Jongensbesnijdenis - Arrest

Feiten

I.c. gaat het om twee kinderen die door hun vader, zonder medeweten en toestemming van de moeder, mee worden genomen naar een kliniek om ze te besnijden. Aan hem is tenlastegelegd dat hij zijn kinderen opzettelijk en met voorbedachten rade zwaar lichamelijk letsel (besnijdenis), heeft toegebracht. Hij heeft hiervoor een arts werkzaam in een besnijdeniskliniek ingeschakeld.

Het Hof heeft de verdachte vrijgesproken omdat niet wettig en overtuigend bewezen is dat verdachte het opzet heeft gehad zijn twee zoontjes te mishandelen of zwaar lichamelijk letsel toe te brengen door hen te laten besnijden, welke opzet in elk van de vier onderdelen van het tenlastegelegde is opgenomen. Volgens het Hof is de besnijdenis van al dan niet jonge mannen, mits oordeelkundig uitgevoerd (en in deze zaak is niet van niet-oordeelkundig handelen gebleken) niet aan te merken als (zware) mishandeling. Het feit dat de besnijdenis heeft plaatsgevonden zonder toestemming van de moeder die over de zoontjes het gezag uitoefende, doet hier niet aan af.

Het middel in cassatie klaagt dat het Hof een verkeerde uitleg heeft gegeven aan in de tenlastelegging voorkomende begrippen en dan met name de term ‘mishandeling’ zoals geregeld in artikel 301 WvSr.

Hoge Raad

Er wordt bij de Hoge Raad geklaagd over de opvatting van het Hof dat de in de tenlastelegging voorkomende, aan de art. 300-303 Sr ontleende termen "mishandeling" en "toebrengen van zwaar lichamelijk letsel" geen neutrale begrippen zijn, in die zin dat daarin (mede) de wederrechtelijkheid van de gedraging tot uitdrukking wordt gebracht. Volgens de Hoge Raad is die opvatting juist wat betreft het begrip "mishandeling", maar niet wat betreft het "toebrengen van zwaar lichamelijk letsel". De Hoge Raad behandelt niet de vraag of de toestemming van de moeder eraan in de weg staat dat zo’n gedraging kan worden gekwalificeerd als zware mishandeling in de zin van art. 302 Sr, omdat het Hof verdachte heeft vrijgesproken van het toebrengen zwaar lichamelijke letsel zoals bepaald in artikel 302 WvSr.

Het middel klaagt voorts dat het Hof een verkeerde uitleg heeft gegeven aan de in de tenlastelegging voorkomende, aan art. 301 Sr ontleende term "mishandeld".

De Hoge Raad geeft aan dat onder de term ‘mishandeling’ zoals geregeld in artikelen 300 juncto 301 WvSr moet worden verstaan: het aan een ander toebrengen van zwaar lichamelijk letsel of pijn zonder dat hiervoor een rechtvaardigingsgrond bestaat.

Gelet hierop heeft het Hof onjuiste betekenis toegekend aan de term ‘mishandeling’ van 301 WvSr omdat het Hof heeft overwogen dat niet ter zake doet dat besnijdenis heeft plaatsgevonden zonder toestemming van de met het gezag belaste moeder. De Hoge Raad oordeelt dat het Hof de verdachte heeft vrijgesproken van iets anders dan dat ten laste is gelegd. In zoverre is het middel gegrond.

De Hoge Raad vernietigt de bestreden uitspraak en wijst de zaak terug naar het Hof.

Kern: i.c. heeft de Hoge Raad bepaald dat onder mishandeling moet worden verstaan ‘het aan een ander toebrengen van lichamelijk letsel of pijn zonder dat daarvoor een rechtvaardigingsgrond bestaat.’ De Hoge Raad bevestigd dat ‘mishandeling’ van art. 300 Sr geen neutraal begrip is, maar dat hierin mede de wederrechtelijkheid van de gedraging wordt uitgedrukt.