Medical compliance as an ideology - Trostle - Artikel

Patiënt compliantie is de mate waarin het gedrag van de patiënt overeenkomt met het advies van de arts. Compliantie moet echter gezien worden als een ideologie van de arts om de patiënt te laten doen wat hij wil, om controle te hebben over de patiënt. De artsen doen hun best om de controle te houden, maar dit is nooit gelukt.

Een ideologie is een systeem van gedeelde opvattingen die bepaald gedrag legitimeren. Ideologieën veranderen macht in autoriteit. De ideologie van compliantie is wat een arts ziet als goed patiëntgedrag (gehoorzaamheid).

De non-compliantie komt al voor vanaf de tijd van Adam en Eva en tijdens Hippocrates. Pas in de tijd dat er echt effectieve medicijnen kwamen (antibiotica, 1950), werd de term non-complianties belangrijk. De term non-compliantie geeft een boodschap af: dat wat de patiënt doet is slecht.

Hoewel compliantie een ideologie is en de relaties tussen arts en patiënt weergeeft, wordt het toch bestudeerd als kwantificeerbare menselijke gedragingen. Het zou een concept moeten zijn zonder oordeel, maar dat is het toch niet.

Het onderzoek naar compliantie gaat ook deels over patiëntgedrag en hoe de artsen dit proberen te beïnvloeden door patiënten te onderwijzen en op hun eigen verantwoordelijkheden te wijzen. Tegenwoordig worden pillen zo gemaakt dat ze langer werken, langdurig werkende injecties worden boven dagelijks in te nemen pillen verkozen en er wordt liever in de kliniek behandeld dan thuis door de patiënt zelf. Dit zorgt ervoor dat de verantwoordelijkheid van de patiënt minder wordt.

De focus van onderzoek over medicijn compliantie is ook het gedrag van de patiënt. Het woord compliantie is hier echter niet goed gekozen, beter zou zijn medicatieconsumptie of medicijninname.

Het zou goed zijn om te bepalen waarom mensen bepaalde medicijnen niet innemen en andere wel. Verschil in cultuur zou ook interessant zijn om te onderzroeken.