C-bas - Arrest

C-bas (ABRvS 11-10-2017, Gst. 2018/70)

Feiten

De IT firma Infotheek is al jaren in Leiden gevestigd op bedrijventerrein De Waard. Het bedrijf heeft meer dan 300 medewerkers in vaste dienst op het hoofdkantoor in Leiden. Dagelijks zijn er ongeveer 130 werknemers die met de auto naar hun werk komen op het hoofdkantoor. Het kantoor is moeilijk bereikbaar met het OV.

Het college heeft in het kader van de uitbreiding van betaald parkeren 2 besluiten genomen. Op het bedrijventerrein De Waard wordt betaald parkeren geïntroduceerd. In het tweede besluit heeft het college nadere regels vastgesteld voor het aanvragen en verlenen van parkeervergunningen. De twee besluiten worden aangevochten door Infotheek. Maar staan er wel rechtsmiddelen open hiertegen?

ABRvS

Besluit 1: Het eerste besluit wordt zowel door de rechtbank als de Afdeling aangemerkt als een concretiserend besluit van algemene strekking. Hiertegen staat bezwaar en beroep open. Het betoog van het college dat het besluit is genomen op grond van de belastingwetgeving wordt niet gevolgd. Op grond van de belastingwetgeving staat tegen zo'n besluit geen bezwaar en beroep open. Volgens de Afdeling ziet het besluit zowel op het invoeren van fiscaal parkeren als op het invoeren van een vergunningstelsel. Deze combi maakt dat het géén besluit is dat enkel genomen is ingevolge de belastingwetgeving.

De Afdeling volgt ook niet het betoog dat het een niet voor beroep vatbaar avv is. Het besluit is genomen ingevolge art. 2 van de Parkeerverordening. In de verordening zelf is geen gebied aangewezen waar het verbod of gebod geldt, maar is bepaald dat aanwijzing geschiedt bij nader besluit. Dit nadere besluit is een concretiserend besluit van algemene strekking, omdat de norm in de verordening staat en het aanwijzingsbesluit geen normen in het leven roept, maar alleen de begrenzing daarvan aangeeft. Tegen een concretiserend besluit van algemene strekking is bezwaar en beroep mogelijk, aldus de Afdeling.

Besluit 2: Anders dan bij het eerste besluit oordeelt de Afdeling dat dit besluit wél als een avv moet worden aangemerkt. Het besluit vindt zijn grondslag in art. 4 van de Parkeerverordening, waarin het college de bevoegdheid krijgt om bij besluit nadere regels vast te stellen voor het verlenen van vergunningen. Dit besluit heeft een algemeen karakter nu de daarin besloten liggende normen een toetsingsmaatstaf vormen voor iedere vergunningaanvraag. Volgens de Afdeling gaat het daarbij om zelfstandige normen en geen nadere concretisering van de in de Parkeerverordening besloten liggende norm. Het besluit heeft een regelend karakter en bevat een zelfstandige normstelling waardoor het een algemeen verbindend voorschrift is. Er kan dus geen rechtsmiddel worden aangewend.

Kern

Besluit 1 (invoer parkeerbelasting) is een concretiserend besluit van algemene strekking en besluit 2 (nadere invulling parkeervergunningen) een avv. De Afdeling kijkt hiervoor naar de normstelling. Besluit 1 is een aanwijzingsbesluit. De begrenzingen van het gebied in het aanwijzingsbesluit bevat geen normen en daarom is het aanwijzingsbesluit een concretiserend besluit van algemene strekking. Besluit 2 bevat een algemeen karakter waarin normen staan die een toetsingsmaatstaf vormen voor een vergunningaanvraag. Besluit 2 is een avv. Het verschil tussen een avv en een concretiserend besluit van algemene strekking is van belang voor de optie om rechtsmiddelen aan te wenden. Heeft een nieuwe normstelling een algemeen karakter? Dan is het een avv dus geen rechtsmiddelen. Geeft het besluit alleen een nadere invulling van de norm die in een algemeen verbindend voorschrift is neergelegd? Dan is dat van een concretiserend besluit van algemene strekking en staan daar wel rechtsmiddelen tegen open.