Zaterdag 6 oktober
Mijn ochtend startte vandaag een stuk eerder. Om 7 uur werd ik namelijk opgehaald om naar de apotheek te gaan. De apotheker was erg aardig en wilde me graag meer leren over het Nepalese gezondheidssysteem. Er zijn grote verschillen in de zorg als je het vergelijkt met het Nederlandse systeem. In Nepal is een gezondheidsverzekering onbetaalbaar en daarom heeft niemand er een. Ook andere zaken die voor ons vrijwel vanzelfsprekend zijn in de apotheek als etiketten en doosjes voor de medicijnen zijn hier ongebruikelijk. Om nog maar te zwijgen over een patientbestand en medicatiebewaking.
Het ontbreken van doosjes is hier misschien milieutechnisch gezien wel een goede zaak, want de gemiddelde Nepalees vindt zo'n doosje toch overbodig en gooit het zo op straat.
Er zijn bovendien in de bevolkte gebieden veel apotheken, dus er is veel concurrentie onderling. Toch is aanvoer van voor ons vrij makkelijk te verkrijgen spullen als verbandmiddelen een groot probleem. Ze worden eens in de 2 a 3 maanden aangeleverd.
De leuke en leerzame punten zijn er voor mij gelukkig genoeg. De 'apotheker' is van origine eigenlijk een doktersassistent die in de achterliggende kliniek diagnoses stelt (dit valt onder het geven van advies hier ;-). Ik mag voor hem bloeddrukmetingen doen op de ouderwetse manier: met een stethoscoop en een bloeddrukmeter met pompje. Hij legt ook aan mij voor wat de diagnose zou kunnen zijn en geeft aan wat zijn keuze voor medicatie erbij is.
Het volgende probleem komt bij deze manier van voorschrijven dan ook veel voor: Nepalezen zijn niet zomaar tevreden en willen het liefst overal medicatie voor slikken in de hoop dat het beter wordt. Iemand met opgezette klieren en hierdoor een stijve nek krijgt al snel een bulk van pijnstillers en zalfjes mee. Maar als de pijnstillers niet goed voor de maag zijn, weigert de patient om er een maagbeschermer bij te nemen: de patient heeft tenslotte geen last van zijn/haar maag...
Dit zijn de eerste indrukken, maar de komende weken zal er nog wel meer op een andere manier gaan! Ik vond het in ieder geval al een superleuke ervaring.
Ik ben daarna met iemand van Volunteer Society Nepal naar een overheidskliniek gegaan (Gothatar clinic). Deze kliniek geeft de arme mensen gratis medische zorg en medische middelen. Ik besloot de volgende dag terug te komen en de verbandmiddelen van Medeco hier te doneren.
Maandag 7 oktober
Vandaag begon ik weer vroeg in de apotheek. Ik vond al sneller mijn draai dan de dag ervoor. De apotheek ligt naast een hele drukke weg naar de wijk Pepsi Cola en de auto's geven veel stof af. Dit betekent dat alle potjes binnen de kortste keren onder een vieze laag stof zitten. Ik heb alles schoongemaakt en netjes met het etiket naar voren gezet. De apotheker wist niet wat hij zag! Ook toen de order van nieuwe medicatie binnen kwam (hier slechts een zakje in plaats van een berg kratten), werd mij gevraagd deze te controleren en op te ruimen. Ik deed dit zoals ik in Utrecht gewend ben en de apotheker was helemaal onder de indruk van mijn manier, omdat het een snelle en precieze manier was.
Ik had deze morgen veel zieke kindjes in de apotheek. Ik heb veel temperatuur gemeten en de hoestdrankjes en antibioticakuurtjes vlogen over de balie.
Na een rijstontbijtje bij het gastgezin gingen we weer door naar de Gothatar clinic. Ze waren erg blij met de verbandmiddelen en handschoenen van Medeco.
In de middag ging ik weer naar de apotheek en was er een patient met een vieze wond door een auto ongeluk. Deze mocht ik schoonmaken en verbinden. Ik heb nog met de apotheker overlegd hoe ik de donaties het beste kan geven aan de mensen die het echt nodig hebben. Ik ga een project voor hepatitis B vaccinaties opzetten, waarbij minimaal 100 mensen gevaccineerd kunnen worden.
Daarnaast ga ik deze week met een andere vrijwilliger mee naar een zwembad om haar weeskindjes zwemles te geven. De kinderen hebben het nu erg rustig door het festival Dashain en vinden het heel leuk om op pad te gaan. Ik heb er erg veel zin in!
Oh wow Elise, dat klinkt echt Dennis contributed on 10-10-2013 11:00
Oh wow Elise, dat klinkt echt leuk! Het is geweldig om te lezen hoe je je Nederlandse opleiding / ervaring kan gebruiken in een land waar ze het zo nodig hebben. Dat hepatitis B project lijkt me ook een hele onderneming, maar super goed dat je het doet!
Ik heb wel een vraagje... de wijk heet Pepsi Cola? Hoe komen ze aan die naam? Is de wijk opgezet met financieering van Pepsi, of houden de mensen daar gewoon heel erg van cola? =P
Ha Dennis! EliseS contributed on 21-10-2013 09:00
Ha Dennis!
Bedankt voor je leuke reactie. Ik dacht zelf ook dat het een grapje was dat ik in Pepsi Cola zou gaan werken.
Nu staat hier midden in de woonwijk een fabriek van Pepsi en is het hele gebied ernaar vernoemd.
De Pepsi fabriek doet wel goede dingen voor de bevolking hier. Ze kunnen iedere ochtend en middag op vaste tijden gefiltreerd drinkwater ophalen. Zo maken ze minder kans om ziek te worden van het water wat hier uit de waterleiding komt. Ik drink dit gefiltreerde water zelf ook en ben er (even afkloppen) niet ziek van geworden. Het is een leuk gezicht om iedere ochtend als ik naar de apotheek wandel allemaal vrouwen met flessen naar de fabriek toe te zien lopen.
Groetjes, Elise
Add new contribution