You’re most welcome in Malawi
 

We hoeven nog niet op te staan, maar iedereen staat om half acht al fris en fruitig buiten. Lekker gedoucht met koud water. Sommige hebben zelfs al een wandeling gemaakt om de omgeving te verkennen.

Om acht uur zit iedereen zit aan het ontbijt. We starten de dag met een m&m (geen snoep, maar een mediatief momentje). Michelle laat ons het liedje ‘Sky Full of Stars’ horen, omdat dit haar herinnert aan haar vorige reis naar Malawi. Dat wil zij graag met ons delen. Het ontbijt smaakt heerlijk: brood met suiker en een gekookt ei. Na het ontbijt hebben we nog een uurtje voor onszelf. De eerste kinderen onderweg naar school zijn gespot en kijken erg nieuwsgierig naar ons. Wij kijken lekker nieuwsgierig terug.

Dan gaan we op weg naar Loudon Teacher Trainings College, afgekort LTTC. Dit is de PABO die wij bezoeken.  Het is een tocht van tien minuutjes Malawiaanse begrippen. Voor Nederlandse begrippen 25 minuten. Na een welkom ontmoeten we de staff van LTTC. We krijgen een rondleiding over het terrein en mogen een kijkje nemen in de slaapvertrekken van de studenten. Nu is het tijd om een les te volgen tussen de eerstejaars studenten. We leren breien! Verspreid door de studenten wordt het eerst voorgedaan door de lerares en daarna mogen we buiten in groepjes oefenen. Tussendoor worden er al veel verhalen uitgewisseld.

Onder het genot van een activerende werkvorm ontmoeten wij onze twins. We lunchen samen, laten foto’s zien en spelen kennismakingspelletjes. Om het ijs nog verder te breken gaan we naar een sportveld, waar we voetballen, volleyballen, dansen en een nieuw spel leren: netball. Hoe langer we bezig zijn hoe meer kinderen er komen kijken. De school is namelijk uit. Wij als Mzungu’s (zeg: Moezoengoes), blanke mensen, trekken veel bekijks.

Aan het einde van de dag is het tijd om voor vandaag afscheid te nemen van onze twins. Het was een leuke ontmoeting. Morgen gaan we kijken op de school en de eerste lessen bijwonen.

Terug in het Donald Frasier Guesthouse worden de reisboekjes bijgewerkt, evalueren we de dag in de reisgroepjes en eten lekker rijst met kip. Ten slotte duiken we dan voldaan onder onze klamboes.

Muli bwanji?

Of laten we het in het Nederlands zeggen: Hallo, hoe gaat het?  Vol verwachting zien we de gespannen gezichten van onze twins en onze medereisgenoten.

Door te vliegen, huilen, springen, lachen, zwemmen, achteruit lopen, rondjes draaien, op je tenen lopen of door je benen te wiebelen ontmoeten wij vol enthousiasme onze twin die hetzelfde uitbeeld.  De spanning verdwijnt in één oogopslag van alle gezichten. Elkaar leren kennen onder het genot van rijst, aardappels, kip, vlees, groente en de geur- en smaakloze Nsima (Malawiaanse maispap). De twins van onze reisgroep zijn alleen maar mannen, wat het extra bijzonder maakt in het onderwijs. Na samen sporten, vliegen er heel wat typische Malawiaanse zweetgeuren in het rond. Al zwaaiend stappen de mannen in de bus en zeggen wij: “Goodbye and see you tomorrow.” De kriebels in onze buik slaan toe... Morgen mogen we dan eindelijk de klas ontmoeten!

Insteken, omslaan, doorhalen en af  laten glijden

Insteken:                        Open minded stapt iedereen in een bijzonder avontuur.
Omslaan:                        Terecht komen in een hele andere wereld.
Doorhalen:                      Een streep zetten door onze vaste denkkaders en routines.
Af laten glijden:               Indrukken opnemen en sommige weer laten gaan… met een koude douche ;)

Liefs,

Fleur