HR 6 maart 2012, ECLI:NL:HR:2012:BS7910 (Dagboek) - Arrest

HR 6 maart 2012, ECLI:NL:HR:2012:BS7910 (Dagboek)

Essentie:

Art. 342, tweede lid, Sv houdt in dat als de op zichzelf staande verklaringen van één getuige onvoldoende steun vinden in ander bewijsmateriaal de rechter de verdachte niet kan veroordelen. De vraag of voldoende ander bewijsmateriaal aanwezig is voor een veroordeling is niet in algemene zin te beantwoorden.

Feiten:

De verdachte werd in hoger beroep veroordeeld tot een gevangenisstraf van 5 jaren wegens:

1) met iemand beneden de leeftijd van twaalf jaren handelingen plegen die mede bestaan uit het seksueel binnendringen van het lichaam, meermalen gepleegd en

2) feitelijke aanranding van de eerbaarheid.

Het middel bevat de klacht dat het hof in strijd met art. 342, tweede lid, Sv de bewezenverklaring onder 1 slechts heeft doen steunen op de verklaring van één getuige.

Hoge Raad:

De Hoge Raad overweegt naar aanleiding van het voorgestelde middel dat volgens

het tweede lid van art. 342 Sv, het bewijs dat de verdachte het tenlastegelegde feit heeft begaan, door de rechter niet uitsluitend kan worden aangenomen door de verklaring van één getuige. Deze bepaling strekt ter waarborging van de deugdelijkheid van de bewijsbeslissing, in die zin dat zij de rechter verbiedt tot een bewezenverklaring te komen ingeval de door één getuige gereleveerde feiten en omstandigheden op zichzelf staan en onvoldoende steun vinden in ander bewijsmateriaal. De vraag of aan het bewijsminimum van art. 342, tweede lid, Sv is voldaan, laat zich niet in algemene zin beantwoorden, maar vergt een beoordeling van het concrete geval.

Opmerking verdient nog dat het bij de in cassatie aan te leggen toets of aan het bewijsminimum van art. 342, tweede lid, Sv is voldaan van belang kan zijn of de feitenrechter zijn oordeel dat dat het geval is, nader heeft gemotiveerd. In het onderhavige geval kan niet worden gezegd dat de tot het bewijs gebezigde verklaringen onvoldoende steun vinden in het overige gebezigde bewijsmateriaal (r.o. 2.5). Anders dan in het middel wordt betoogd, is dus van een schending van art. 342, tweede lid, Sv geen sprake. Het middel faalt hierop en ook voor het overige kan het middel niet tot cassatie leiden (r.o. 2.6).