The colorblind perspective in school: Causes and consequences - Schofield, 2007 - Artikel

Introductie

De burgerrechtenwetten hebben een ‘nieuw Amerikaans dilemma’ gecreëerd. Een conflict tussen de democratische principes van vrijheid en gelijkheid, waarbij ras aan de ene kant geen rol speelt en aan de andere kant ras wordt erkend, zodat er oplossingen kunnen worden bedacht tegen de zogeheten raciale bias de ene kant wordt ras juist genegeerd, aan de andere kant wordt er meer aandacht dan ooit aan besteed. In een kleurenblinde samenleving is ras irrelevant voor de manier waarop mensen behandeld worden.

Sommige mensen zeggen dat zo’n kleurenblinde benadering juist niet eerlijk is. Om racisme te verslaan moet ras eerst besproken worden. Om alle mensen hetzelfde te behandelen, moeten ze eerst verschillend behandeld worden. Deze verschillende behandelingen zijn beleidsmaatregelen zoals Affirmative Action. Deze promoten de inclusie van Afro Amerikanen in de economie en de politiek. Deze benaderingen liggen dus zeker niet op een lijn met de kleurenblindheidsbenaderingen.

Twee basis factoren maken het begrijpen van de implicaties van het kleurenblind perspectief mogelijk:

• Bewijs suggereert dat de kleurenblinde benadering veel gebruikt wordt op scholen in Amerika als een gedeelte van een officieel beleid of als een informele sociale norm

• De kleurenblinde benadering wordt ook vaak gebruikt op andere gebieden, zoals bedrijven.

Allport (1954) liet zien dat intergroep contact de effecten van stereotyperen, vooroordelen en de vijandigheid naar de uitgroep versterkt, tenzij het contact gestructureerd is op de volgende manieren:

1. Gelijke status voor minder en meerderheidsgroepen.

2. Coöperatie moet aangemoedigd worden op de gebieden van het delen van doelen

3. Het moet institutionele ondersteuning bevatten voor positieve relaties.

Onderzoek naar de relaties tussen blanke en zwarte adolescenten werd gedaan op de Wexler Middle School. Deze school bestond ongeveer voor de helft uit zwarte kinderen, en ook de docenten en het personeel was voor een groot gedeelte zwart, ook al was dit percentage wel veel kleiner dan het percentage zwarte leerlingen. De blanke leerlingen zaten in een gemiddelde tot hoge sociale klasse en de zwarte leerlingen hadden een gemiddelde tot lage sociale klasse. Dit zorgde ervoor dat ook de sociale status van de blanke leerlingen hoger was.

De Wexler middelbare school probeerde iedereen gelijk te behandelen, maar hield hierdoor geen rekening met dingen zoals sociale klasse, waar de leerlingen niets aan konden doen. Door deze verschillen in sociale klasse presteerde de zwarte leerlingen soms slechter. Het ideale doel van gelijkheid kan in deze situatie dus moeilijk behaald worden. De school was gefocust op gelijkheid, en er waren activiteiten zoals elkaar beter leren kennen. Deze technieken worden theoretical sampling genoemd, maar het leidde in dit geval tot oversampling van bepaalde activiteiten.

Ras als een onzichtbaar kenmerk

Veel mensen geloven dat het bevestigen van iemand zijn of haar ras een teken is dat men bevooroordeeld is. Uit de studie op de Wexler middelbare school bleek dat heel veel docenten zeiden dat ze niet bewust zijn van de rassen van hun leerlingen.

Onder leerlingen bleek dit in mindere mate dan bij de docenten voor te komen, maar het ontkennen van het opmerken van ras was nog steeds veel aanwezig. Categorisatie gebeurt spontaan en onbewust, dus is het in een zekere zin niet mogelijk dat het iemand compleet ontgaat wat voor een ras iemand is.

Ras als een onderwerp wat taboe is

Bij de Wexler middelbare school studie werd opgemerkt dat er zo weinig aan rassen gerefereerd werd. Wanneer een docent aan een leerling vroeg hoe een mede leerling eruitzag, werden kenmerken zoals zwart haar en lang genoemd, maar geen ras.

Het sociale leven als een web van interpersoonlijke relaties

Consistent met de kijk op ras als een niet opvallend kenmerk, en het niet spreken over raskenmerken zijn neigingen om het leven als een interpersoonlijk web op te vatten in plaats van een intergroep relatie web. Er wordt aangenomen dat interpersoonlijke relaties niet beïnvloed worden door het groeperen. Deze neiging om de belangrijkheid van intergroeps processen te minimaliseren is duidelijk aanwezig. Factoren die intragroep interacties bevorderen zijn:

• socio-economische status

• school prestaties

• kansen voor eerder contact met elkaar

De functies en consequenties van het kleurenblindheidperspectief

Er wordt gesuggereerd dat het kleurenblind perspectief aantrekkelijk was voor docenten en hoe het zowel educatie als sociale ervaringen van Wexler’s studenten beïnvloedde. Er bestaat een neiging om conflicten die te maken hebben met ras te vermijden. Het kleurenblind perspectief wordt vaak gezien als handig om dit doel te bereiken. Omdat de Wexler school er bekend om stond dat er geen onderscheid tussen zwart of blank werd gemaakt, werd de oorzaak achter conflicten dus niet op ras neergezet, terwijl dit misschien wel het geval was.

Biraciale interactie kan ook wel omschreven worden als de interactie tussen een ‘normaal’ persoon en een gehandicapt persoon. In het begin is er een ontkenning van de handicap door de ‘normale’ persoon, alsof de handicap niet aanwezig is. Hierdoor ontstaat er een soort spanning. Deze spanning zorgt ervoor dat mensen zich ongemakkelijk gaan voelen en liever niet meer willen omgaan met de gehandicapte (of zwarte of blanke persoon) om deze spanning in het vervolg te vermijden. Als de school een niet-kleurenblinde aanpak had gehad, zou er minder spanning ontstaan zijn en zou er op een lange termijn een meer gelijke behandeling van mensen ontstaan zijn.