Goeiemorgen lieve vriendjes, 

Ik lig nog lekker in mijn bed en het is hier koud (20 graden). Maar geen zorgen enklagen, want het wordt vandaag gewoon 32 graden. Wanneer gaat het sneeuwen in NL ? 

Zo ik ga verder bij woensdag. Alle kinderen waren netjes op school toen we bij het weeshuis aankwamen. Er was geen was en afwas te doen. Dus water halen. Dit keer met jerrycans naar de waterpomp, want die doet het gelukkig weer. Daarna even lunchen en nog een keer naar de pomp. Het is net alsof je even naar de sportschool gaat, je voelt het echt branden in je armen.. Best lekker. Daarna hebben we even de dozen met spullen van het weeshuis opgeruimd en bekeken. Zit nog best wel wat in aan stiften, papier, boeken, krijt enz. Langzaam kwamen de kids terug van school. De oudste meiden even opgetrommeld, want we wouden de hele blauwe ton met water gaan vullen. Dus weer met emmers en bakken op hun hoofdjes naar de put. De ton was na 1 keer al bijna vol, maar ze wouden nog een keer. Nou ton zat echt nokkie vol, top. We hadden zelfs water 'over', dus besloot ik de kinderen in bad te doen. De oudste kids wilden dat niet, dat deden ze zelf in het 'douche hokje'. De jongste kinderen zette ik 1 voor 1 in een bak water. Eerst water over hun lichaam, haar en gezicht gooien. Beetje soppen met een blok zeep en dan afdrogen. Iedereen moest onwijs hard lachen en de kinderen vonden het ook echt super spannend. De ene kwam enthousiast in de bak staan, terwijl de ander stiekem in kleding achter de oudste kids zich ging verstoppen. Er is een oudere en onwijs ondeugende jongen, Kanai. Hij zit altijd onwijs te ouwehoeren, dus die moeten we even terug pakken. Hem opgepakt en in de bak met water gezet met kleren aan. Alle kindjes hielpen mee om hem nat te maken en de kinderen waren echt heel veel aan het lachen. Zo goed en fijn om te zien. Daarna gingen de ouderen zelf douchen. Ik heb stiekem even gekeken en dat doen ze wel echt goed. Echt met een blok zeep en ook over hun haren. Thuis gegeten en daarna lekker lang buiten op de compound gezeten. Ik heb Ama foto's laten zien van mama, Anton en ook van papa. Ook heb ik verteld dat ik geen vader meer heb. Ze zei toen meteen oh sorry. Ze was wel geïnteresseerd (voor het eerst) en vroeg meteen hoe alles in NL gaat, begrafenis, wordt het lichaam verbrand etc. Willemijn was erg ziek geworden, heel vervelend en sneu. 

Donderdag vond ik echt wel een bijzondere, maar gekke dag. Ik mocht met Ama mee naar een begrafenis. Het was een begrafenis van een hele oude vrouw, soort oma voor de familie.. Maar niet de echte. In de ochtend een beetje verveeld en gewacht tot we zouden gaan. Ik had expres lang en zwart aangetrokken. Om 12 uur liepen we naar de compound waar de vrouw had gewoond, daar was de begrafenis. De vrouw was niet christelijk, dus meteen toen ze was overleden werd ze verbrand. We gingen dus ook niet naar de kerk. Ama had allemaal eten meegenomen, dat doet blijkbaar iedereen. Er werd een stoel voor mij gehaald. Er zaten vrouwen op de grond, sommige sliepen zelfs en er was ook nog iemand dood leuk aan het douchen. Andere vrouwen waren in een hele grote pan op een vuurtje aan het roeren. Er liepen veel kinderen gezellig te spelen. Alles leek zo niet serieus. Het was ook nog niet begonnen, maar toch. Iedereen was ook super vrolijk gekleed. De meest kleurrijke doeken kwamen voorbij en iedereen had gewoon slippers aan. Waar ben ik beland ? Ik had Ama ondertussen verteld hoe het bij papa ging en dat vond ze interessant om te horen. Ook vertelde ik dat het bij ons veel verdtietiger is en dat er vaak mensen moeten huilen, dat vond ze maar gek. Na 2 uurtjes terug naar huis, want het was toch nog niet echt begonnen. Thuis even in mn eentje wat geluncht en daarna ging ik weer met Ama mee terug. 

