vietnam, we celebrate Tet holiday in February. At christmas day I meet with some friends to have coffee first and in the evening we have dinner on the street. During Tet holiday I will go to the countryside, to my family, to celebrate Tet holiday. 

Do you have any brothers or sisters?

Yes, I have two younger brothers (14 and 18 years old) and one older sister of 24 years old. I will meet them during Tet holiday, they all live at the countryside.

Do you like to work at the charity hospital?

I like it, but I also like to learn English from the volunteers at the charity hospital. I am not so good in English but I hope to learn it soon. 

Thanks for the interview Trung, I hope that your English knowledge will increase and wish you all the best with your studies. 

“On the roads of Vietnam”

“On the roads of Vietnam”

Image

Feeling totally in love to see Linda again after ten weeks traveling “alone” in South-East Asia! We were ready to start our adventure in crazy Vietnam. The real feeling of freedom; buying a motorbike and driving through the countryside of Vietnam is the best way to travel this wonderful and diverse country. Linda and I felt to be in a real episode of Top Gear. For so far, Vietnam is the most adventurous county I have traveled. Vietnam is well known of the crazy driving people on motorbikes (everywhere), beautiful caves in Phong Nha, special hill tribes in Sapa, magnificent rock formations in Halong Bay, cultural experience and relaxing in Hoi An, history of the Vietnam war in the Vinh Moc tunnels and sunbathing in the beach resorts of Mui Ne (and many more). We start our big adventure in the craziest city of Vietnam: Ho Chi Minh City.

Surviving the traffic of Ho Chi Minh City was the first challenge Linda and I had to face when we arrived. On motorbike taxi we drove to the crazy traffic to our hotel, a quite dangerous experience in the beginning (especially for Linda). To illustrate, everywhere where you are looking are motorbikes, and they are driving as idiots. For example to cross a road you “just walk without thinking”, the motorbikes will pass you automatically while walking. When you stop walking it is dangerous, because the drivers don’t expect this. Furthermore, Vietnamese people carry everything on their bikes. From all kind of animals (ducks), empty bottles, Christmas trees, blankets, etc. Even whole shops are sometimes carried on their motorbikes.  Actually, everything you cannot imagine to carry on your motorbike. Just see some of the pictures down this blog to give you an idea. Finally we got used to the traffic of motorbikes and decided to buy two motorbikes.

For only $345 each we bought two Honda Wins of the year 1997 (brand new). This brand is only popular for backpackers, because they look very cool (and actually they are)! Our only problem, this brand is driven manual and Linda and I had any experience to drive on these things. The guy who was selling the motorbikes said it was easy to learn and after an afternoon trying on an empty parking spot we already had the feeling and control over the motorbike. We asked the man; “What about a driving license, we don’t need any?” He said; “No off course not, if the police stops you, you just pay one million Vietnam Dong ($50) and you will be fine”. Ok, that’s the way of dealing with problems here. Next experience we faced was getting out of this crazy city, which gives you no mercy! In the early morning (before the peak time) we escaped Ho Chi Minh and went on a less crowded road to Mui Ne, a beach town south-east of Vietnam. Learning by doing; after one day we were already experts and off course we were glad we survived our first day on a motorbike, what a feeling!   

In few days we drove up north from Dalat via a mountain road to Nha Trang and finally headed by night bus (cheating a bit to save time) to Hoi An. No problem to take your motorbike in the bus, if you pay! Hoi An was a great city to visit. There were many things to see, and the old center was really beautiful with nice buildings and temples. This city was very lively, with a lot of markets, nightlife and delicious food. We experienced to make our spring rolls, with egg, noodles and chili (it’s everywhere; terrible). Together with Dung we executed the TWD by smoking shisha and drinking cheap local beers which called Bia Hoi for only $0,16 for half a liter (the cheapest beer in the world). Furthermore, Hoi An is known for their tailor made shops. I bought a new suit, shirts and shoes and Linda bought a nice blue dress with a blazer! At least three times we went back to the shop for fitting, nevertheless it is tailor made and fits perfectly.

We continued by motorbike to Hue via the famous Van Hai Pass, which was really beautiful (httpspublicpublicpublicpublicpublicpublicpublicpublicpublicpublicpublicpublicpublicpublicpublic://blog/img4726.jpgblog/img4716.jpgblog/img4691.jpgblog/img4664.jpgblog/img4651.jpgblog/img4383.jpgblog/img4099.jpgblog/img4371.jpgblog/img3778.jpgblog/img3747.jpgblog/img3717.jpgblog/4_2.jpgblog/3_3.jpgblog/2_9.jpgblog/1_0.jpgwww.youtube.com/watch?v=O1zfuBgCUqY). In Hue we saw the citadel and the old “Purple Forbidden City”. In Vinh Moc we learned about the history of Vietnam, we saw there the tunnels which were dug during the Vietnam war to protect the inhabitants from US bombing (with success).

