Laat ik beginnen met te zeggen dat de wifi die het de eerste week in ons huis verrassend goed deed nu vrijwel nooit meer werkt, vandaar de late tweede update. Ze hebben hier in de stad gelukkig wel wat internetcafe's en die zijn ook vreselijk goedkoop. Eigenlijk weet ik nu al bijna niet meer wat ik precies heb gedaan sinds donderdag, vandaar dat ik m'n reisdagboek maar bij de hand houd, zodat ik niets vergeet!
De donderdagavond moesten wij dus beslissen welk project we de week erna gingen kiezen. Hoewel ik van tevoren ervan overtuigd was dat ik naar het meiden weeshuis wilde gaan, heb ik uiteindelijk voor het jongens weeshuis gekozen. Zuzanna, een belgisch meisje van dezelfde leeftijd als ik (spreekt helaas geen nederlands) had die week met haar vriendin Audrey het meiden weeshuis, het jongens weeshuis en de baby's uitgeprobeerd, en zij vond de jongens het leukste. Ze had me verteld wat ze konden doen en hoe het was vergeleken met de meiden, en dit leek me toch ook wel heel erg leuk.
Nadat we onze dagelijkse ' meeting' hadden gehad met Dhammike, vroegen een paar meiden of ik mee uit wilde gaan naar een bar genaamd Slightly Chilled. Dat was zo leuk! Het was een gezellige bar, met een groot balkon waar je ook kon eten, dat uitkeek over de stad. Ook was er een pooltafel en een DJ die muziek draaide. Het was zo grappig, want op een gegeven moment kwam er een Indier van rond de dertig de dansvloer op en begon wat dingen tegen ons te zeggen en zette uiteindelijk z'n eigen muziek op, waar hij heel uitbundig, opvallend en springerig op begon te dansen. Voor ons zou het lijken op een grap, maar voor hem was het wel echt serieus en hij probeerde ons over te halen mee te doen. Helaas voor hem waren wij niet zo goed in zijn manier van dansen, maar het was wel heel erg grappig. Zaterdag zijn we weer naar Slightly Chilled gegaan, en het is lekker om daar gewoon even te relaxen en wat te drinken. Het duurt ongeveer 10 minuutjes om daar te komen met de tuk tuk, dus dat is makkelijk te doen. Op de weg terug vroeg de bestuurder van onze tuk tuk of een van ons misschien even wilde rijden. Natuurlijk wilde ik dat haha. Ik weet niet of het de bedoeling is dat iedereen zomaar even een tuk tuk mag besturen, maar het was in elk geval heel leuk ;)
Zaterdag zouden we overdag eigenlijk naar een stadje gaan, maar twee meiden waren die nacht niet lekker geworden, dus dat hebben we maar niet gedaan. In plaats daarvan zijn we met wat anderen de stad hier in gegaan om wat kleren en eten te kopen. Hier heb ik 2 lange rokken gekocht, want iets anders dan lange kleding kun je hier eigenlijk niet dragen op de projecten, en als je iets kortsi n het openbaar draagt wordt je met grote ogen nagestaard. In de weekenden krijgen we in het huis alleen ontbijt en avondeten, dus we moeten dan zelf voor de lunch zorgen. En hoe lekker is het dat er hier in de stad een Pizza Hut is, zodat we iets anders kunnen eten dan het Sri Lankaanse eten dat we elke dag krijgen! Daar hebben we zaterdag en zondag gelunchd, zo ongezond maar zo lekker.
In het weekend begon het weer wat afwisselend te worden. Af en toe wolken, af en toe zon en heel soms wat regen. Ondanks dat zijn we zondag naar het zwembad gegaan, en daar hebben we zeker van genoten! Het weer was toch nog heerlijk, en de ligbedden liggen daar echt heel lekker. Het zwembad hoort bij een hotel wat ongeveer 15 minuten lopen is van ons huis, en dat hotel ziet er ook zeker niet verkeerd uit. Om gebruik te maken van het zwembad moeten we wel 400 rupees betalen, maar dat is minder dan 3 euro dus dat is prima te doen. Ook hebben ze daar gratis wifi (die het wel doet!). Dit was een heerlijk eerste weekend.
