Rb. Amsterdam 13 mei 2013, ECLI:NL:RBAMS:2013:CA0869 - Arrest

Rb. Amsterdam 13 mei 2013, ECLI:NL:RBAMS:2013:CA0869

Feiten

De eiser is sinds 20 november 2006 eigenaar van het woonhuis. Sparck Hypotheken heeft voor deze aankoop een hypothecaire geldlening aan hem verstrekt van € 163.800,-. In 2007, 2010 en 2012 is betalingsachterstand ontstaan waarna beide partijen steeds een regeling hebben getroffen. In 2013 heeft de eiser weer een achterstand in de hypotheekbetalingen laten ontstaan. Sparck Hypotheken heeft daarop per brief de hypothecaire geldlening in zijn geheel opgeëist. Bij exploot heeft Sparck aan de eiser aangezegd dat de onroerende zaak op 13 mei 2013 executoriaal door haar zal worden verkocht.

De eiser heeft de betalingsachterstand na de aanzegging geheel ingelopen en de partijen hebben vervolgens een paar keer contact met elkaar gehad om een minnelijke regeling te treffen. Partijen zijn daarin niet geslaagd. Op de onroerende zaak liggen vier executoriale beslagen. De totale schuldenlast van de eiser bedraagt € 15.435,96.

In kort geding vordert de eiser de openbare veiling van de woning met garage te verbieden. Hij heeft aangegeven dat er geen betalingsachterstand ten aanzien van de verschuldigde hypotheektermijnen meer is en dat Sparck Hypotheken dan ook niet langer gerechtigd is de onroerende zaak uit te winnen. Zijn belang bij behoud van de onroerende zaak weegt zwaarder dan het belang van Sparck Hypotheken bij openbare verkoop van de onroerende zaak.

Rechtbank

De rechter stelt dat de hypotheekhouder bevoegd is om tot executieverkoop over te gaan als de schuldenaar in verzuim is met de voldoening van zijn hypothecaire verplichtingen (3:268 BW). De hypotheekhouder is vrij om te bepalen wanneer hij tot executoriale verkoop overgaat. Dit is alleen anders als de hypotheekhouder misbruik van recht maakt door in de gegeven omstandigheden van het geval tot uitwinning van het onderpand over te gaan.

I.c. is het duidelijk dat eiser een betalingsachterstand heeft laten ontstaan en dat Sparck de woning executoriaal wil verkopen. De eiser wil dit voorkomen. Het is zo dat eiser, om te kunnen voldoen aan de betalingsregeling die met Sprack was overeengekomen, extra inkomsten moet genereren. Hij heeft nu voldoende aannemelijk gemaakt dat hij nu een maandelijks bedrag kan aflossen. Daarbij komt dat hij er een groot belang bij heeft dat de onroerende zaak niet wordt geveild, anders zou hij met een aanzienlijke restschuld van € 50.000,- achterblijven. Terwijl de totale schuldenlast die de eiser nu heeft ongeveer € 15.000,- is. Dit is te overzien. De rechter heeft eiser op het hart gedrukt dat hij zijn financiën op orde moet krijgen, en hij heeft toegezegd dit te zullen doen. De rechter meent dat Sparck, gezien de omstandigheden, misbruik van recht maakt door thans tot openbare verkoop van de onroerende zaak over te gaan. De rechter heeft bij dit oordeel betrokken dat in deze tijd, waarin het economisch gezien niet goed gaat met Nederland en veel huizen, zoals ook het onderhavige, “onder water staan”, d.w.z. dat de hypotheekschuld hoger is dan de waarde van het huis, van een bank meer coulance mag worden verwacht dan in economisch goede tijden. Een bank moet tot het uiterste gaan voor zij het middel van een openbare veiling kiest en dat als het in redelijkheid nog mogelijk lijkt dat door middel van een regeling een grote restschuld kan worden voorkomen, daarvoor moet worden gekozen. De veiling wordt verboden en het verzoek van de eiser wordt dus toegewezen.

Kern

In deze tijd, waarin het economisch gezien niet goed gaat en veel huizen “onder water staan”, dat wil zeggen de hypotheekschuld hoger is dan de waarde van het huis, mag van een bank meer coulance worden verwacht dan in economisch goede tijden. Dit betekent dat een bank tot het uiterste moet gaan voor zij het middel van een openbare veiling kiest en dat als het in redelijkheid nog mogelijk lijkt dat door middel van een regeling een grote restschuld kan worden voorkomen, daarvoor moet worden gekozen.