So far, we hadn’t major trouble with our motorbike! We figured out a road (QL 8A) which was a shortcut between the Ho Chi Minh East and Ho Chi Minh West trails. The last trail was highly recommended! A little bit strange was that this road was only showed on the Google Apps map of Linda and not on my navigation, neither the paper road map. Go for it, only thirty kilometers. Finally, this was the worse choice ever. The road was a mountain pass, and the rain the day before had transformed the road into a mud path. Heroic and without giving up we continued the road, after two hours we drove nearly ten kilometers. If you think it cannot be worse, the motorbike of Linda broke down. The clutch was broken, but we found a guy near the road so friendly to fix it temporarily by switching the clutch with the hand brake! We continued, but the road became worse and worse! We were struggling and we fell down in the mud several times. After almost five hours we became very desperate; did we ever get out of this mud? Finally we found some road workers and one of them was so friendly to take Linda on the back of her bike and we continued that way. He was very experienced and helped us to get off this muddy (terrible) road. Our shortcut did not worked out, after six hours, mud everywhere and a broken motorbike we reached the Ho Chi Minh West trail.

We made it after a lot of blood, sweat and tears (we thought). Only 100 kilometers to drive to our final destination Phong Nha. Another wrong estimation, off course you cannot drive this distance in only three hours (before it became dark). Already 5 pm, and we still did not find any villages, houses or anything else where we possible could sleep.  While driving high up the mountains, it became colder, foggier and darker; soon we had to find a place to stay! We discussed, what to do when there was no village anymore, driving in the dark is too dangerous? However, surprisingly a guy shouted at us in front of his old house in the middle of nowhere high in the mountains (without windows and heating system) that we could stay in his place. We had no choice and decided to stay there for the night. The guy was very friendly and even prepared us a nice meal and in the evening we played some Chinese chess. Linda and I were glad we were saved and even found these hospitable people. My finance teacher always learned me; “there is no such a thing as a free lunch”. The next morning the guy asked us for one million Dong, we offered him only six hundred thousand (already a lot).

“Motorbikes are terrible” (citation and thought of Linda - many times on the road towards Phong Nha). With all bad luck in the world, the gear of Linda’s bike broke. Only the fourth gear was working, and just the fourth gear is not useful in the mountains. With a rope and a lot of effort we pulled the motorbike with a rope connected to the other (working) motorbike uphill. Uphill we managed to get the motorbike started in the fourth gear, by pushing the motorbike downhill. Another morning we spend struggling with our bike, but finally we made it (after another four hours) to Phong Nha. In the evening we sold the motorbike of Linda directly, unfortunately the motor was destroyed during the day. However, we enjoyed the beautiful and huge Paradase cave and the enormous mountains in the national park of Phong Nha.

By night bus we drove to Hanoi. Time for some relaxing after the motorbike debacle, Linda and me went on a two day (one night) cruise to Halong Bay. It was incredible to see the huge rock formations in the sea of Halong Bay. The fog around the rocks gave a mysterious character. During the cruise we visited a cave and went in the bay by kayak. The cruise was good quality, the rooms were nice (finally good matrasses) and the (sea)food was delicious! In the night we did Karaoke on the boat with some other Dutch students and Linda and I song the “Piano man” with a lot of volume! The squid fishing was a joke, because nobody caught anything.

Our last journey we made to Sa Pa, nearly five hours drive from Hanoi. Sa Pa is famous for their rice paddies, which are everywhere. First day in Sa Pa was very cold (only 10 degrees) and we had to buy some additional warm clothes. Unfortunately it was very foggy, so we could not see any rice paddies. For the second day we arranged a home stay with Mu, which we already met when we left the night bus. In the early morning we hiked into the mountains to Hau Thao, where here tribe the Black Mong was living. During our hike it starts raining, even with hail. Finally the sun came and we had an amazing view at the rice paddies.

In the afternoon we arrived at Mu’s house, we were surprised. Back to basics, her life was so simple. It was going back in time for at least 100 years. The house was built from basic materials and she was living there with her family on twenty squared meters. There was no kitchen, just an open fire where they cooked on. Moreover, the fire was also a manner to warm up the house, with smoke everywhere in the house (unhealthy). Animals were walking everywhere; chickens, ducks, pigs, dogs and even cows in front of the door in the evening. After a delicious dinner, prepared by Mu and us (we cut the potatoes) we drunk some local happy water. This is rice wine and taste like vodka. The next day we continued our hiking and ended up at her sisters’ place. Surprisingly, there was a big celebration going on for Tet (Chinese New Year), Mu invited us for lunch with her family and again we ate a lot and we drunk happy water. We walked back inside the rice paddies and via another village we walked back to Sa Pa. An amazing cultural experience to participate in the traditions and habitats of a hill tribe. Linda and I are very thankful to Mu, we enjoyed her stories and the hiking.

