Transition to adulthood in Europe - Buchmann & Kriesi - Artikel

Transitie naar volwassenheid – een status verandering in een geïnstitutionaliseerd leven

Het volwassen worden wordt gezien als een verandering van status waarbij ook verschillende rollen komen kijken, geleid door leeftijd gerelateerde informele en formele normen. Elke rol en status verandering markeert de overgang naar een nieuw levensdomein, waarbij bepaalde adaptatiestrategieën een vereiste zijn. De uitkomsten van de transities hangen grotendeels af van zowel de structurele mogelijkheden en beperkingen als van de individuele bronnen waar het individu gebruik van kan maken.

De transitie naar de volwassenheid wordt het meest beschreven door een serie van transitie-gebeurtenissen, waaronder het afronden van scholing, het beginnen met een baan, het ouderlijk huis verlaten, een stelletje te vormen en uiteindelijk ouder te worden. Het transitieproces wordt als compleet ervaren wanneer al deze gebeurtenissen zijn doorlopen. De gebeurtenissen hebben levenslange effecten en zijn strategisch belangrijk voor de verdere levensontwikkeling.

Diewald en Mayer hadden als kritiek dat de transitie naar de volwassenheid ook een ontwikkelingsstage is, waarbij psychologische capaciteiten, sociale vaardigheden en agentschap vereist zijn die per gemeenschap kan variëren.

Onderzoek maakt gebruik van meerdere levensontwikkeling-concepten wanneer gekeken wordt naar de transitie naar de volwassenheid. Veel gebruikte concepten zijn: prevalentie, timing (de leeftijd waarop transities voorkomen), synchronisatie (de mate waarin het ontstaan van twee evenementen geassocieerd is) en de reeks van evenementen.

Transities van evenementen worden vaak geanalyseerd door individuelen in te delen in geboorte-cohorts. Members van een geboorte-cohort ervaren transitiegebeurtenissen binnen dezelfde historische tijd, gekarakteriseerd door specifieke socioculturele bronnen, inhouden en mogelijkheden. Wanneer geboorte-cohorts worden vergeleken, worden sociale veranderingen over tijd duidelijk.

Prevalentie en timing van transitiegebeurtenissen

Onderzoek toont drie consistente resultaten. Allereerst, de transitieperiode naar volwassenheid is behoorlijk verlengd en er is sprake van uitstel van veel van de transitie-markers. Ten tweede is er sprake van een grote leeftijdsvariatie en zijn maar weinig gebeurtenissen convergent wat betreft timing. Ten derde zijn de trends hetzelfde voor mannen en vrouwen. Wel verlaten mannen later het ouderlijk huis en vormen zij later een gezin dan vrouwen.

De verlenging van het educatiesysteem heeft ervoor gezorgd dat de gemiddelde leeftijd van mensen die hun scholing afmaken, hoger is geworden. De gemiddelde leeftijd verschilt per land. Door deze verlening beginnen individuen ook later met een baan. Het later beginnen met een baan komt echter niet alleen door de verlenging van het educatiesysteem, mar ook door de grotere moeilijkheid in het vinden van een baan.

Het proces van het sociaal onafhankelijk worden begint gewoonlijk met het verlaten van het ouderlijk huis. Dit is de enige transitie-marker waarbij de gemiddelde leeftijd slecht een klein beetje verhoogd is over de jaren in de meeste landen. Ook hier zijn er grote verschillen per land. Ook de gemiddelde leeftijd waarop mensen trouwen is hoger geworden de laatste decennia. Echter, wanneer ook wordt gekeken naar samenwonen, blijkt de verschuiving van de eerste vorming van een vereniging minder uitgesproken. Ondanks de ongeveer gelijkmatige trend van verschuiving zijn cross-nationale verschillen in de timing van de vorming van een vereniging en de geboorte van een eerste kind erg groot en stabiel over tijd.

Vergelijkend bewijs van de prevalentie en timing van transitie-gebeurtenissen naar de volwassenheid hangt vooral af van cross-nationale studies, en negeert dus de binnen-landelijke verschillen door educatie en sociale achtergrond. Vergelijkende micro-studies naar de school-tot-werk transitie laten echter zien dat, in heel Europa, jonge mensen met een lagere sociaaleconomische achtergrond minder educatie verkrijgen en vroeger het werkveld betreden. Lagere educatie zorgt daarnaast ook voor vroegere maar vaak onstabiele verenigingen en vroeger ouderschap, en verhoogt zo dus het risico van toekomstige werkeloosheid en armoede, vooral voor vrouwen.

Samenhang van transitie-gebeurtenissen: Koppeling en ontkoppeling

Twee consistente bevindingen zijn, allereerst, de sterke en stabiele tendens over Europa van een verlate verbintenis vorming en ouderschap tot na het afmaken van de studie. En ten tweede de verhoogde disconnectie van gezinsgebeurtenissen. Door heel Europa heeft het huwelijk zijn significantie verloren als doel na het verlaten van het ouderlijk huis.

