Toestemmingsvereiste, Rechtbank Arnhem 26-10-2005 (LJN: AU9080) - Arrest

Het betrof in deze zaak een geschil tussen een echtpaar en Hoevens Schoenen BV.

Om tot een minnelijke schikking te komen was tijdens een comparitie door de kantonrechter voorgesteld dat de woning van het echtpaar verkocht zou worden aan Hoevens BV. Omdat de man even met zijn echtgenote moest overleggen werd de comparitie geschorst en heeft hij toen telefonisch overleg gehad met zijn vrouw over de verkoop van het huis. Hierna stemde de man in met de verkoop van het huis. De kantonrechter heeft vervolgens een vaststellingsovereenkomst voor de verkoop opgesteld.

Een maand later schreef de echtgenote een brief aan de BV waarin zij zei dat zij de verkoop van het huis nietig wilde verklaren omdat haar echtgenoot dit zonder haar schriftelijke instemming had gedaan (1:88 en 1:89 BW). Hoevens stelde echter dat de echtgenote in het telefoongesprek tijdens de comparitie haar toestemming had gegeven voor de verkoop. Dus kon het niet vernietigd worden. Daarnaast stelde Hoevens dat hij inzake die toestemming te goeder trouw was nu de man aan hem en de kantonrechter had laten weten dat zijn vrouw akkoord ging met de verkoop van het huis.

De man ontkende dat hij zijn vrouw op verzoek van de kantonrechter had gebeld en hij wist niet dat voor de verkoop de toestemming van zijn vrouw nodig was. Het echtpaar ontkende dat tijdens het telefoongesprek toestemming was gegeven. Daarnaast geven zij aan dat mondelinge toestemming van de vrouw niet voldoende zou zijn geweest voor de verkoop van de woning, dit zou schriftelijk moet gebeuren.
 

Het betreft hier dus een geschil over:

1. de vraag of de vrouw in het telefoongesprek met haar man tijdens de comparitie mondeling haar toestemming voor de verkoop van het huis heeft gegeven

2. en over de vraag of de toestemming in schriftelijke vorm moest geschieden of dat het voldoende is met het geven van mondelinge toestemming.

De RB stelde dat een echtgenoot de toestemming behoeft van de andere echtgenoot voor de verkoop van hun woning (1:88 lid 1a BW e.v.). Bij ontbreken van de toestemming kan de andere echtgenoot de rechtshandeling vernietigen. De toestemming moet schriftelijk worden gegeven (1:88 lid 3 BW), indien de wet voor het verrichten van de rechtshandeling een vorm voorschrijft. De rechtshandeling betreft in dit geval de verkoop van een huis. De wet stelt niet dat aan zo’n rechtshandeling een vormvereiste is verbonden. Wel moet op grond van art. 7:2 lid 1 BW de koop van woning schriftelijk worden aangegaan. De rechter geeft aan dat uit de wetsgeschiedenis en jurisprudentie niet blijkt dat art. 7:2 BW zo moet worden gelezen dat de schriftelijke toestemming voor de verkoop van een woning ook is vereist indien de verkopers natuurlijke personen zijn. De mondeling toestemming was daarom ook voldoende.

M.b.t. de vraag of de vrouw toestemming heeft gegeven stelt de rechter dat het echtpaar heeft ontkend dat de vrouw dit zou hebben gedaan en dat het telefoongesprek door niemand is bijgewoond. Er is geen bewijs in hun voordeel. Men mag er van uit gaan dat de kantonrechter de vaststellingsovereenkomst heeft opgesteld omdat de indruk is ontstaan dat de vrouw toestemming had gegeven. Er kan echter niet worden vastgesteld dat de vrouw in het telefoongesprek die toestemming heeft gegeven.

Daarnaast stelt de rechter dat Hoevens bij het sluiten van de vaststellingsovereenkomst te goeder trouw was inzake de toestemming van de vrouw. De vaststellingsovereenkomst is niet vernietigbaar en de vordering van Hoevens is toewijsbaar (1:89 lid 2 BW). Van belang is nog dat het echtpaar stelt dat voor de juridische levering van de woning de (schriftelijke) toestemming van de vrouw vereist is. De rechtbank gaat hier niet in mee (art. 1:88 lid 2 BW).

Weliswaar heeft de vrouw voor de overeenkomst geen toestemming verleend maar het gebrek van haar toestemming wordt vervangen door het te goeder trouw zijn van Hoevens. Toestemming van de vrouw voor de levering is daarom niet meer vereist. De rechtbank wijst de vordering van Hoevens toe.