The last day in Hanoi we sold also our last motorbike for a reasonable price (after some effort). What a great adventure we had the last four week in Vietnam. It was hard to say goodbye after almost one month traveling through amazing Vietnam with my lovely girlfriend! Gona miss you in Indonesia Linda...

Related content on WorldSupporter: 
Recipe: Vietnamese papaya salad

Recipe: Vietnamese papaya salad

Image

A typical Vietnamese dish, very easy to prepare and delicious!

Peel and shred the papaya, carrot and onion. Combine with sugar, lemon juice and mint in Large salad bowl. Toss with fish sauce and serve with peanuts on top.

 

Ready In: 15 min.

Ingredients:

  • 1/4 green papaya
  • 1/4 carrot
  • 1/4 onion
  • 1/2 teaspoon sugar
  • 1 lemon
  • 1 bunch mint leaves
  • 200 g fish sauce
  • 2 teaspoons crushed peanuts
Volunteering Vietnam

Volunteering Vietnam

For 8 weeks I was a volunteer in Can Tho, Vietnam and visited 6 different projects. I teached English to mostly children of age 4-5, 5-7 or 11-14. Futhermore, I also visited an orphanage twice a week to entertain children with several toys we brought. Another project included teaching English to Vietnames volunteers (adults) and we helped preparing meals for patients at a charity hospital.

Access: 
Public
Vietnamese traditional singing
Crossroad: region

SPOTLIGHT NL

Vietnam: selectie van blogs en bijdragen van WorldSupporters - Bundel

Vietnam: selectie van blogs en bijdragen van WorldSupporters - Bundel

ADHD’ertje op reis naar de Chi Chi Tunnels in Vietnam

ADHD’ertje op reis naar de Chi Chi Tunnels in Vietnam

Image

We staan bekend om  onze creativiteit maar ook om onze chaos en dat moet je op reis eigenlijk niet hebben. Zeker niet als je van plan bent een land over te steken

Ik moest een visa on arrival hebben maar deze was niet geldig als je met de bus ging dus moest ik als nog snel naar de ambassade om een stempel op te halen hoe ik er kwam puur geluk of een engeltje. Maar het is gelukt een aantal dollars lichter en nu wachten op de bus.

Er gaat bij mij wel vaker iets mis dus echt geloven dat dit allemaal gesmeerd en goed liep geloofde ik niet. Dus hield ik elke bus aan om te vragen of ze naar Ho Chi Minh City gingen. Vooraf had ik 5 engelse meiden ontmoet en ik zag ze in de 3e bus zitten dus ik wist dat ik goed zat. Na een reis van 11 uur in de bus en het kijken van een hele vage film van een liliputter met de neus van een olifant om zijn slurf was ik blij de bus te kunnen verlaten.

De meiden uit de bus wilde met mij mee naar het zelfde hostel we hebben een dorm geboekt dat had ik goed geregeld. Het was een luxe hostel warme douches een bank en een goed toilet.
De volgende dag wilde ik naar de Chi Chi Tunnels er waren nog 3 plekken vrij dus ik had mazzel en kon er naar toe. Onderweg maakte we een stop bij een fabriek waar slachtoffers van de oorlog werkte. Hierna zijn we door gegaan naar de ChiChi Tunnels dat was indrukwekkend de tourguide wist veel te vertellen over de oorlog en sprak heel goed engels (wat ook bijzonder is in dit land).

We mochten in de tunnels klimmen, de tunnels bestaan uit 3 verdiepingen welke steeds kleiner worden de toeristen nemen meestal alleen de 1e tunnel maar samen met een stel italianen hebben we de tocht doorgezet naar de 2e de 3e tunnel was helaas niet toegankelijk. Het was echt indrukwekkend zo smal dat het was en hoe ze hebben kunnen overleven in zon kleine ruimte.
De manier hoe ze hun voedsel verzamelde, de keuken die ze ondergrond hadden gemaakt een ruimte waar ze konden communiceren. Echt bizar hoe slim deze mensen waren, en hoe ze wisten te overleven in zulke omstandigheden. We verlieten de tunnel via een gat in de grond.

Hierna mochten we schieten de geluiden klonken door in heel de omgeving zo had je echt een totaal pakket qua ervaring hoe het ongeveer geweest moet zijn. Daarna gingen we naar een museum hier hingen alle foto’s van de gruwelijke daden met teksten.
Heel veel mensen konden de druk van dit indrukwekkende gebeuren niet meer aan en stonden te huilen.

Hierna hebben we onszelf geprobeerd terug op aarde te zetten en zijn naar een wel heel bijzonder restaurantje gegaan. Hier serveerde ze schildpadden, slangen, konijn en duif ik heb het maar gelaten bij een tofu gerechtje. Er stonden ini mini stoelen en we kregen stokjes om mee te eten niet echt een succes voor mij.