De doelen na het verlaten van het ouderlijk huis zijn meer divers geworden voor de jongere cohorts, inclusief single leven, leven met vrienden, en samenwonen met een partner. De voorspelling voor non-traditionele gezinsformaties is beïnvloed door individuele karakteristieken.

De transitie naar volwassenheid als een traject: Sequentie analyse

Een kleine maar groeiende hoeveelheid van onderzoek kijkt naar de transitie naar de volwassenheid als een holistisch traject, zich richtend op de volgorde en duur van gebeurtenissen. De meest gebruikte methode hiervoor is sequentie analyse. De meeste studies zijn echter beperkt tot één enkel land en gebruiken verschillende sequentie analyse technieken, waardoor vergelijking beperkt wordt.

Destandaardisatie van de transitie naar volwassenheid?

Destandaardisatie impliceert dat de transitie-gebeurtenissen en vooral de sequentie van gebeurtenissen meegemaakt worden door een steeds kleiner deel van de jongeren, op meer verspreide leeftijden plaatsvindt, en een grotere variatie toont in duur. De graad van destandaardisatie verschilt per transitie-gebeurtenis, transitie sequentie, en locatie in Europa. Het afronden van een studie en het binnenkomen op de arbeidsmarkt zijn reeds nog sterk leeftijd-gerelateerd. Hoewel, de verhoogde arbeidsmarkt onzekerheid maakt het proces van het binnenkomen op de arbeidsmarkt meer gevarieerd en minder geordend in sommige Europese landen. Voor het verlaten van het ouderlijk huis is het bewijs divers.

Het verklaren van Europese diversiteit in de transitie naar volwassenheid: Macro-level verklaringen

Om de macro-level aanpak te bespreken, vergelijken we politiek-economische voorspellers van culturele voorspellers en verdelen we hen in langzame of snellere veranderende factoren. Langzame veranderende politiek-economische factoren refereren naar de institutionele make-up van een maatschappij: structurele verandering in de economie; lange-term culturele veranderingen; historisch, diep gewortelde culturele verschillen; en waarde veranderingen. Overheersende economische condities en staatspolitiek veranderen sneller dan politiek-economische factoren. Korte-term culturele factoren beschrijven veranderingen in perceptie en attitude.

Lange-term institutionele en culturele factoren

Vergelijkend onderzoek heeft drie gebieden van institutionele variatie gesuggereerd in Europese landen waarmee nationale verschillen in de transitie naar de volwassenheid kunnen worden verklaard: het welzijns-regime, de natuur van het educatie-systeem en zijn link met de arbeidsmarkt, en de regulatie van de arbeidsmarkt.

De assumptie is dat instituten de het transitie-gedrag beïnvloeden door een set van mogelijkheden en beperkingen op te richten in reactie waarop jonge mensen handelen.
Vier typen van welzijns-regime worden onderscheiden met verschillende effecten; Het sociale democratische welzijns-regime is gericht op het individu, verschaft rechten en voordelen als universele wetten, en is dus grotendeels onafhankelijk van de sociale positie van een individu. De staats-verschafte voordelen verzwakken de hoe afhankelijk het individu is van het gezin en moedigen autonoom gedrag aan.

Het liberale welzijns-regime is ook op het individu georiënteerd maar wordt geleid door het geloof in de markt en minimale staat interferentie met de markt, wat resulteert in kapitaal-geteste voordelen, enkel toepasbaar in het geval van falen van de markt. Het zorgt voor redelijk zwakke banden met het gezin en maakt individuen afhankelijk van zichzelf.

Het conservatieve welzijns-regime is gericht op het gezin en het behouden van de sociale status van het gezin. Status-gebaseerde voordelen zijn gelinkt aan gezinsleden via het hoofd van het huidhouden. Het versterkt gezinsbanden.

Een zuidelijke variant van het conservatieve welzijns-regime is recentelijk onderscheiden, gekarakteriseerd door een algemeen laag level van welzijnsvoorziening door de staat. Het gezin hangt van elkaar af voor bescherming.

Het arbeidsmarkt systeem (de natuur van het educatie systeem en zijn link met de arbeidsmarkt) valt in twee brede categorieën. Systemen gerefereerd als ‘qualification spaces’ verschaffen gestandaardiseerde school kwalificaties van onmiddellijke arbeidsmarktwaarde voor werknemers. De traditionele leerjaren of de school-gebaseerde training zijn geïnstitutionaliseerd.

Systemen die afhangen van algemene educatie van geen onmiddellijke waarde voor werknemers, worden gekarakteriseerd als ‘organizational spaces’. Vaardigheden hebben geen algemene waarde en hangen meer af van het bedrijf. Dit verschaft een betere positie, aangezien hun educatie geschiktheid zorgt voor een onmiddellijke hechte match tussen hun vaardigheden en hun toekomstige baan. Het transitieproces gaat hierbij ook soepeler. Wel is het in dit systeem moeilijker voor schoolverlaters, aangezien werkgevers vooral kijken naar eerdere werkervaring. Ze worden geconfronteerd met een arbeidsmarkt die minder gestructureerd is door educatie, minder geordend is, en meer toegankelijk is voor carrière detachment en voorzichtig werknemers gedrag.

