Dit was het laatste project van onze expeditie, Hope for Malawi. Hier verblijven we 2 dagen. We waren hier de eerste vrijwilligers die ze ooit hebben gehad. Dus toen we aankwamen was iedereen erg enthousiast. We begonnen hier met een rondleiding en daarna gingen we lunchen. Raad eens wat we hadden? Ja, inderdaad!! Rijst!! Op dit moment verlangde iedereen wel naar een broodje kroket, kaas of een frikandel speciaal. Hope for Malawi zag er netjes uit.

Die middag werden we weer in groepjes verdeeld.

Ik ging een toilet graven, maar om daar te komen moest ik eerst achterop een truck rijden. Dat vond ik hartstikke leuk, dit zou natuurlijk niet mogelijk zijn geweest in Nederland. Toen we daar aankwamen en begonnen met werken, kwam het hele drop eromheen staan. Het begon goed, we waren goed bezig, maar naarmate er meer mensen kwamen, begonnen de volwassenen ons werk over te nemen. Wij vonden dit minder leuk, omdat we juist hier waren om dat werk te doen. Hieraan konden we inderdaad merken dat wij de eerste vrijwilligers waren, die ze ontvingen. Gelukkig konden de leiders van het project hier later nog iets aan doen. Verder was het een hele leuke middag.

De volgende dag zou de laatste projectdag zijn. We begonnen de ochtend met het ontbijt. Daarna werden we weer in groepjes verdeeld.

Ik had deze ochtend weer huisbezoeken. Ik ging eerst langs bij een vrouw die iets in de tachtig jaar oud is, ze wist niet meer precies hoe oud ze is. Ze zat op de grond en aan de manier hoe ze zat kon je merken dat ze pijn had, ze zat helemaal krom gebogen. Ze vertelde dat ze eigenlijk niks meer kan doen, vanwege haar ouderdom, dus is ze erg afhankelijk van haar omgeving. Wat natuurlijk heel vervelend was, omdat iedereen in haar omgeving zelf ook voor hun eigen familie moest zorgen. Dit maakte wel indruk op me, wij hebben dan toch echt een goede ouderenzorg in Nederland. Hierna gingen we door naar een bejaarde man van 85 jaar, die vroeger gevangenis bewaker was geweest. Hij had last van zijn benen, op het moment dat wij op bezoek kwamen was het even iets minder. Deze man had ook moeite met genoeg hulp krijgen, gelukkig had hij zijn dochter nog. De laatste bejaarde man die we opzochten was politie agent geweest en kon heel slecht zien, zo had hij ook niet door dat er één meisje in de groep was (ik dus). Het was een aardige man die net zoals veel anderen moeite heeft om het hoofd boven water te houden. We waren vroeg klaar dus konden we daarna nog leuk spelen met de kinderen. Op het laatst vroegen mensen of wij een leuk kinderdansje wistenvoor de kinderen. Op zo'n moment realiseer je je dat je toch niet alles van je kindertijd hebt onthouden... Ach ja dachten we met z'n allen, dan de kabouterplopdans maar...

In de middag hebben ik samen met Nina en Claire de kleren gewassen, die zouden we doneren bij Hope for Malawi. Hier waren ze heel erg blij mee.