Daarna heb ik nagedacht over mijn planning wat ik de komende dagen wil gaan doen en hoe ik dit ga regelen. Ik heb besloten een 2 daagse tour te maken richting de floating market met tussen door steden bezichtigen en een snoepjes workshop.

Daarna wil ik terug naar Ho Chi Minh City om vandaar een bus te nemen naar Mui Ne waar ik een kitesurfcursus wil gaan volgen en de Sand dunes & lotus lake ga bekijken en een waterpoppenshow.
Daarna ga ik terug naar Nederland via Kuala Lumpor.
Lees mijn andere blogs om over mijn avontuur in Mui Ne te lezen.

Hoe plannen jullie je reis ? Heb je tips waar je echt over na moete denken als je excursies en trips wilt boeken ?
Geef een reactie en help deze community meer informatie op te doen over de do’s en donts van reizen en plannen.

 

Cultuuranalyse Vietnam

Cultuuranalyse Vietnam

Education Category: General
Ages:

In the attachment one can find a cultural analysis for Vietnam. This analysis contains information regarding to the history, the cultural dimensions, and food habits in this East-Asian country.

The report is in Dutch, but if one would be interested in an English version please get in touch.

For those we are travelling to Vietnam this report is very usefull since it shines a light on the cutural differences and the things one should keep in mind when travelling to this country.

Related content on WorldSupporter: 
Everything to your liking: de Vietnamese cultuur
Filmpje over mijn fantastische tijd als vrijwilliger in Vietnam!

Filmpje over mijn fantastische tijd als vrijwilliger in Vietnam!

Dit is de link naar een filmpje dat ik heb gemaakt over mijn geweldige tijd als vrijwilliger in Vietnam.
Hopelijk inspireer ik hier veel mensen mee om ook vrijwilligerswerk te gaan doen, want vrijwilligerswerk is een prachtige en onvergetelijke ervaring die wat mij betreft iedereen een keer moet meemaken!

Gesprek met een Vietnamees leeftijdsgenootje :)

Gesprek met een Vietnamees leeftijdsgenootje :)

Image

Ik heb een enthousiaste jongen ontmoet in Vietnam, hij noemde zich zelf: mr. Magic. Dit omdat hij graag trucjes deed met kaarten (hoe hij dat deed, begrijp ik nog steeds niet.)  Een jongen die erg enthousiast een gesprek aan ging met mij over de universiteit waar hij studeerde. Hij was erg gemotiveerd in zijn studie. Hij vertelde dat hij graag contacten legt met internationale jongeren. Hij wil erg graag studeren in Nederland. Hij nodigde ons uit om een avond bij zijn universiteit te komen en andere leeftijdgenoten te ontmoeten. Dit was erg gezellig! 

Het studentenhuis van een Vietnamees

Het studentenhuis van een Vietnamees

Tijdens ons verblijf in Can Tho hebben we de studentenkamer van 2 Vietnamese vrienden, Châu en Trung, die de kamer delen mogen bewonderen.

We kwamen het studentencomplex binnen via een klein zijstraatje aan de ‘second mainstreet’ in de stad, eigenlijk was het meer een soort brede stoep, een breed steegje. Achter het hoge hek met het grote hangslot konden we onze fietsen neerzetten, wel op slot, want er wordt veel gestolen. Enkele meters verderop staan allemaal kamers in een rijtje naast elkaar. Net als in Nederland hoorde je van sommige kamers (harde) muziek komen, een aantal nummers ervan herkenden we ook nog als de nummer 1 en nummer 2 Vietnamese popsong van dat moment.

Een kamer is ongeveer 8 m2 groot, een gemeenschappelijke keuken is er niet en de wc en douche zijn buiten. Deze worden gedeeld door de 20 mannen die in het complex wonen. De studenten betalen 30 dollar per maand voor de kamer, maar dit is vaak teveel geld. Om de kosten te beperken, delen veel studenten zo’n kamer, zo delen ook Châu en Trung een kamer. In hun kamer staat een 2-persoons bed, althans een houten frame en lattenbodem met rieten matjes erop, en daarnaast een bureautje met een laptop erop, een stoel, een tafel met campingkookstel wat borden, bekers en stokjes en een waslijn met hangers met een paar kleren (de kast). Châu en Trung delen dus niet alleen hun kamer, maar ook hun keukenspullens, hun bed, hun laptop, hun stoel en hun kleren.

Wanneer ze gaan slapen, zetten ze hun motorbikes (die delen ze niet) binnen, waarna ze hun bed niet meer uitkomen, want daar is dan geen ruimte meer voor.

Foto's zijn helaas te groot om te uploaden, dus daarvoor zie het documentje..