Wat betreft het gezinsleven, in het oosten van Europa trouwen mensen eerder dan in het westen. In het westen wordt vooral van jonge mannen verwacht dat zij economische onafhankelijkheid bereiken voordat ze een eigen gezin gaan stichten.

Dit verschil is aanhoudend over de tijd.

Het noord-zuiden wordt gekenmerkt door twee types gezinsbanden. Sterke geinsbanden zijn vooral karakteristiek in het zuiden. De autoritaire Katholieke en Moslim invloeden hebben bijgedragen aan de verdere ontwikkeling hiervan. In het noordwesten van Europa heeft de invloed van Germaanse tradities geleid tot zwakkere gezinsbanden, wat verder ontwikkeld werd onder invloed van de reformatie.

Korte-termijn determinanten in de politieke en culturele gebieden

Onderzoek wijst uit dat economische schommelingen effect hebben op de transities naar de volwassenheid. Negatieve schommelingen zorgen voor meer moeilijkheden met het vinden van een baan en zorgt voor onzekerheid, en leidt op die manier tot uitgestelde transitie-gebeurtenissen gerelateerd aan gezinsformatie. Zo kan die onzekerheid leiden tot uitstel van kinderen baren. De impact van onzekerheid verschilt per land, sociale groep, en tijd.

Transitiepatronen naar de volwassenheid in Europa

Wanneer de drie gebieden van institutionele variatie worden vergeleken (welzijnsregime, educatie systeem en arbeidsmarkt regulatie) en de lange-termijn culturele verschillen, kunnen we verschillende omgevingen onderscheiden die de transitie naar de volwassenheid vormgeven. We hebben vier transitiepatronen gevonden die elk bij een van de welzijnsregimes past (sociaal democratisch, liberaal, conservatief en Zuid-Europees).

Transitie patroon typisch voor het sociaal democratische welzijnsregime
De nadruk op individualisatie versterkt het experimenteren, waarbij vroegtijdig het ouderlijk huis verlaten wordt aangemoedigd en vroege non-traditionele formatie. Het zorgt ook voor een latere timing van trouwen en ouderschap. Individuen kunnen tot late leeftijd studeren. Hierdoor is het makkelijker op de arbeidsmarkt te komen. Ook al zijn jongeren werkloos, ervaren ze nog veel voordelen waardoor ze niet afhankelijk zijn van het gezin.

Transitie patroon typisch voor het liberale welzijnsregime
Er is een sterke oriëntatie op de markt, samen met algemene educatie en een losjes gereguleerde arbeidsmarkt. Dit zorgt voor een redelijk vroege afronding van scholing en makkelijke, maar soms wat onstabiele toegang tot de arbeidsmarkt. Jongeren verlaten hierdoor ook redelijk vroeg het ouderlijk huis. Hierdoor is er ook vroeg sprake van formatie en ouderschap.

Transitie patroon typisch voor het conservatieve wellzijnsregime
Het systeem is sterk georiënteerd op scholing, en zorgt voor een soepele en stabiele overgang naar de arbeidsmarkt. Hierdoor zitten jongeren langer op school. Jongeren zijn redelijk gericht op het gezin en zoeken niet heel erg naar autonomie. Ze gaan dan ook later weg uit het ouderlijk huis.

Ondanks dat jongeren hier snel een baan krijgen, trouwen ze niet snel en worden ze ook niet snel ouders. Ze gaan eerder (non-traditioneel) samenwonen.

Transitie patroon typisch voor het Zuid-Europees welzijnsregime
Bij dit systeem is er een vertraging van alle transitie-gebeurtenissen tot de volwassenheid. Doordat jongeren relatief laat zijn met het afronden van de basisschool, hebben ze veel moeilijkheden met het zoeken van een stabiele baan. De gezinsbanden zijn sterk en hiërarchisch. Van mannen wordt verwacht dat zij economisch onafhankelijk zijn voordat ze trouwen en ouders worden. Hierdoor zijn de jongeren relatief oud voordat ze het ouderlijk huis verlaten. Echter, wanneer de jongere eenmaal een goede baan heeft, verlaten ze snel het ouderlijk huis en volgt snel het huwelijk en ouderschap.

Macro-micro links en compositie effecten

Micro-level determinanten van transitie-gebeurtenissen hebben verschillende effecten in verschillende sociale contexten.

Macro-micro studies hebben zich erop gericht of de impact van factoren op het individuele level (zoals educatie, sociale klasse, geslacht) op transitie-gebeurtenissen variëren per type welzijnsregime. De assumptie is dat the mogelijkheden en beperkingen die geassocieerd zijn met elk type welzijnsregime sociale groepen op een verschillende manier beïnvloeden. Het type van welzijnsregime speelt ook een rol in het verklaren van de impact van inkomst en educatie op het verlaten van het ouderlijk huis.