Het eerste spannende doldwaze verhaal van prins Timmiey:

Lid van de edele familielijn van Teeffelen. Zoon van Bernardus de Bottenkraker en Katharina de Kutten-opknapper(Excuses mama, Bekkenbodemfysiotherapeut ik weet het. Helaas klinkt dat niet zo lekker. Ik had ook mijn best kunnen doen om een leuke bijnaam te verzinnen met 1 van haar andere 45 diploma's maar ach: YOLO!). De jonggeborenen van dit gezin was een edele man met het brein van een geleerde en het lichaam van een adonis. Dit wist hij allebei goed te verbergen. Prins Timmiey was altijd opzoek naar de betekenis van het leven en als geluk nou bestond wat het nou was en hoe dit rare gevoel te krijgen. Met dit in zijn achterhoofd verliet hij zijn veilige thuishaven Utrecht en vertrok hij naar het vere land Ghana. De zoektocht naar geluk, zin van het leven en zijn levensdoel om op een zebra te rijden werden niet voltooid maar hij maakte wel wat doldwaze dingen mee die hieronder beschreven zijn.

Prins Timmiey en de volksopstand om rijst.

Prins Timmiey was op bezoek in een klein strandstadje waar op het strand trots het bewijs van slavernij boven alles uitstak. Na een vermoeiende dag praten met prinzen(elke Ghanees met een beetje geld zegt uit een edele familielijn te komen) en eindelijk te hebben genoten van een iets normale douche besloot Prins Timmiey dat zijn maag toch wel gevuld moest worden. Na een zoektocht door de straatjes voor een voedseltentje(ze hebben er honderden, behalve als je er 1 zoekt) gaf de prins bijna op. Nog snel werd een zakje water naar binnen gewerkt en praatte de prins tegen een Ghanees. Deze vriendelijke lief lachende Ghanees besloot de arme blanke te helpen. Snel werd de prins naar een voedseltent geleid en blij met het aanzicht van aankomend voedsel liep de prins met een grootte glimlach naar het vrouwtje van de voedseltent. Het vrouwtje besloot dat deze blanke toch wel genoeg geld had en vroeg een belachelijk hoge prijs voor een beetje rijst. Bedompeld liep de prins weer weg. De vriendelijke Ghanees zag dit en vroeg aan zijn nieuwe vriend wat er aan de hand was. Lichtelijk chagrijnig vertelde prins Timmiey zijn verhaal. Na het laatste woord was er niets meer over van de vriendelijke Ghanees. Aderen waren duidelijk over zijn gezicht te zien en zijn glimlach was andersom gekeerd. Hij riep wat in een taal die de prins niet begreep en voordat de prins het doorhad was er bijna een volksopstand. De nu niet zo vriendelijke Ghanees stond boos aan het voedselkraampje en trok bijna het vrouwtje door het kleine raampje heen. De menigte die eromheen zich had verzameld schreeuwde hun longen uit hun lijf en het werd al snel duidelijk dat de nu niet zo vriendelijke Ghanees zijn vriend/gast niet zomaar liet aftroggelen door een voedseltrutje. De prins besloot dat hij de enige was die aan dit redelijk interessante schouwspel een einde kon maken. Met enige twijfel liep hij naar de Ghanees en probeerde het te sussen. De Ghanees begreep de hint en gaf de orders dat zijn boze leger weg moest en hij zijn handen niet om de keel van het vrouwtje zou houden. Even snel als de volksopstand was begonnen eindigde deze ook. De rust was wedergekeerd. Alleen de prins had nog steeds geen eten. Gelukkig besloot een klein negertje zijn hand te pakken en naar een eettentje te leiden waar je gelukkig niet meer als 40 eurocent hoefde te betalen voor een vol bord rijst.
­