Understanding adolescence as a period of social–affective engagement and goal flexibility - Crone, Dahl (2012) - Artikel

Inleiding

Hoewel het begin van de adolescentie wordt gekarakteriseerd door de start van puberale rijping, die tussen 9 en 12 jaar begint, heeft het einde van de adolescentie minder duidelijke biologische grenzen. De ontwikkelingsovergang naar volwassenheid houdt een toegenomen gebruik van cognitieve controle vaardigheden in. Sociale en affectieve processen spelen ook een belangrijke rol bij de rijpingsveranderingen.

Er is toegenomen interesse voor de neurale veranderingen die ten grondslag liggen aan deze complexe ontwikkelingsprocessen. Dit heeft geleid tot wetenschappelijke voordelen op deze schakeling van cognitieve neurwetenschap, sociale neurowetenschap en ontwikkelingswetenschap. Deze review bespreekt het volgende: sommige heersende onderzoekszichten op breinontwikkeling van de adolescent, neuroimaging onderzoeken van cognitieve controle, sociale en affectieve veranderingen in adolescentie en een herevaluatie en uitbreiding van de heersende modellen van adolescentie brein ontwikkeling.

Huidige kijk op breinontwikkeling van adolescenten

Onze kennis over neurale mechanismen die ten grondslag liggen aan cognitieve, affectieve en sociale ontwikkeling gedurende adolescentie is het laatste decennium enorm toegenomen. Veel invloedrijke modellen van adolescente breinontwikkeling benadrukken de relatief vroegere rijping van subcorticale affectieve breingebieden en langzamer rijpende frontale corticale breingebieden, als de reden waarom adolescenten meer emotionele beslissingen maken, wat resulteert in acties die niet voldoende de lange termijn resultaten afwegen. Er is echter een groep onderzoekers die stelt dat er teveel nadruk ligt op frontale corticale onvolwassenheid als de reden waarom adolescenten in riskant gedrag mensen. Ze wijzen steeds meer op een meer genuanceerd begrip van interacties tussen cognitieve, affectieve en sociale verwerking en de invloed van sociale contexten op deze neurale systemen.

Neuroimaging van adolescentontwikkeling

Structurele MRI en functionele MRI zijn gebruikt om te onderzoeken hoe veranderingen in structuur en activiteit in het brein worden geassocieerd met veranderingen van gedrag gedurende ontwikkeling. Omdat er echter een aanzienlijke variabiliteit is in de leeftijden die in onderzoeken worden gebruikt, hebben veel onderzoeken een gat in de metingen van verschillende fasen van adolescentie en hebben ze alleen naar lineaire leeftijd gerelateerde veranderingen gekeken. Bovendien voerden de meeste onderzoeken geen assessment uit naar puberale ontwikkeling.

fMRI onderzoeken van cognitieve controle

Gedurende adolescentie is er een toename in het vermogen om cognitieve controle over gedachten en acties uit te voeren. Dit vermogen begint te ontwikkelen in vroege kindertijd en wordt vaak gezien als de drijvende kracht achter cognitieve ontwikkeling. Een toename in dit vermogen markeert een periode van significante voortgang in leren en succesvolle aanpassingen aan een wijde variëteit van sociale contexten en culturele invloeden. Er zijn basis en complexe cognitieve controle vaardigheden te onderscheiden, ze vertrouwen beide op overlappende gebieden in de laterale PFC en partiëtale cortex.

Basis cognitieve controle functies

(werkgeheugen, inhibitie en taakwisseling). Ondanks dat de partiëtale cortex een relatief consistent patroon van toegenomen activiteit bij cognitieve controletaken met leeftijd laat zien, laten onderzoeken tegenstrijdige resultaten zien. Bevindingen uit onderzoeken worden enerzijds geïnterpreteerd als indicatie dat de gebieden van de PFC langzaam ontwikkelen en anderzijds als een indicatie van toegenomen effectiviteit van neurale netwerken over tijd.

Complexe cognitieve controle functies

(prestatie monitoren, leren van feedback en relationeel redeneren). Meer complexe cognitieve controle functies hebben een combinatie van basis cognitieve controle functies nodig. De exacte relatie tussen neurale activiteit, taak prestatie en gebruik van strategie is nog onbekend.

Flexibiliteit voor het werven van cognitieve controle systemen?

De hoge mate van variabiliteit in bevindingen kan een minder automatisch en meer flexibel cognitief controlesysteem in adolescentie reflecteren. Er is een groeiende herkenning dat sociale en affectieve factoren vooral belangrijk zijn bij beïnvloeden van aspecten van adolescente betrokkenheid. Bevinden van longitudinale en trainingsonderzoeken markeren de complexiteit van het ontleden van specifieke ontwikkelingsveranderingen gedurende adolescentie.

fMRI onderzoeken van affectieve verwerking

Neurale systemen die ten grondslag liggen aan affectieve verwerkingen kunnen niet alleen worden geconceptualiseerd als systemen betrokken bij emoties en motivatie, maar ook als systemen die betrokken zijn bij leren over beloningen en dreigingen en in het reguleren van benadering en vermijdingsgedragingen. Er is een inherente overlap tussen affectieve en sociale verwerking in adolescentie, maar de meeste onderzoeken in dit gebied hebben zich gericht op financiële beloningen om te onderzoeken hoe het ventrale stratium, een gebied actief wanneer een persoon een beloning krijgt of accepteert, reageert op risico’s en beloningen bij adolescenten vergeleken met volwassenen.