Maandag was de eerste dag in het weeshuis en het was heel erg wennen. De jongens moesten wennen aan ons, en wij aan hun. De gemiddelde leeftijd ligt zo rond de 10 jaar, maar er zijn ook jongetjes van 6 en de oudste is 16. Ze spreken niet echt engels, alleen de zinnetjes What's your name?, How are you? en How old are you? kennen ze. Dat is nogal lastig, vooral in het begin om ze te leren kennen. We vertrekken elke ochtend rond 11.30 uur van het huis en dan nemen we de bus naar Matele, waar het weeshuis is. In totaal duurt de reis ongeveer anderhalf uur, inclusief het lopen, dus we komen daar rond 1 uur aan. 'S ochtends gaan de jongens namelijk naar school, dus dan hebben wij de ochtend vrij. Uitslapen zit er helaas niet echt in voor ons, want elke ochtend worden we wakker door of de honden uit de buurt die keihard beginnen te blaffen of de tuk tuk met brood die een sirene heeft of door de andere vrijwilligers die eerder beginnen. Maargoed, aan het eind van de eerste dag was het al beter. Zuzanna had haar camera nog maar 2 seconden uit haar tas gehaald of het was 'camera camera camera, me me me!' Je ontkomt er niet aan om hem aan de jongens te geven, anders trekken ze het zowat uit je handen. Het was leuk, omdat ze hierdoor wel wat meer uit hun schulp konden komen en we lieten ons ook meespelen met cricket en volleybal, wat ze spelen op een groot grasveld naast het weeshuis.
Omdat er niet veel te doen behalve buiten spelen bijvoorbeeld, hadden we bedacht dat we misschien konden gaan tuinieren met ze. Dhammike had voor ons zaadjes en wat gereedschap geregeld en dat werd een groot succes. Ze hadden zelf ook al wat grote scheppen en toen ze de zaden zagen lieten ze ons meteen de grond zien wat we daarvoor konden gebruiken. Twee jongens begonnen meteen heel gestructureerd rechthoeken te creeren, heel snel alle aarde om te spitten, ik doe het ze niet na! Toen deelden we de zaadjes uit, en hoe dat gaat valt eigenlijk niet te beschrijven. Altijd als we ze iets uitdelen of willen geven kan dat niet op een normale rustige manier. Ze trekken aan je, willen altijd de eerste zijn, schreeuwen, roepen, zo hebberig zijn ze. Dat is natuurlijk wel een beetje normaal, als je denkt aan dat ze normaal niks krijgen, maar het hoort niet zo overdreven te zijn. Toen de zaadjes waren geplant, was er een andere jongen die met een emmer water de grond natmaakte, en daarna zelfs met de tuinslang. Het was zo leuk om iets met ze te doen waar ze voor moesten werken.
Woensdag en vrijdag waren vakantiedagen hier. Dat betekende dat de jongens niet naar school hoefden dus dat we iets eerder konden vertrekken. Wat we niet wisten is dat de jongens blijkbaar tv mogen kijken op zulk soort dagen. Toen we woensdag dus aankwamen hadden we eerst lunch, zoals altijd, en toen we klaar waren bleek dat de jongens zich allemaal voor de tv hadden verzameld in de 'hoofdzaal' en een film aan het kijken waren. Elke dag hebben we lunch in het weeshuis zelf en het eten is zo goed! We wisten eerst niet wat we ervan moesten verwachten, maar het is soms zelfs beter dan dat het zou zijn in het vrijwilligershuis. We hebben lunch met de 'father', de baas van het weeshuis in een apart kamertje. Lekker met de ventilator aan, aan een ronddraaiende tafel zodat we van elke bak met eten iets kunnen pakken. Ja, er zijn verschillende schalen met allerlei andere smaken zodat we van elk iets kunnen pakken. Altijd rijst, en de rest noemen ze curry en is telkens anders. Het is zo lekker, want we kregen ook al twee keer kip erbij, en in het huis eten we eigenlijk nooit vlees. Maar nu het hoogtepunt haha, we krijgen zelfs toetjes hier. We hebben al een keer ijs gekregen, yoghurt, meloen, bananen, heerlijk. De father vertelde ons woensdag over de zo velen soorten bananen die ze hier hebben, wel iets van 60 en de dag erna kwam hij met twee verschillende om ons het te laten proeven. Vrijdag kregen we zelfs heerlijk wit brood met jam erbij. Hij zorgt er echt voor dat we het naar ons zin hebben en dat alles goed gaat.