Related content on WorldSupporter: 
Mijn Projecten in Vietnam

Mijn Projecten in Vietnam

Lieve Lezer, dit is een erg lang bericht. Ik ben nu al 4 weken in vietnam en heb het erg naar mijn zin. Het ene project is heftiger dan de andere, maar het is zeker de moeite waard. Ik hoop jullie een duidelijk beeld te kunnen geven! hier onder heb ik mijn week beschreven. Omdat het een erg lang bericht is heb ik even een muziekje toegevoegd, zo schiet je er doorheen!

Groetjes Anna.

Op dinsdag ga ik naar een pagoda waar monnikken weeskinderen opvoeden. Dit wordt naar mijn mening met harde hand gedaan. Er wonen ongeveer 28 weeskinderen in de pagoda, allemaal rond de leeftijd van 1 tot 8. Wanneer je op het project aan komt willen de kindeneren volop aandacht van je. Ze maken veel ruzie met elkaar en er is hier geen speelgoed. Ze spelen met alles wat los en vast zit. Denk hier bij aan maden en flessen. Ik denk dat de kinderen enorm aandacht te kort hebben en daarom erg opzichzelf aangewezen zijn. Het enige wat wij op dit project doen is met ze knuffelen en spelen. We kunnen geen speelgoed menemen omdat ze niet samen kunnen spelen. In de middag ben ik vrij. Over dit project ga ik op mijn blog niet in detail over mijn westerse visie spreken. Als je meer wilt weten over de levensomstandig heden van kinderen laat me dat maar even weten!

Op woensdag en vrijdag ik in de ochtend naar de Atlas school en in de middag naar City Orphenage. Atlas is een school die engelse les aanbied aan arme gezinnen. Dit project doe je met zijn twee. Er zijn twee groepen, de ouderen en de jongeren. Bijde klasjes bestaan uit ongeveer 6 leerlingen. We werken hier met werkboeken waardoor de les een structuur heeft. Ik vind het persoonlijk erg moeilijk om de oudere klas les tegeven. Als ik me bedenk dat sommige maar 4 jaar jonger zijn geeft dat een heel apart gevoel waardoor ik denk dat ze me niet serieus nemen. Er is ook een groot niveau verschil tussen de kinderen waardoor het erg moeilijk is orde te houden. De Tienres zeggen namelijk de andwoorden aan elkaar voor. Mocht iemand nog een leuk idee hebben voor een spel in het engels laat het me vooral weten!.

City Orphenage is voor erg moeilijk te beschrijven. Als ik het vanuit mijn westerse bril beschrijf gaat alles tegen de principes in die ik me kan bedenken en worden er zelfs mensen en kinderrechten overschreden. Ik ga niets op mijn blog zetten over mijn westerse visie op dit project. Wil je hier meer over weten? Geef mij dan even een seintje.
Ik ben erg blij dat ik de mogelijk heb gekregen om op dit project rond te mogen kijken. Waar ik eerder bang was voor mensen die niet normaal zijn, besef ik nu dat ik ook mensen leven zijn die aandacht en liefde nodig hebben om te kunnen leven. Op dit project bevinden zich ook baby’s, z’n stuk of 12. Toen ik deze op een reitje zag liggen raakte ik best van mijn stuk. Zo kwetsbaar dat deze kinderen nog zijn. Ik moet een ding even duidelijk zeggen. Hoe naar ik het op dit project vind, zouden al deze mensen toch slechter afzijn op de straat. Geen van hen zou goed voorzichzelf kunnen zorgen.

Op donderdag ochtend ga ik naar kindergarden. Dit is een peuterspeelzaal waar al engels wordt gegeven. Ook hier ga je met zijn tweeen naar toe. We geven les aan twee groepen, peuters en kleuters. De kleuters kun je nog aardig wat engels aan leren, de peuters daarin tegen spreken nog nouwlijks vietnamees. Je kunt deze groep het beste spelenderwijs les geven. Er zijn hier geen lesboeken waardoor er geen structuur is. Je moet zelf een les in elkaar zetten. Dit vind ik erg moeilijk, ik weet namelijk niets van lesgeven af, en heb 0,0 ervaring met kinderen. Wel vind ik het erg leuk om op dit project te zijn. Weet je een goedde site met leuke engelse les tips? Wees niet bang en laat even in berichtje een link achter. Op donderdag middag ben ik vrij.

Zaterdag is mijn favorite dag. Op deze dag ga ik naar de Projecten Tien An en Hosptial. In de ochten ga ik naar Tien an.

Dit is het enige weeshuis waar de kinderen ook echt blijzijn en kind kunnen zijn. Het weeshuis draait puur op vrijwilligers en fondswerving. Het weeshuis wil graag goed voor de kinderen zijn en heeftd daarom een limiet van 45 personen tegezegd. Het project bevind zich in het platteland. De verblijfplaats van dekinderen en tieners is goed onderhouden en met behulp van alle donaties wordter flink geinvesteerd. Zo is er ook een computer lokaal en een muziek lokaal. Wanneer de kinderen oud genoeg zijn gaan ze ook gewoon naar een normaleschool. Mijn taak op het project is peuters engelse les geven. Dit moet erg spelenderwijs, anders houden ze hun aandacht er echt niet bij. Ik vind het persoonlijk erg lastig om deze kinderen les te geven. Ze willen wel graag leren, maar ze dreunen alleen na wat ik en alle vrijwilligers voor mijop zeggen. Ik heb niet het gevoel dat het echt aan komt.

