Bhageloe/Bhageloe - Arrest

HR 9 december 2011, LJN BT2915; NJ 2012, 514 (Bhageloe/Bhageloe)

Casus

In deze zaak gaat het om de vraag of schorsing van de gestelde advocaat tot schorsing van het geding leidt.

Hoge Raad

Onder ‘verlies van hoedanigheid’ als bedoeld in art. 226 lid 1 Rv valt mede te verstaan de schorsing als advocaat, hetzij op grond van een disciplinaire maatregel die is ingegaan, hetzij op een andere wettelijke grond, zoals faillissement (art. 16 Advocatenwet).           

Indien de schorsing van een advocaat slechts voor korte tijd is uitgesproken, zal de rechter de zaak kunnen aanhouden tot die schorsing voorbij is. Met het einde van de schorsing van de advocaat eindigt ook van rechtswege de schorsing van het geding op grond van art. 226 lid 1 Rv. Hetzelfde geldt als zich een andere advocaat voor de betrokken partij stelt.

Duurt de schorsing van de advocaat, naar het oordeel van de (rol)rechter, langer dan gelet op de aard van de procedure of de belangen van de wederpartij aanvaardbaar is, zonder dat die advocaat vervangen wordt, dan dient de schorsing van de procedure ten gevolge van de schorsing van de advocaat door de (rol)rechter kenbaar te worden gemaakt aan de wederpartij – voor zover deze daarvan niet reeds op de hoogte is – bijvoorbeeld door mededeling op of via de rol. De wederpartij heeft dan op grond van art. 228 Rv de mogelijkheid het geding onmiddellijk weer te doen hervatten in de stand waarin dit zich bij de schorsing bevond, door een exploot uit te brengen waarin dit wordt aangezegd aan de partij van wie de advocaat is geschorst, onder

oproeping op de voet van art. 227 lid 2 Rv tegen de zitting waarop de zaak zal worden voorgezet; mededeling van de schorsing van het geding en de reden daarvan en aanzegging dat een andere advocaat gesteld moet worden.

Proceshandelingen, verricht nadat een dergelijke schorsing is ingetreden, zijn op grond van art. 226 lid 2 jo. 225 lid 3 Rv nietig.        

Voor een geslaagd beroep op deze nietigheid dient degene die dat beroep doet gemotiveerd te stellen dat hij benadeeld is door het feit dat de procedure niet is stilgelegd en hij aldus is getroffen in het belang dat art. 226 Rv beoogt te beschermen.         

Doet hij dat niet of met een motivering waaruit dit niet kan volgen, of is wat hij in dit verband aanvoert niet aannemelijk, dan kan de rechter aan het beroep op nietigheid van de in strijd met genoemde bepalingen plaatsgevonden hebbende procesverrichtingen voorbijgaan.