Regulatie van negatieve emoties en depressieve symptomen bij kinderen - Sanders, et al (2015) - Artikel

Introductie

Emotionele ontwikkeling brengt vooruitgang en rijping in de vaardigheden van kinderen om hun emoties te begrijpen, te besturen en te uiten op een functionele en passende manier. Naast biologische mechanismen draagt ook socialisatie door ouders, leeftijdsgenoten, vrienden en broers/zussen veel bij aan de emotionele ontwikkeling. Vooral door de ouders leren kinderen vaardigheden voor emotieregulatie en ontwikkelen ze strategieën waarmee ze kunnen voldoen aan de eisen van hun sociale omgeving. Dit leerproces gaat door observeren en interacteren.

Aangepaste emotieregulatie wordt geassocieerd met een grotere sociale competentie en lagere internaliserende en externaliserende symptomen. Kinderen die niet in staat zijn om hun emoties effectief en regelmatig te beheren, blijken slechter sociaal te functioneren en symptomen van depressie te tonen. Hoewel emotionele dysregulatie geassocieerd is met meerdere verschillende vormen van psychopathologie, wordt in dit onderzoek de depressieve symptomen onderzocht, vanwege de hoge stijging van de prevalentie van depressie onder adolescenten.

Het blijkt dat het veel ervaren van verdriet en de frequente onderregulatie van trieste emoties een risicofactor voor depressie bij kinderen is. Beperkt onderzoek heeft onderzocht hoe woede en verdriet socialisatie van de ouders depressieve symptomen van de kinderen kan voorspellen.

Onaangepaste regulatie responsen op woede kan ook bijdragen aan depressie. Ouders kunnen door socialiserende regulerende patronen van diverse negatieve emoties de kans op onaangepaste reacties beïnvloeden bij de kinderen. Dit heeft indirect invloed op de ontwikkeling van depressieve symptomen.

Ouders die zelf geen goede emotieregulatie stijl hebben, zullen sneller hun emoties op een ontregelde manier uiten. Dit kan bij de kinderen resulteren in een hogere kans voor slechtere sociale competentie en internaliserende en externaliserende stoornissen. Zo neemt een kind zo’n maladaptieve regulatiestijl over.

Ouders blijken verdriet en woede verschillend te socialiseren bij hun dochters of zonen op basis van hun beoordeling van het doel van de emotie, of de uiting van de emotie sociaal aanvaardbaar is, en hoe consistent de uiting is met hun meta-emotionele filosofie. Het geslacht van zowel de kinderen als de ouders spelen een belangrijke rol bij het bepalen van socialisatiestrategieën gebruikt door de ouders bij de bespreking van emoties met de kinderen. Zo zouden ouders met hun dochters meer de emotie verdriet bespreken en bij jongens eerder woede, en moeders zouden meer emoties met hun dochter bespreken dan met hun zoon.

Dit onderzoek richt zich op de rollen van zowel de moeders als vaders met betrekking op emotie socialisatie. Er wordt verder onderzocht naar risicofactoren die bij kunnen dragen tot het vaststellen van het stadium van latere depressieve episodes. Dit is van cruciaal belang voor de preventie en vroegtijdige interventie inspanningen.

Ouders rapporteerde het emotiebeheer van hun kind. En de kinderen rapporteerde de verdriet en angst socialisatie strategieën van de ouders.

Hypotheses

De eerste hypothese is dat als kinderen waarnemen dat hun ouders geen ondersteuning bieden, dat positief geassocieerd zal zijn met meer emotionele ontregeling, minder aangepaste coping en meer depressieve symptomen.

Ten tweede wordt verwacht dat emotionele dysregulatie positief geassocieerd is met depressieve symptomen, terwijl emotie coping negatief geassocieerd is met depressieve symptomen.
Als derde hypothese is gestelt dat als moeders verdriet niet ondersteunen, dit een sterke voorspeller kan zijn voor depressieve klachten. Bij vaders geldt hier de emotie woede in plaats van verdriet.

De vierde hypothese is dat niet ondersteunende reacties van de ouders er voor zorgen dat de kwetsbaarheid voor depressieve symptomen bij de kinderen toenemen. Dit in tegenstelling tot wel ondersteunende reacties, waarbij de kwetsbaarheid juist af zal nemen.

Methode

Participanten

133 families deden mee, waarna er maar 84 overbleven die een tweeoudergezin hadden. Er waren 48 zonen en 36 dochters van 8 tot 11 jaar oud.

Materialen

Emotie socialisatie wordt gemeten met behulp van de EAC. Bij deze test worden de percepties van het kind van de ouders emotie socialisatie strategieën gemeten. Kinderen moeten aangeven hoe waarschijnlijk het is dat hun moeders en vaders reageren op hun emotioneel gedrag op een bepaalde manier in de afgelopen maand. Dit geven ze aan op een vijfpuntsschaal (1=helemaal niet waarschijnlijk, 5=heel erg waarschijnlijk). De vragen komen overeen met vijf soorten ouderlijke racties op uitingen van verdriet en woede van de kinderen: verwaarlozing, straffen, vergroten, belonen en afbeulen (in het Engels: Override). Het verschil tussen straffen en afbeulen is dat bij straffen de ouders negatieve gevolgen bezorgen voor de woede/het verdriet, terwijl bij afbeulen de ouders de emoties van het kind negeren of afwijzen. Afbeulen verschilt hier van verwaarlozing omdat bij afbeulen iets leuks gekocht werd om het verdriet weg te denken, terwijl bij verwaarlozing er niets met de emoties gedaan werden.