Hosptial is mijn favorite project. Dit is een ziekenhuis voor arme mensen. Het wordt geheel gerunt door vrijwilligers. Ze koken samen de paaltijd voor de patieten. Wij moeten hier groenten snijdem em vervolgens helpen het eten uit te delen. Het is heel erg local en je leert hierdoor echt wat naate liefde is. Ook geven wij engelse les aan volwassen op het project die dit graag willen. Ze kunnen al behoorlijk engels waardoor het een conversatie les is. De leerlingen zijn allemaal 50+ en hebben de oorlog mee gemaakt. Veel conversaties gaan over het leven in de oorlog en het verschil in cultuur. Ik vind dit echt ontzettend interresant dat ik soms vergeet dat ze mij werkelijk als engelse leraar zien. Ze noemen me ook gewoon ‘ teacher’ terwijl het me opa en oma zouden kunnen zijn! Om deze mensen het engelse niciau les te geven wat ze willen zoek ik voor dat ik weg ga heel veel woorden op in het woorden boek, zodat ik in ieder geval geen spellings fouten maak.

Related content on WorldSupporter: 
Mijn tijd in Vietnam!
Ontdek Vietnam!

Ontdek Vietnam!

Image

Heb je altijd al Vietnam van binnenuit willen ontdekken? Die mogelijkheid heb je via een groepsreis van Vrijwillig Wereldwijd. Reis voor 13 dagen het land door en bezoek Ho Chi Minh City, ontmoet monniken, doe mee aan projecten door invaliden te helpen, leer authentieke spring rolls te maken en ontdek de wonderschone natuur.

Wanneer je naar Vietnam reist met Vrijwillig Wereldwijd dompel je je niet alleen onder in het land en maak je ook nog eens kennis met vrijwilligersprojecten. Een unieke combinatie!

Reisblog Vietnam, Cambodja, Laos

Reisblog Vietnam, Cambodja, Laos

Image

Lieve lezers,

Op 7 januari vertrokken Lydia en ik naar Vietnam om daar vrijwilligerswerk te doen en te reizen. We wilden wat zien van de wereld en meteen iets goeds doen. We kozen Vietnam omdat we beiden geïnteresseerd waren in de mensen, cultuur en natuur in Zuid-Oost Azië. Onze reis zijn we gestart met het vrijwilligerswerk, om zo de cultuur en (een klein beetje van de) taal te leren kennen en mee te draaien in de maatschappij voordat we zouden reizen. Het vrijwilligerswerk was in Can Tho, een universiteitsstad gelegen aan de Mekong in het zuiden van Vietnam. We woonden daar in een huis samen met de andere vrijwilligers, we kregen 5 projecten toebedeeld:

  • Pagoda: spelen en knuffelen met de kinderen van het weeshuis van de pagoda,
  • City: spelen en knuffelen met de kinderen van het stadsweeshuis, en de gehandicapten (die soms al wel volwassen waren) helpen met eten geven,
  • Nhip Cau: Engels geven aan gehandicapte volwassenen die souvenirtjes maken van kokosnoot en dat verkopen aan toeristen in hun shop op de boulevard,
  • Charity hospital: helpen koken bij het 'hospital for traditional medicine' en tijdens het wachten tot het gaar was Engels geven aan de Vietnamese vrijwilligers (studenten) die daar aanwezig waren.
  • Kindergarten: Engels geven aan peuters en kleuters bij een kinderdagopvang aan de hand van liedjes, plaatjes en spelletjes. 

In de weekenden (zondag en maandag) hingen we de toerist uit en maakten we uitstapjes in de omgeving of gingen we lekker luieren op ons dakterras of bij het zwembad of spraken af met Vietnamezen. We aten elke dag buiten de deur, vaak met wat Vietnamese vrienden die ons wegwijs maakten en ons hun stad/land wilden laten zien. De beergarten's, karaokehotels en Vietnamese disco zullen we niet snel vergeten. Ook Tet, het Vietnamees nieuwjaar dat we bij een familie thuis mochten meevieren, was een wonderlijke gebeurtenis!

Na 6 weken zat onze tijd bij het vrijwilligerswerk er helaas op en gingen we aan het reizen beginnen, ook niet vervelend natuurlijk :) We zijn via Cambodja en Laos naar het noorden gereisd en staken daar weer de grens over naar Vietnam, om het land daarna af te dalen, terug naar het zuiden. Het voelde alsof we steeds dichter bij huis kwamen, toch gek na maar 6 weken. Tijdens de reis ontmoetten we nog steeds veel locale bevolking, maar ook heel veel backpackers van over de hele wereld. Het is fantastisch om van zoveel culturen dingen mee te krijgen en om zoveel contact te maken met iedereen! Vanaf Saigon (Ho Chi Minh) vlogen we uiteindelijk op 11 april weer terug naar huis.