Dit keer had ze een bak mais op dr hoofd. Er waren al een stuk meer mensen. Weer werd er een stoel voor me gehaald, die dit keer voor de compound bij een boom op een soort pleintje werd gezet. Bij die boom waren ook allerlei mensen die water, snoep en nog veel meer aan het verkopen waren. En dat op een begrafenis.. Veel kinderen kregen geld van oudere mensen en kochten wat. Ik had gevraagd waarom, dat was blijkbaar omdat er een oude vrouw was overleden. Nog steeds liepen er heel veel kindjes door elkaar heen, beetje chaos. Na een tijdje kwamen er in een soort stoet mannen aan, muziek makend op djembé's en een soort bellen. De vrouwen gingen allemaal achter elkaar in een rij een soort ritmische dans doen op dat pleintje om een boom heen. Lange rijen vrouwen en daarna kwamen dan weer de muziek makende mannen voorbij. De mannen hadden een typisch Afrikaans 'overhemd' aan. Lastig uit te leggen hoe dat er precies uitziet. Het is heel veel stof, wijd uitlopend, net als een jurk waar je lekker mee kunt zwieren. En dat deden de mannen ook met hun overhemd. Op een gegeven moment kwam er een lange gekke man naar mij toe. Hij zei dat ik op moest staan en mee moest gaan dansen en zingen. Ik zei dat ik liever wou blijven zitten, foto's maken.  Toen zei hij; ja maar weet je wel dat het mijn moeder is, die is overleden en ik wil dat je gaat dansen dit en dat. Ik ging maar een beetje arrogant voor me uit kijken en ineens kwam hij van achteren met zn gezicht naast me. Schrok me dood en vond het heel irritant, dus hem vriendelijk verzocht op te rotten en hem niet meer aan gekeken. Had echt het gevoel dat hij niet helemaal goed was. Er was verder niemand die iets van woordje of gebed deed. Ook werden er constant van die harde bommetjes (nitraten of zo toch ?) afgestoken. Echt op 10 m afstand wel iets van 20 keer achter elkaar zo'n mega hard geluid, heel naar. De hele grond trilde ook. Gekken !! Na een paar uur weer naar huis gegaan. 

Met willemijn ging het nog steeds erg slecht. Dus me die avond alleen vermaakt. Veel buiten gezeten en gekletst met de mensen van de compound. Ook tas ingepakt voor weekendje Tamale. Rond half 5 die nacht werd ik wakker uit een droom, want ik hoorde buiten iets. Ineens zag ik een schim door het raampje van onze deur. Doodeng. Daarna hoorde ik hem/haar nog heen en weer lopen langs onze deur. Haast niet meer kunnen slapen en om half 6 ging de wekker ook al. Snel klaargemaakt, eten klaarmaken en op naar de 'snelweg' die midden door het dorp gaat. Als er een auto of busje aankwam moest ik een stop gebaar maken. Twee keer mee proberen te liften met normale auto's, maar helaas. Eerst volgende trotro gepakt. Gelukkig reed hij snel en zat hij niet bomvol. Voor 8 cedi waren we na dik 2 uur in Tamale. Onderweg moesten ze nog 1 keer een soort tol betalen, maar niet zoals in FR hoor. Gewoon een klein hutje langs de weg. Ook nog een paar keer politie tegen gekomen. 1 keer liep er een agent interessant langs het busje, kijken naar de mensen, ons. De andere keer moest de chauf iets van een paspoort laten zien. 