Woensdag hebben we gewoon met de jongens de film meegekeken. Het was lekker om even een rustige dag te hebben en Zuzanna en ik waren allebei best moe, van met name de busreis, dus dat was fijn. Als we de bus nemen, hopen we altijd dat er een stoel vrij is, wat er eigenlijk nooit is, want als je moet staan is het meestal zo druk en bloedheet, dat is echt niet lekker. Meestal komt er na een kwartier of een half uur wel een stoel vrij, maar dat is altijd nog maar afwachten. We vertrokken iets eerder terug naar het huis, omdat we voor het donker thuis wilden zijn. Om 6 uur is het donker en dan moet je uitkijken voor slangen, en dat is niet onze favoriete bezigheid ;) Het was maar goed ook dat we vroeg weg gingen, want toen we van de bushalte naar het huis terugliepen begon het te bliksemen, en net toen we in het huis aankwamen begon het te regenen. De eerste 'storm' hier, en wat leuk was, is dat blijkbaar alle enge insecten en beesten tevoorschijn komen met regen. Eerste waren er twee grote dikke vliegende insecten, en niet kort daarna vonden we een schorpioen voor de deur!
Donderdag hadden we stickers meegenomen voor de jongens, en zoals dat ging met de zaadjes ging dat nu ook. Toen ze uiteindelijk allemaal een sticker hadden en papier waar ze het op plakten was alles prima. We hadden ze ook kleurtjes gegeven, dus we gingen rustig met ze tekenen en kleuren. Veel wilden dat ik hun stickers natekende en het was leuk om zoiets met ze te doen. Heel vaak als we even stil zitten en iets aan het doen zijn begint iemand ons haar te vlechten of het te aaien. Wij dachten dat alleen de meiden dat leuk vonden om te doen, maar de jongens kunnen ook vlechten! Ze zeggen ook zo vaak 'beautiful hair', zo lief. Op een bepaalde tijd hebben ze hun dagelijkse klusjes te doen, dus toen stopten de meeste met tekenen. Sommige hebben dat niet, en toen begonnen we met 'handjeklap'. Zuzanna had een frans liedje dat we daarvoor gebruikten, en sommige jongens wilden dat ik het lied Papegaaitje leef je nog, voor ze ging zingen. Blijkbaar hadden sommige eerdere vrijwilligers hun dat lied geleerd, want sommige jongens wisten het nog uit hun hoofd. We hebben dit wel heel erg lang gedaan en op een gegeven moment wilden ze ook dat we voor ze gingen dansen. Het is leuk als zij het voordoen, want dat is echt de stijl die iedereen hier danst, met de heupen enzo.
Vrijdag hadden we posters voor ze meegenomen met plaatjes van dieren, kleuren en nummers, waar de engels woorden bij stonden. We dachten dat we ze zo wat konden leren, terwijl het leuk voor ze bleef. Omdat ze weer film gingen kijken waren er maar een paar jongetjes die kwamen kijken, maar dat was genoeg, want het was leuk om ze bezig te zien. Een paar wisten al aardig wat, maar de meeste waren nog erg in de war als we ze vroegen om het te herhalen. Ook hadden we een paar kleine puzzels meegenomen, en daar waren ze ook dol op. Een jongen, die redelijk goed engels kan, begon met het vouwen van papier en maakte zo een bloem voor ons. Hij vroeg of we de volgende keer gekleurd papier konden meebrengen, en dat deed me eraan herinneren dat ik zelf uit Nederland gekleurd vouwpapier had meegenomen. Dat nemen we volgende week dus een keer mee.