Het was een prachtige reis met veel culturen en avonturen, ik zou iedereen willen aanraden om  zo'n reis te maken: de combinatie van het vrijwilligerswerk en het reizen daarna was heel erg leuk! Zo leer je het land extra goed kennen en ben je nog goed bezig ook :)

 

Traditionele Vietnamese Song
Travel motion pictures presents: Le Film du Vietnam

Travel motion pictures presents: Le Film du Vietnam

Image

Voor mijn vorige reis naar Vietnam heb ik een film gemaakt over mijn belevenissen als vrijwilliger. Vrijwillig wereldwijd heeft deze film toen gebruikt als voorlichtingsfilm voor de vrijwilligers die naar Vietnam gaan. Dit jaar ben ik voor de tweede keer heen geweest en vroegen ze mij alle projecten te filmen. Natuurlijk zei ik direct JA! ik heb een passie voor filmen en fotograferen en dat gecombineerd met vrijwilligerswerk, alsof je me een droombaan aanbied. Sinds ik terug ben uit Vietnam heb ik het erg druk gehad maar nu ben ik toch echt bezig met de film! Hopelijk wordt deze nog beter dan de vorige (alhoewel ik natuurlijk geen Spielberg ben). Hoe langer ik er mee bezig ben hoe enthousiaster ik er over word. Ik kan niet wachten om het aan Patricia en Daan van wereldwijd te presenteren en hopelijk zijn zij er ook erg blij mee. Helaas moet het nog even wachten want het neemt veel tijd in beslag en naast studeren, werken en andere studenten dingen gaat het langzaam, maar ik doe mn best. Hier onder alvast een kleine preview foto!
Hopelijk tot snel in le théâtre: de reizende backpack.

Volunteering Vietnam

Volunteering Vietnam

Vrijwilligerswerk bij verschillende projecten in Vietnam, Can Tho:

The City Orphanage: een weeshuis waarbij kinderen en volwassenen worden opgevangen, waarbij ook mensen met een verstandelijke en lichamelijke handicap wonen. Hierbij bestaan je werkzaamheden uit het geven van aandacht en liefde naar de volwassenen kinderen: ze die lach geven, die aai over de bol, dat spelletje met ze spelen, het eten geven.

Thien An: Thien An is een particulier weeshuis waar kinderen verblijven die geen ouders hebben of waarbij ouders voor een periode niet voor hun kind kunnen zorgen, en deze hier achter laten. Bij Thien An laat je de kinderen.......read more

Access: 
Public
Recept: Vietnamese loempia's

Recept: Vietnamese loempia's

Image

In Nederland kun je in elke stad of dorp wel een lekkere vietnamese loempia op de kop tikken, maar in Vietnam zelf waren ze uiteraard nóg lekkerder. Wat opviel is de verscheidenheid aan ingrediënten: vis, vlees, groenten, tofu, werkelijk alles kun je in een loempia stoppen. Ze zijn eigelijk erg eenvoudig om te maken...zie hieronder het recept + foto van mijn eigen gemaakte loempia's!

- Snij de kip in zo klein mogelijke stukjes. Marineer deze daarna met de soja saus.

- Snij de groenten, rode peper en de knoflook ook in zo klein mogelijke stukjes. Meng de groenten door elkaar en maak daarbij gebruik van een rauw ei.

- Bak de kip gaar. Wok daarna slechts enkele minuten de groenten mee.

- Afhankelijk van de dikte van vellen gebruik je 1 of 2 vellen. Vul deze met 1 eetlep 'vulling'. Rol de loempia tot de helft, dan vouw je beide uiteinde dicht en rol je hem verder op.

- Zet de frituurpan aan of gebruik een pan met kokende olie om de loempia's te frituren. Dit duurt ongeveer 5-7 minuten.

Ready In: 45 min.

Ingredients:

  • 1 kipfilet (200 gram)
  • 1 halve wortel
  • 1 halve komkommer
  • 1 halve paprika
  • 1 halve prei
  • 1 halve rode peper
  • 1 eetlepel soja
  • 1 teentje knoflook
  • 1 pak filodeeg of loempiavellen
  • 1 flesje zoetzure saus
  • 1 ei
Vertrek naar Vietnam

Vertrek naar Vietnam

29 mei is de datum dat ik eindelijk mijn prachtige reis naar Vietnam mag gaan maken.

Ik kijk er enorm naar uit om op de projecten mijn bijdrage te gaan leveren om vervolgens het land te
leren kennen door middel van een prachtige reis.