In Tamale brachten 2 mannen ons naar het taxi station. Meteen al even fijn zo'n drukke stad. Veel mensen en dingen om je heen. Taxi gepakt naar het teaching hospital en daar een soort 'incheck' balie opgezocht. Daar moest je je paspoort laten zien, ja die hebben we niet... Wat gegeven opgeschreven en toen moesten we op een bankje wachten tussen zo'n 100 andere mensen. Daarna geroepen en we moesten eerst ergens anders heen, betalen. Zo'n 8 euro betaald en bewijsje weer afgegeven bij die eerste balie. Toen met dossier naar een plek waar ze bloeddruk gingen opmeten, wegen en vragen wat er wrong is. Daarna naar een andere wachtplek gestuurd. Elke keer gingen er deuren open en werden de meest spannende namen omgeroepen, maar niet die van ons. Na 2 uur wachten eindelijk die van mij. 

Kwam de kamer binnen waar 2 'amateur dokters' zaten, een andere patient en een assistente. Vertellen wat er met mn knieën is dit en dat. Hij heeft even gevoeld, geen vocht en geen ontsteking. Ik moest eerst medicijnen halen en daarna naar het lab. Ik betaalde 15 cedi voor medicijnen en even gevraagd waar wat precies voor was. Kreeg ik vitamine pillen, zonder dat de dokter dat had verteld. Uitgelegd dat ik er thuis.zo'n 300 heb liggen en ze.elke dag slik. Maar ze wouden mn geld niet teruggeven. Beetje ruzie gemaakt, want slaat natuurlijk nergens op. Uiteindelijk van een directeur uit z'n eigen portemonnee 15 cedi gekregen, hij vond het ook belachelijk dat ik het niet terug kreeg. Nou toen naar het lab. Dat zat ergens 300 m buiten het ziekenhuis. Ik wist natuurlijk niet waar het was, dus heel veel mensen gevraagd. Niemand wist het. Ik zat er echt een beetje doorheen. Stomme ziekenhuis dokter die er niks van snapt en ik wist niet waar ik heen moest. En oh ja.. Mn knieën deden echt veel pijn. Voelde me ook even heel erg alleen, dus besloot mama te bellen. Die nam helaas niet op. Dus Robina, huilend aan de telefoon even alles eruit en advies gekregen niet zomaar naarlden in me te laten prikken. De dokter wou me namelijk laten testen op malaria. Dus niet meer naar het lab. Willemijn gevonden en die moest daar wel heen voor een malaria test. Uitslag kreeg ze de volgende dag pas. Nou eindelijk klaar. 

Taxi gepakt naar town. Supermarktje, bank en markt opgezocht. Pinnen lukte alleen helaas niet. Toen een taxi naar het discovery hotel. Fijn bed, zwembad en het belangrijkste.. Een echte douche en toilet. Eerst een lekkere duik genomen. Er waren ook nog een paar andere mensen, negers. Heel typisch, het zwembad was scheef aflopend gebouwd en de negers zaten alleen in het ondiepe gedeelte, want die kunnen natuurlijk niet zwemmen. Daarna wat gegeten, rijst met een kippenpoot. Dit keer wel de kip gegeten, was best lekker. Willemijn lag de rest van de avond op bed en ik ging in de ruimte bij de receptie zitten. Daar had je heerlijke banken, even wat anders dan een camping stoel. Meisje van de receptie ging kwam bij me zitten en later nog met vrienden van haar. Tot een uur of 10 heel gezellig mee gekletst en ze wil graag een keer naar NL komen. Ze werkt trouwens 7 dagen per week van ongeveer 9 tot 9 en verdient maar 100 cedi per maand. Dat is toch echt belachelijk. Niet zo lekker geslapen, veel wakker. 