De emotieregulatie van het kind werd gemeten met behulp van ouder rapportage op de controle van het kind op hun woede en verdriet. De P-CAMP/P-CSMS wordt gebruikt in het onderzoek. Ouders werd gevraagd hoe vaak hun kind woede of verdrietig gedrag vertoont, waarbij gebruik werd gemaakt van een driepuntsschaal (1=bijna nooit, 2=soms, 3=vaak).

Verder werd er nog een dysregulaterde expressie schaal gebruikt,waar de ondercontrole van woede en verdriet werd beoordeeld. En een regulatie coping schaal waar werd beoordeelt in hoeverre het kind het vermogen heeft om goed om te gaan met de woede of het verdriet. Als laatste werd nog de CDI gebruikt om met behulp van zelf rapportage depressieve symptomen te meten.

Resultaten

Hypothese 1

Kinderen bleken een grotere woede ontregeling en slechtere coping van woede te hebben als er niet ondersteunende reacties van de ouders waren op woede. Bij verdriet werden niet ondersteunende vaderlijke reacties geassocieerd met een grotere verdriet ontregeling van het kind en slechtere coping. Verder bleken niet ondersteunende reacties van de ouders op beiden emoties verdriet en woede positief te correleren met depressieve symptomen.

Hypothese 2

Als ouders woede of verdriet dysregulatie van hun kinderen rapporteerde, was dat positief geassocieerd met depressieve symptomen. Terwijl dit bij coping negatief geassocieerd bleek.

Hypothese 3

Niet ondersteunende reacties van de moeders bij verdriet waren significant geassocieerd met depressieve symptomen, dit was bij woede niet significant.

Bij de vaders was het juist dat hun niet ondersteunende reacties significant geassocieerd waren bij woede, en niet bij verdriet, met depressieve symptomen.

Hypothese 4

Hier kwam uit dat het er aan ligt welke niet ondersteunende reacties van de ouders getoont werd, wat zou zorgen voor de toenemende kwetsbaarheid voor depressieve symptomen bij kinderen.

Moeders:

• Bij hoge niveaus van niet ondersteunende reacties van de moeder op woede, werd er een positief verband gevonden tussen woede dysregulatie en depressieve symptomen.

• Bij lage niveaus van niet ondersteunende reacties werd er geen significantie aangetoond.

• Bij hoge niveaus van niet ondersteunende reacties van de moeder op woede, werd er een negatief verband aangetoont tussen boosheid coping en depressieve symptomen.

• Bij lage niveaus werd geen significantie aangetoond.

• Bij hoge niveaus van niet ondersteunende reactie van de moeder op verdriet, werd er een negatief verband aangetoont tussen verdriet coping en depressieve symptomen.

• Bij lage niveaus werd geen significantie aangetoond.

Vaders:

• Bij hoge niveaus van niet ondersteunende reactie van de vader op woede, werd er een positief verband aangetoont tussen woede dysregulatie en depressieve symptomen.

• Bij lage niveaus was er geen significantie.

• Bij hoge niveaus van niet ondersteunende reactie van de vader op woede, werd er een negatief verband aangetoont tussen woede coping en depressieve symptomen.

• Bij lage niveaus was er geen significantie.

• Bij hoge niveaus van niet ondersteunende reactie van de vader op verdriet, werd er een positief verband aangetoont tussen verdriet dysregulatie en depressieve symptomen.

• Bij lage niveaus was er geen significantie.

• Bij hoge niveaus van niet ondersteunende reactie van de vader op verdriet, werd er een negatief verband aangetoont tussen verdriet coping en depressieve symptomen.

• Bij lage niveaus was er geen significantie.

Discussie

De bevindingen van dit onderzoek wijzen op de band tussen de emotieregulatie van kinderen en depressieve symptomen, en emotiecoping en depressieve symptomen. De emoties die onderzocht werden waren woede en verdriet. Dit onderzoek toont aan dat ouderlijke emotie socialisatie een belangrijke rol speelt in dit verband, doordat zowel de moederlijke als vaderlijke reacties belangrijk zijn bij de uiting van woede en verdriet van hun kind.

De reacties van de vader richting verdriet kan worden gematigd door de mate waarin normen worden geschonden. Het kan ook zijn dat moeders gemakkelijker het verdriet van hun kinderen kunnen accepteren. Dus moeders reageren positiever op verdriet van hun kind dan vaders.

Dysregulatie van zowel de verdrietige als woede emoties zouden het risico op depressieve symptomen vergroten. Ongeacht of de moeder of vader reageert op woede of verdriet, bij niet ondersteunende reacties van de ouders op de emoties van het kind was geassocieerd met depressieve symptomen bij het kind. Dit verergerd als moeders niet ondersteunend reageren op verdriet, en vaders op woede.

Het niet ondersteunend reageren van de ouders op negatieve emoties zou ontzettend invloedrijk zijn op kinderen op negatieve manier. Er kan dus als conclusie getrokken worden dat de socialisatie van de ouders erg belangrijk is voor de emotionele ontwikkeling van kinderen. Ondersteunende reacties van zowel de vaders als moeders op emoties van de kinderen is nodig om onder andere geen psychopathologie te ontwikkelen.