Verschillende bevindingen uit onderzoeken suggereren dat de neurologische veranderingen in affectieve verwerking in benadering en vermijding non-lineaire ontwikkelingspatronen volgen, met een piek in subcorticale hersenactiviteit in midden adolescentie. Dit patroon kan tegen grondslag liggen aan een deel van de versterking van emotionele en motivationele ervaringen in midden adolescentie. Ook kan deze versterking van affect nieuwe uitdagingen van emotieregulatie en zelfcontrole creëren. Bovendien kan de toegenomen activiteit in systemen in adolescentie een sensitieve periode reflecteren voor leren over de bronnen van beloning en dreiging, vooral in sociale domeinen.

fMRI onderzoek van sociale ontwikkeling

De fundamentele rijpingstaak van adolescentie is het bereiken van volwassen sociale competenties. Het bereiken van succes op verschillende domeinen van sociale competentie vraagt om nieuwe sociale vaardigheden, sociale kennis, affect regulatie, adaptieve coping vaardigheden en in het algemeen, toegenomen sociale vaardigheden. 2 dimensies van sociale ontwikkeling in adolescentie: sociaal cognitieve ontwikkeling (kennis en capaciteit om sociale situaties te begrijpen) en sociaal affectieve ontwikkeling (motivationele en emotionele aspecten van sociale vaardigheden).

Sociaal cognitieve ontwikkeling

Basis sociale detectie en theory of mind ontwikkelen in vroege kindertijd, terwijl meer complexe sociaal cognitieve vaardigheden (bv. mentalizing) vooral in de adolescentie ontwikkelen. De ontwikkeling van sociaal cognitieve ontwikkeling wordt waarschijnlijk deel gestuurd door omgevingseisen en ervaringen. Onderzoekers hebben recent een sociaal brein netwerk geïdentificeerd, bestaande uit TPJ, mediaal PFC en dorslateraal PFC, dat belangrijk is voor mentalizing en perspectief nemen en dat structurele en functionele veranderingen ondergaat tijdens ontwikkeling.

De belangrijkste ontwikkeling van sociale interacties in de adolescentie is de verschuiving van zelf - georiënteerd gedrag naar ander - georiënteerd gedrag. Sociale psychologen hebben verschillende spellen ontwikkeld voor het onderzoeken van interacties tussen 2 personen. Onderzoeken die deze spellen gebruiken vonden een vermindering van zelf – georiënteerde en een toename van ander - georiënteerde gedachten met leeftijd, met een overgangsfase rond midden adolescentie. Kinderen en vroege adolescenten hebben minder begrip van andere mensen hun intenties bij het maken/beoordelen van beslissingen en met toename van leeftijd houden ze vaker met het perspectief van anderen rekening.
In het brein: met leeftijd meer activiteit in TPJ en dorslateraal PFC en minder activiteit in mPFC.

Sociaal affectieve ontwikkeling

Er komt steeds meet kennis en begrip van neurale systemen die ten grondslag liggen aan sociaal affectieve ontwikkeling in adolescentie. Uit bevindingen van onderzoeken komen belovende benaderingen voor het onderzoeken van de ontwikkeling van sociaal affectieve verwerking in adolescentie. Maar: er moet goed worden gekeken naar de richting van effecten en er moet worden gekeken naar de specifieke rol van puberteit als neurologisch mechanisme dat bij kan dragen aan de toename van motivationele karaktertrek of sociale leren relevant aan depressie.

Puberteit en sociaal affectieve veranderingen

Er is steeds meer bewijs dat sommige sociale en affectieve veranderingen in de adolescentie gekoppeld zijn met de aanvang van puberteit. Er is weinig onderzoek gedaan naar de rol van puberteit versus de rol van leeftijd per se of the rol van specifieke hormonen in deze ontwikkelingsveranderingen.

Vooruit bewegen: nieuwe heuristische modellen

Twee uitdagingen in het veld van heersende modellen van adolescente breinontwikkeling. De eerste uitdaging is om beter te begrijpen hoe de prikkels zo’n grote invloed uitoefenen op betrokkenheid van de adolescent, beslissingen en gedrag. De tweede uitdaging is dat we een beter begrip moeten krijgen van de rol van puberale rijping op specifieke neurologische processen. De auteurs van het artikel stellen voor hoe deze uitdagingen kunnen worden aangepakt aan de hand van een adolescente breinontwikkeling model. Dit model legt de focus op de rol van puberteit. 2 belangrijke aspecten van het model: sociaal affectieve betrokkenheid en doelflexibiliteit en de rol van puberale hormonen in sociaal affectieve betrokkenheid.

Sociaal affectieve betrokkenheid en doelflexibiliteit

Er is steeds meer bewijs dat adolescentie een ontwikkelingsperiode is waarin de mate van cognitieve betrokkenheid relatief flexibel is, vergeleken met het sociale en motivationele kenmerk van een doel. Deze flexibiliteit kan een groter risico voor adolescenten inhouden om zich te gedragen op manieren die impulsief en onvolwassen lijken. Deze capaciteit om snel doel prioriteiten te wisselen, maakt het adolescenten mogelijk om cognitieve systemen effectief te betrekken in situaties waarin ze erg gemotiveerd zijn om het te doen en op manieren bijdragen aan leren, probleem oplossen en het gebruik van divergente creatieve vaardigheden.

De rol van hormonen op sociaal affectieve ontwikkeling

bevindingen tonen aan dat testosteron het zoeken naar en het behouden van sociale status bevordert en dat testosteron de schatting van beloningen en bedreigingen veranderd, vooral als ze relevant zijn aan sociale status. Er is echter meer onderzoek nodig naar de invloed van testosteron op het gedrag en breinfunctie gedurende adolescentie ontwikkeling.

Conclusie en verdere richtingen

Er moet meer onderzoek worden uitgevoerd naar de belangrijkste factoren van het beschreven heuristische model op het niveau van neurologische veranderingen.