Wontanga

Hallo Seleminga's!

Seleminga, wat blanke betekend, klinkt misschien niet zo aardig, maar zo is het juist wel bedoeld. Waar je ook voorbij komt, overal roepen mensen: 'seleminga, how are you?' Vooral als we 's ochtends naar het weeshuis fietsen horen we dit vaak. Vrijdag ben ik voor het eerst naar het weeshuis geweest. Alle kindjes renden naar de binnenplaats om daar voor ons de tafels op te zeggen. Echt heel schattig. Éen voor éen kwamen de kindjes zich aan me voorstellen. De situatie in het weeshuis is helaas.erg slecht. De kindjes hebben 2 kleine kamertjes in een huis van een familie waar ze met alle 40 kindjes in slapen. Lesgeven kan buiten op de binnenplaats, maar er is weinig ruimte. 3 keer per dag krijgen de kindjes te eten. Meestal is dit drie keer hetzelfde.

Er zijn drie kindjes met lelijke hoofdwonden in het weeshuis. Gister en vandaag heb ik deze wonden met het EHBO-materiaal wat ik had schoongemaakt. Afgelopen.zaterdag zijn ze ook naar het ziekenhuis geweest, maar ik zie nog geen verbetering. Toen ik een kindje wilde wassen, was er geen zeep of handdoek. Deze ga ik morgen of in het weekend van mijn ingezamelde geld kopen, evenals tandenborstels en tandpasta. Veel kindjes hebben vieze tanden, sommige zelfs al verrot.

Vrijdagmiddag ben ik met mijn gastmoeder afgereisd naar Tamale. Eerst een half uur achterop de motor naar Walewale en vanaf daar in de trotro naar Tamale. Dat is een oud bestelbusje die ze zo vol mogelijk stoppen, dus met 4 mensen op de bank en m
Met wel meer dan 20 mensen in het busje. In Tamale zijn we blijven slapen, om hier zaterdag een Ghaneze bruiloft mee te maken. Heel bijzonder! Alle vrouwen in hun mooiste Ghaneze jurken en mooiste hoofddoeken op. Het bruidspaar was verbazingwekkend niet Ghanees gekleed, maar in een mooi zwart pak en prachtige witte jurk met lange sleep en een sluier.
Alle mensen waren aan het zingen en aan het dansen. Wat een mooi gezicht.

Zaterdagavond zijn we weer terug gegaan naar Walewale. Omdat het donker was, konden we geen motor meer krijgen. Gelukkig had mijn gastmoeder nog n adresje waar we konden slapen, om zondagochtend vroeg naar ons dorpje te vertrekken.

Maandag ben ik met het Belgische gezin naar Bolgatanga vertrokken. Omdat we vroeg weg zouden, heb ik gezellig een nachtje in hun gastgezin geslapen. Bolgatanga was erg leuk. We hebben niet veel gedaan, een beetje door de stad gewandeld, ijsje gegeten en heeeeeeeerlijk pizza gegeten in een restaurant. Wat was dat genieten na elke dag twee keer rijst.

Vrijdagmiddag ga ik samen met de Belgische familie naar Tamale, om hier een nachtje te slapen. Zaterdagochtend vertrekt de bus al vroeg naar... Mole national park! Aapjes en olifanten spotten! Ik kijk er ontzettend naar uit.

Ik begin al steeds meer te wennen aan het primitieve leven hier. Als er een gat in de grond zit als toilet met een deurtje ervoor, ben ik allang blij haha. Alles beter dan in de vrije natuur. :)
Ook het 'alleen' zijn vind ik steeds minder erg. Als ik bij De Belgische familie ben, merk ik wel dat dat een totaal ander leven is. Het is een dorp met veel meer winkeltjes, markt, een cafétje en veel andere vrijwilligers. Mijn dorp ligt veel meer afgelegen en heeft niet veel meer dan een winkeltje met alleen het hoogst nodige.

Ik geniet ontzettend van jullie lieve reacties! Heel leuk.
Het is een raar idee dat ik alweer op de helft zit. Dinsdag is mijn 'afscheidsfeestje' in het weeshuis en woensdag vertrek ik weer naar Accra met de 16 urige busreis.

Tot de volgende blog!
Wontanga! (goedemiddag)