Rotterdamse Hennepkweker - HR - 2003 - Arrest

Casus

Het Hof heeft de verdachte veroordeeld ex art 3 onder B van de Opiumwet, namelijk in verband met het opzettelijk handelen in strijd met het genoemde artikel. De verdachte wordt veroordeeld tot één maand gevangenisstraf, voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren en een taakstraf (werkstraf) voor 100 uren. In het cassatiemiddel wordt geklaagd dat het Hof ten onrechte heeft veroordeelt, aangezien de tenlastelegging niet bewezen kan worden omdat de bewezenverklaring niet volledig te bewijzen viel. Indien de tenlastelegging niet volledig te bewijzen valt in de zin van art 348 en 350 Sv, dient zij dan te leiden tot een algehele vrijspraak van de verdachte?

Conclusie A-G mr Vellinga

De A-G zegt in zijn conclusie het volgende: De Hoge Raad heeft in eerdere zaken reeds bepaald dat de plaats van de tenlastelegging niet meteen strafrechtelijk van belang is. In deze zaak is het heel duidelijk voor de verdachte waaromtrent de tenlastelegging handelt (de verdachte bekende immers één delict). Verder is de verdachte niet eerder in verweer gekomen bij de politierechter. Daarom is met betrekking tot de formele en materiële vragen van art 348 en 350 Sv het onjuiste onderdeel in de tenlastelegging niet van strafrechtelijk belang. Door van het onjuiste onderdeel vrij te spreken heeft het Hof de grondslag van de tenlastelegging niet verlaten. Er zijn dus geen gronden tot vernietiging van de uitspraak van het Hof.

Hoge Raad

De Hoge Raad concludeert dat er geen onduidelijkheid voor de verdachte bestaat omtrent het feit waarvoor hij veroordeeld is. Onderdeel waarvan vrijgesproken is, is niet van strafrechtelijk belang. Het middel faalt en de Hoge Raad verwerpt het beroep.

Antwoord rechtsvraag: nee, in verschillende arresten is reeds vastgelegd dat een onjuiste opgave in de tenlastelegging van de plaats van het delict niet meteen van strafrechtelijk belang is. Als de verdachte heel goed weet waaromtrent de tenlastelegging handelt, dan volstaat een vrijspraak van het betreffende onderdeel, en kan te verdachte dus nog gewoon veroordeeld worden.