Krombach/Bamberski - Arrest

HVJ EG 28 maart 2000 C-7/98 (Krombach/Bamberski)

Feiten

I.c. gaat het om een prejudiciële vraag van het Duitse Bundesgerichtshof aan het Hof over de uitleg van het Verdrag betreffende de rechterlijke bevoegdheid en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken.

De vragen zijn gerezen in een geding tussen A. Bamberski, woonachtig in Frankrijk, en D. Krombach, woonachtig in Duitsland, over de tenuitvoerlegging in Duitsland van een Frans vonnis. De 14 jarige dochter van Bamberski was overleden wegens handelen door Krombach. Het Franse Cour d'assises had Krombach, die schuldig was bevonden aan geweldpleging de dood ten gevolge hebbende zonder opzet om te doden, veroordeeld tot een gevangenisstraf van 15 jaar. De Cour veroordeelde Krombach, ook bij verstek, tot betaling van 350 000 FRF schadevergoeding aan Bamberski.

Op verzoek van Bamberski verklaarde het relatief bevoegde Landgericht Kempten het vonnis van 13 maart 1995 in Duitsland uitvoerbaar. Nadat het Oberlandesgericht het beroep daartegen van Krombach had verworpen, stelde deze cassatie in bij het Bundesgerichtshof. Hij voerde aan dat hij zich niet doeltreffend tegen zijn veroordeling door het Franse gerecht had kunnen verdedigen. Het Bundesgerichtshof heeft toen besloten aan het Hof prejudiciële vragen voor te leggen over de interpretatie van de bevoegdheidsregels en de openbare orde als bedoeld in art. 27 EEX-Verdrag.

Hof

Het Hof oordeelde dat alleen een beroep kan worden gedaan op de openbareorde-exceptie van artikel 34 lid 1 Brussel I ‘indien de erkenning of tenuitvoerlegging van de in een andere verdragsluitende staat gegeven beslissing op onaanvaardbare wijze zou botsen met de rechtsorde van de aangezochte staat, doordat inbreuk op een fundamenteel beginsel zou worden gemaakt. Opdat het verbod van onderzoek van de juistheid van de in den vreemde gegeven beslissing in acht wordt genomen, zou de inbreuk moeten bestaan in kennelijke schending van een rechtsregel die in de rechtsorde van de aangezochte staat van essentieel belang wordt geacht, of van een in die rechtsorde als fundamenteel erkend recht.’

Welke regels tot de openbare orde behoren, mogen staten in beginsel zelf bepalen. Het Hof bewaakt de grenzen waarbinnen de nationale rechter met een beroep op de schending van de openbare orde de erkenning en tenuitvoerlegging van een vonnis van een andere EU-lidstaat kan weigeren. Hierbij wordt gekeken naar het EVRM. I.c. geeft het Hof aan dat ook het recht op een eerlijk proces van artikel 6 lid 1 EVRM hieronder valt.

Volgens het Hof moet art. 27 EEX-Verdrag (nu art. 34) strikt worden uitgelegd en mag de openbare orde-clausule alleen in uitzonderlijke gevallen worden gehanteerd om de fundamentele doelstelling van het vrij verkeer van vonnissen niet te belemmeren. Volgens het Hof mag alleen een beroep op de clausule worden gedaan als de erkenning of tenuitvoerlegging van de in een andere lidstaat gegeven beslissing op onaanvaardbare wijze zou botsen met de rechtsorde van de aangezochte lidstaat, doordat inbreuk op een fundamenteel beginsel zou worden gemaakt. De inbreuk moet bestaan in schending van een rechtsregel die in de rechtsorde van de aangezochte staat van essentieel belang wordt geacht, of van een fundamenteel erkend recht, in het bijzonder de door het EVRM gewaarborgde fundamentele rechten, waaronder het recht op een eerlijk proces.
 

Conclusie

Het Hof oordeelde dat het begrip ”openbare orde” in de Brussel I-verordening, waarvan de schending een grond voor weigering van de tenuitvoerlegging is, ook het vereiste omvat dat de fundamentele constitutionele beginselen van de lidstaten worden geëerbiedigd, alsook de rechten uit het EVRM. De bescherming van die rechten is belangrijker dan de erkenning en tenuitvoerlegging van rechterlijke beslissingen. Het beroep op de openbare orde wordt gehonoreerd omdat er sprake was van een schending van de behoorlijke procesorde.