Welk visum regelen voor een reis, werk of vrijwilligerswerk naar Vietnam?

Welk visum regelen voor een reis, werk of vrijwilligerswerk naar Vietnam?

Image

Toeristenvisum

Een toeristenvisum is verplicht voor Vietnam. Bij de ambassade in Den Haag kun je een visum krijgen voor 30 dagen die in Vietnam eventueel met 30 dagen verlengd kan worden. Let op: spoedaanvragen zijn niet meer mogelijk via de ambassade. Als je per vliegtuig aankomt in Vietnam op Hanoi of Ho Chi Minh City kun je soms ook een 'visa on arrival' krijgen. Hiervoor heb je echter wel een autorisatiebrief nodig, deze zijn verkrijgbaar via reisorganisaties. Ook online kun je een visa-on-arrival regelen. Zoek dit wel goed uit als je dit van plan bent! Ook aanvragen via Vietnamese ambassades in het buitenland schijnen een stuk goedkoper te zijn dan in Nederland. Je kunt dan wel je paspoort een paar dagen kwijt zijn voor de verwerking. Ook andere organisaties bieden de autorisatie aan via internet. 

Werkvisum
Je hebt een werkvergunning en verblijfsvergunning nodig om gedurende langere periode in Vietnam te werken. Om dit te verkrijgen, moet je al een werkgever hebben in Vietnam die dit voor je regelt bij de lokale Afdeling van Werk, Oorlogsinvaliden en Sociale Aangelegenheden. 

Jij moet voorzien in de volgende documenten:

  • aanmeldingsformulier voor een werkvergunning
  • brief waarin je aanvraagt in Vietnam te mogen werken
  • Rechterlijke papieren, als je langer dan zes maanden in Vietnam heb verbleven
  • CV, inclusief foto
  • Medisch certificaat
  • Gelegaliseerde kopieën van certificaten waaruit blijkt dat je over de juiste vaardigheden beschikt
  • 3 recente foto’s in kleur

Daarnaast moet je op zijn minst 18 jaar oud zijn en geschikt zijn voor het werk dat je wilt gaan doen. De Vietnamese overheid verwacht dat je gespecialiseerde kennis hebt als je in Vietnam aankomt. Daarnaast zal je werkgever moeten kunnen aangeven waarom er een buitenlandse werknemer nodig is. De reden moet schriftelijk worden goedgekeurd door de lokale afdeling van Werk, Oorlogsinvaliden en Sociale Aangelegenheden.

De werkvergunning is 36 maanden geldig, waarna deze weer vernieuwd kan worden bij de Afdeling van Werk, Oorlogsinvaliden en Sociale Aangelegenheden. Pas na het verkrijgen van een werkvergunning mag het contract ondertekend worden.

Als je een werkvergunning hebt, kun je ook een Tijdelijke verblijfsvergunning aanvragen. Deze is maximaal 3 jaar geldig en moet worden aangevraagd bij de lokale Immigratie Afdeling. Benodigde documenten hierbij zijn:

  • ingevuld aanvraagformulier met 2 pasfoto's
  • kopie van geldig paspoort
  • de werkvergunning
  • een huurcontract van je woning
  • kopie van het work permit

Vrijwilligersvisum

Als vrijwilliger in Vietnam kan je een toeristenvisum aanvragen. Een toeristenvisum is geldig voor 30 dagen en kan slechts eenmaal worden verlengd met nog eens 30 dagen. Je kunt je visum voor vertrek aanvragen (minstens 15 dagen en maximaal 6 maanden van te voren) of je kunt je visum op het vliegveld in Vietnam regelen. Belangrijk bij dit laatste is dat het visum enkel te regelen is op de vliegvelden Hanoi en Ho Chi Minh en dus niet bij een grensovergang, en dat je van te voren een goedkeuring nodig hebt voor je visumaanvraag. Het voordeel van het visum on arrival is dat je niet langs de ambassade in Den Haag hoeft of je paspoort hoeft op te sturen, het voordeel van een visum aanvragen van te voren is dat je zeker weet dat je je visum hebt. Visa kunnen worden aangevraagd bij de ambassade in Den Haag en voor de visa on arrival kan een visum autorisatieformulier online worden ingevuld, dat dient mee te worden genomen naar Vietnam. Het is ook een mogelijkheid om een visum te regelen in één van de buurlanden van Vietnam, dit is echter op eigen risico. We raden aan om voor exacte en up-to-date informatie nog even bij de ambassade te informeren, aangezien officiële informatie over visums in Vietnam erg miniem is. 

Actuele informatie 

De meest actuele informatie check je op: https://www.vietnamonline.nl/reisinformatie-vietnam/geld/

EXPLAINED

Travel insurances and insurances for long term abroad - Theme
Crossroads: activities, countries, competences, study fields and goals
Countries and regions:
Comments, Compliments & Kudos

Add new contribution

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
Statistics
44144 1 2