Bij een psychiatrisch event moet de patiënt eerst naar de eerste hulp gebracht worden, niet naar de politiecel. Er moet eerst gekeken worden naar:BloeddrukPolsAlcoholgebruikUrineDe crisisdienst is geen behandelorganisatie, maar beoordeelt en probeert te kijken waar de persoon heen moet. Op de crisisdienst vinden tweedelijns spoedeisende consulten plaats, waarbij het volgende van belang is:De-escaleren van de situatie en stabiliseren van de persoon om acuut dreigend gevaar af te wendenSystemisch en contextueel denkenBijna in elk gesprek zijn ook naasten betrokkenCrisis is nooit eenvoudig en vaak multifactorieelDe crisisdienst is er niet om iemand van het dak te halen. Dit wordt gedaan door de politie, die de patiënt vervolgens naar de crisisdienst kan brengen. Ook is de crisisdienst er niet voor om te controleren of mensen nog leven of om juridische zaken op te lossen. Na verwijzing van de huisarts, politie of ambulancedienst kan iemand op de crisisdienst belanden. Hier vindt triagering, onderzoeken en interveniëren in uitdagende omstandigheden plaats:De verwijzer rustig de tijd geven om zijn verhaal te doenNa het verhaal vragen om verduidelijkingDe aanleiding besprekenAlle contactinformatie en meerdere telefoonnummers opnemenGevaar speelt bij de crisisdienst een grote rol → er wordt vooraf en tijdens de consulten veel tijd bestaat aan risicotaxatie. Vooraf wordt dan gebruik gemaakt van risicotaxatie checklists zoals hierboven. Zowel persoonsgebonden als omgevingsfactoren spelen hierbij een rol. Een grote uitdaging is gebrek aan informatie voor de beoordeling. Dit kan meerdere oorzaken hebben:Informatie gaat verloren in de haast van de verwijzingDe verwijzer is geen medicusDe patiënt is onbetrouwbaar in zijn anamnese of geeft in het geheel geen informatieIn deze gevallen...
Add new contribution