We willen ook graag verven met de jongens, dus we hadden Dhammike gevraagd of hij grote vellen papier kon regelen zodat we een enorme verfplaat konden maken. Dit heeft hij gekocht, samen met wat waterverf en vingerverf, zodat we dit volgende week kunnen meenemen. Ze hadden nog wat verf in het weeshuis zelf, dus dat kunnen we ook gebruiken.
Vrijdagmiddag moesten we iets eerder vertrekken dan normaal, omdat ik en 7 anderen om 6 uur moesten eten omdat om 7 uur de taxi voor ons klaar zou staan. De taxi om ons te brengen naar Yala National Park. De taxirit zou zo'n 8 uur duren en we zouden er dus rond 3/4 uur aankomen. De reis duurde echter maar 6 uur, dus om 1 uur 's nachts waren we al op de plek waar we opgepikt zouden worden door de safari jeep. Toen konden we dus even 4 uur gaan slapen in een bloedhete taxi. Ik denk dat ik heel de rit zo'n 15 minuten heb geslapen, en de rest ook. Toen het dus eenmaal tijd was, was iedereen nogal slaperig en nog steeds moe. Toch was de taxirit naar Yala wel echt een belevenis. We waren rustig aan het rijden, en in het begin was de weg lekker kronkelig, daarna werd het hobbelig, en uiteindelijk was er een lekkere weg, toen opeen rond een uur of 11 de taxi chauffeur heel hard remde en uitweek en weer doorreed. Wat bleek, er stak een baby olifant over de weg over. Helaas waren Marnie en ik, wij zaten achterin, de enige die hem niet hadden gezien. Maar niet getreurd, vrij snel erna, ik denk een half uur later remde hij weer heel hard en dit keer stond hij echt stil en moest hij achteruit reden. Nu zagen we het wel, in het licht van de koplampen van de auto stond een reusachtige olifant midden op de weg. Hij liep op ons af, en toen het leek of hij even stilstond, racete de chauffeur erlangs zodat we niet door hem vertrapt zouden worden haha.
Ik denk dat ik dit het hoogtepunt vond van de hele Yala trip. In het National Park zelf hebben we ook nog twee keer een olifant gezien, maar nu waren ze achter wat bomen. Het park was wel heel groot en er waren hele mooie dieren. Allerlei verschillende vogels, groot en klein, krokodillen, buffalo's, leguanen op de weg, en nog veel meer. Helaas hebben we geen luipaard gezien, die er wel schijnen te leven. De safari duurde van 5 uur ' s ochtends tot 12 uur 's middags, en we zijn nog twee keer ergens gestopt. Een keer bij de zee, waarvan we helemaal niet eens wisten dat die daar was, en een keer bij een riviertje. Het waren hele mooie plekken, en vanaf het strand kon je hele mooie grote rotsen zien. Het was lekker om daar uit te waaien.
Elke twee weken komen er in het weekend nieuwe vrijwilligers in ons huis. Dat zijn er dit weekend 17 (!). Er zijn er al wat aangekomen en het voelt nu al zo vol en druk in ons huis, dus ik hoop dat er aardig wat mensen van naar het schildpaddenproject aan het strand vertrekken, zodat het niet te druk is. Het zal wel weer even wennen zijn, maar het is ook wel weer leuk dat er nieuwe gezichten zijn. Helaas regent het vandaag al heel de dag. Mijn plan was om vandaag weer naar het zwembad te gaan, maar dat is nu niet zo lekker. We zijn dus net even wezen shoppen, wat souvenirtjes gekocht, hebben daarna lekker geluncht in een restaurant waar ze ook iets anders hebben dan rijst en nu zit ik al zo'n 2 uur in het internetcafe ;) De vorige keer was het niet gelukt om meer foto's te uploaden door ons internet in het huis, maar nu moet het wel lukken. Volgende week doe ik nog een week het jongens weeshuis, en waarschijnlijk daarna nog een week de meisjes. Daarna vertrek ik naar Ambalangoda, waar het schildpaddenproject is.
Tot (waarschijnlijk) volgend weekend!
Access:
Public
Add new contribution