Rechtbank Arnhem, 26 maart 2009, LJN BI1717 - Arrest

Onderwerp

Totstandkoming koopovereenkomst m.b.t. de 3 dagen bedenktijd

Casus

De 3 eisers zijn broers en zus van elkaar. Aan hen was een huis in nalatenschap gelaten en die wilden ze verkopen. Op 4 oktober 2008 hebben 2 eisers een schriftelijk koopcontract getekend met betrekking tot de verkoop van hun pand. In dat contract was de volgende bepaling opgenomen: “gedurende drie dagen nadat een afschrift van dit koopcontract aan de koper ter hand is gesteld, heeft koper het recht de koop te ontbinden”. De levering zou op 1 maart 2009 plaats vinden. In het koopcontract stond ook de naam van eiseres 3 als verkopende partij vermeld, maar het contract is noch door haar noch door haar gevolmachtigde ondertekend. Eiseres 3 bleef weigerachtig in haar medewerking tot verkoop waardoor eiser 1 en 2 haar in kort geding hebben moeten dagvaarden. Uiteindelijk werd ze veroordeeld om haar medewerking te verlenen. De partijen zijn vervolgens overeengekomen dat de leveringsdatum iets opgeschoven zou worden, naar 31 maart. Op 23 februari 2009 heeft eiseres 3 het koopcontract getekend, waarna het contract van alle betrokken partijen aan de wederpartij is toegestuurd en door hen op 25 februari 2009 is ontvangen. Bij e-mail van 25 februari 2009 heeft de wederpartij een beroep gedaan op de ontbindingsclausule van de bepaling hierboven genoemd. De koopovereenkomst is door de kopers ontbonden.

Volgens de eisers komt aan de gedaagden geen beroep op de drie dagen bedenktermijn meer toe, nu dit contract op 4 oktober 2008 reeds aan de gedaagden ter hand is gesteld. Daarnaast stellen de eisers zich subsidiair op het standpunt dat de gedaagden niet meer te goede trouw een beroep op de ontbindingsclausule doen, omdat zij de schijn hebben gewekt dat zij het pand zouden afnemen. Tot slot hebben de eisers aangevoerd dat de gedaagden gehouden zijn om met de eisers verder te onderhandelen over uitsluitend de datum waarop de levering van het pand zal plaatsvinden. De kernpunt van het geschil tussen partijen is de vraag of de gedaagden de koopovereenkomst terecht hebben ontbonden.

Rechtbank

Art. 7:2 eerste lid BW bepaalt dat de koop van een woning schriftelijk moet worden aangegaan. Zolang geen schriftelijk stuk tussen partijen is opgemaakt is er geen geldige koopovereenkomst tot stand gekomen. Vast staat dat de op 4 oktober 2008 opgemaakte akte niet aan dit vereiste voldoet. Om de onroerende zaak in zijn geheel te kunnen verkopen en overdragen, is nu eenmaal de medewerking van alle eigenaren nodig. In het tweede lid van artikel 7:2 BW zijn de gedaagden dwingendrechtelijk nog een bedenktijd gegeven gedurende drie dagen na terhandstelling van de schriftelijke koopovereenkomst. De conclusie is dat de gedaagden het toegekende recht op ontbinding van de koopovereenkomst tijdig hebben ingeroepen.

De eisers betogen dat het in strijd met de goede trouw en/of naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is dat de gedaagden van hun recht gebruik maken. Dit betoog wordt verworpen.

Dit geval is volgens vaste jurisprudentie onvoldoende gesteld om aan te kunnen nemen dat de redelijkheid en billijkheid de contractueel vastgelegde bevoegdheid tot ontbinding terzijde stellen. Daarnaast heeft het lang geduurd voordat een geldig contract ter hand was gesteld, en was het geheel te wijten aan en gelegen in de risicosfeer van de verkopers. Het dient dus voor hun rekening te blijven.

De eisers betogen ook dat de gedaagden misbruik hebben gemaakt van hun wettelijke bevoegdheid als bedoeld in art. 3:13 BW. Ook dit betoog wordt verworpen. De eisers voerden aan dat de gedaagden hun bevoegdheid tot ontbinding van de koopovereenkomst hebben gebruikt met ander doel dan waarvoor die bevoegdheid is verleend. Dit doel volgt echter niet uit de wet. De koper hoeft niet te motiveren waarom hij van die bevoegdheid gebruik maakt. Het voorafgaande leidt dus tot de conclusie dat de gedaagden de koopovereenkomst terecht hebben ontbonden.