Volgende ochtend lekkere omelet als ontbijt en daarna een plan de campagne gemaakt. Besloten dat ik eerst nog even 2 uurtjes ging zwemmen en zonnen, daarna douchen en nog even chillen op de banken. Toen een taxi gepakt naar town, daar wat grotere supermarkt opgezocht, geld pinnen wat die keer wel lukte. Daarna naar het art center gelopen, waar een soort allemaal kleine toeristische winkeltjes zijn, best leuk. Toen taxi naar een guesthouse. Weer lekker bed, douche en toilet. We hadden afgesproken met 2 andere NL meisjes. Een daarvan ging met ons mee naar het weeshuis project, Margit en Isabel ging zondag weer naar huis. Ze sliepen op de kamer naast ons en we gingen gezellig wat eten bij de jungle bar. Jaaaaa daar hadden ze pizza en friet. Dus even vette hap, maar oh zo lekker. Toen we het eten op hadden kwamen er 2 negers die Margit en Isabel kennen. Een daarvan had een ticket geregeld voor Isabel van Tamale naar Accra. Nog een tijdje met zn 6'en gekletst en na twijfel toch besloten om met de 2 jongens mee te gaan de stad in om een drankje te doen. Het was ook de laatste avond van Isabel, dus het moest ook eigenlijk wel. Willemijn bleef in bed. 

Oh wat had ik een buikpijn, vette pizza he. Dat is mijn maag niet meer gewend. Achterop de scooters bij de 2 jongens naar de stad. Eerst naar een plek waar op het dak van een gebouw heel veel mensen waren. Er werd door iedereen gedanst, gedronken en gefeest. Die negers vallen allemaal niet op in het donker, heel lastig. Wij juist heel erg en stonden daar een beetje als stijve NL ongemakkelijk tussen al die soepelendr bewegende lijven. Het was erg gezellig en iedereen wou je ook de Afrikaanse moves leren, echt grappig. Ook nog ergens anders geweest en rond 2 uur naar huis. 

Bij de poort van het guesthouse zachtjes aankloppen. Bewaker kwam eraan en vertelde ons vriendelijk dat we niet meer zo laat naar binnen mogen, het is een katholiek guesthouse. Dus wat we nu deden kon toch echt niet. Na excuses en een hele toespraak lekker naar binnen en slapen. Heel kort geslapen en om half 7 al Isabel gedag gezegd. Rond half 9 ontbijtje, weer lekker een omelet. Plan was dat Willemijn alvast de trotro naar huis ging pakken. Margit en ik gingen pinnen en naar het ziekenhuis waar 2 vriendinnen van haar waren. Daarna Margit haar bagage opgehaald en een taxi gepakt naar het trotro station. Daar moesten we een tijdje wachten op de trotro. Er komen dan constant mensen naar je toe met dingen op hun hoofd. Madam biscuit, madam dit en madam dat. In de trotro ook nog gewacht totdat ie lekker opgepropt vol zat en rond half 4 gaan rijden. 

Rond 6 uur net voor het donker thuis en lekker gegeten. Echt lekker geslapen en toen was het alweer maandag. Willemijn nog steeds ziek, dus rond half 10 met Margit en Ephraim naar het weeshuis gegaan. Daar aangekomen waren er maar een paar kindjes. Ik vraag me soms echt af waar iedereen is en wat ze doen, zo onduidelijk. Het water was helemaal op en de kinderen zagen er ook heel vies en droog uit. De ezel weer op laten halen en het zooitje weer opgepakt. Na het water halen even lunchen. Daarna springtouwen met de kids. Dit keer snel draaien. Ze hebben hier een soort spelletje dat je 3 rondjes normaal maakt en daarna 1 rondje in de lucht. Dan moeten ze dus bukken, stuk moeilijker maar leuk. Daarna boys-boys en girls-girls. Eerst alle jongens meegenomen naar de school. Daar ze allemaal hun naam, alfabet, 2 sommetjes en tot 10 tellen laten opschrijven en zeggen. Zo konden we het niveau bepalen voor het lesgeven. Veel kindjes konden niet eens hun eigen naam schrijven, lastig dus. Daarna hetzelfde met alle meiden. Thuis douchen, eten en de rest van de avond schrijven in mijn boekje. 

Veel liefs voor jullie soleminga's 

xxx