Deutscher Apothekerverband tegen DocMorris (HvJ zaak 322/01) - Arrest

Deutscher Apothekerverband tegen DocMorris (HvJ zaak 322/01, 11-12-2003)

Casus

De Nederlandse firma DocMorris verkocht geneesmiddelen via internet o.a. aan Duitse consumenten. De consumenten konden de bestelling ophalen of laten bezorgen.

De Duitse apothekersorganisatie had bezwaar tegen gemaakt het aanbieden van geneesmiddelen via internet en tegen de levering via grensoverschrijdende postorder. Zij voerden aan dat de Duitse apothekers een flinke toeslag moesten betalen voor geneesmiddelen en DocMorris niet vanwege zijn vestiging in Nederland. Volgens de Apothekerverband stond de Duitse geneesmiddelenwet en de wet op de reclame voor geneesmiddelen zulke activiteiten niet toe. Deze verboden zijn bovendien niet in strijd met de bepalingen van het EG-Verdrag inzake het vrije verkeer van goederen.

Overwegingen Hof van Justitie

Het Hof van Justitie stelt dat de internetapotheek geneesmiddelen mocht blijven leveren aan Duitse klanten. Ten eerste spreekt het Hof zich uit de wet die invoer verbiedt van geneesmiddelen via postorderverkoop door in andere lidstaten erkende apotheken, na individuele bestellingen via internet.

Volgens het Hof is een nationaal verbod op de postorderverkoop van geneesmiddelen een beperking van het vrije verkeer van goederen. Een regeling die zo’n invloed op de invoer van farmaceutische producten heeft, is alleen verenigbaar met het Verdrag voorzover zij noodzakelijk is voor een doeltreffende bescherming van de gezondheid en het leven van personen. Waar het receptvrije geneesmiddelen betreft is het verbod niet gerechtvaardigd omdat niet kan worden uitgesloten dat toereikende informatie en advies kan worden gegeven. De aanschaf via internet kan zelfs voordelen bieden, zoals het feit dat vragen aan de apothekers thuis helder kunnen worden geformuleerd.

Wel vindt het Hof dat bij receptplichtige geneesmiddelen het gebrek aan controle misbruik of fraude kan vergroten. Daarom kan een nationaal verbod op de postorderverkoop van receptplichtige medicijnen gerechtvaardigd zijn. Bovendien is het mogelijk dat de etiketten van het geneesmiddel in een andere taal zijn opgesteld, hetgeen schadelijkere gevolgen heeft in geval van receptplichtige geneesmiddelen.

Wat betreft het Duitse verbod op reclame voor postordermedicijnen stelt het Hof dat zo een verbod in strijd is met de EU-regels als het gaat om receptvrije medicijnen waarvoor de apotheker een handelsvergunning heeft.

Kern

I.c. oordeelde het Hof dat een verbod op de online verkoop van bepaalde producten, de marktdeelnemers uit andere lidstaten meer treft. Een nationaal verbod op de online verkoop van medicijnen is in strijd met het gemeenschapsrecht als het geneesmiddelen betreft waarvoor in Duitsland een vergunning voor het in de handel brengen is verkregen en die zonder recept verkrijgbaar zijn. Zo’n verbod is in overeenstemming met het EU recht als het geneesmiddelen betreft waarvoor in een lidstaat geen vergunning is verleend.