De eerste weken.

We kwamen aan op een vliegveld wat me op geen enkele manier deed denken aan een internationaal vliegveld. Het was een oud vervallen gebouw zonder winkels/eet gelegenheden, een groot contrast met Kuala Lumpur.
Buiten kregen we een warm welkom van tientallen mannen die ons wilden helpen door onze tas te dragen voor een beetje fooi. Gelukkig zagen we al snel ons naambordje, onze taxichauffeur leidde ons door de choas naar de auto.
De weg naar het hotel was niet minder chaotisch. Het was een wirwar van voertuigen en voetgangers. Op een wat rustiger stuk liep rustig een aap rond die niet gejeneerd werd door het langs rijdende verkeer.
In Kathmandu hebben we een aantal highlights bezocht. De Buddha Stuppa vond ik het mooiste, de leukste plek vond ik echter de crematie plaats. Dit kwam doordat we daar onze eerste Nepaleze vrienden maakten. De jongen is geschiedenis student en wist veel te vertellen over de plaats en rituelen. Nadat ons vrijwilligerswerk erop zit zal hij ons rondleiden door Baktapur en wil hij ons graag aan zijn familie in noord Nepal, tegen de Tibetaanse grens, voorstellen.
De weg naar Talchowk, de plek waar we moesten uitstappen, was erg slecht waardoor we over slechts 180 km 7 uur hebben gedaan. We werden opgevangen door Damodar (contactpersoon) die een taxi had geregeld die ons naar onze bestemming zou brengen (zo dichtbij mogelijk het laatste stuk is namelijk niet met de auto te doen). Het laatste stukje lopen was niet ver maar met al onze bagage was het klimmen wel een beetje afzien. Damodar leidde ons in een mooi huis, daar werden we hartelijk verwelkomt en rondgeleid door Ram Bakta en Krishna. Het was veel luxer dan ik had verwacht, we hebben een hele verdieping voor ons zelf met balkon.
De volgende dag zijn we gelijk begonnen met lesgeven, op verschillende scholen. De buurjongens begeleidde me naar school. Onderweg kwam ik de eerste docent tegen, het klikte meteen. Op school aangekomen kwam iedereen me gedag zeggen. Het waren teveel namen om allemaal te kunnen onthouden, er zijn 26 docenten. Ook de leerlingen begroette me, 500 leerlingen zijn er maar liefst. Na honderde keren namaste te hebben gezegd kwam ik in de leraren kamer waar ik gewoon door kon gaan. Er was niks voor me ingepland dus het eerste uur heb ik kennis gemaakt met de docenten. Het tweede uur werd ik meegenomen naar klas vier en voor de klas gezet, zonder enig idee te hebben wat ik moest doceren. De klassen zijn erg groot, in groep 7 zitten 70 leerlingen. Groep 4 is de klas aan wie ik het meeste les geef, daar zitten ‘maar’ 34 leerlingen. De taalbariere maakt het onder andere extra lastig om les te geven. Ondanks dat de kinderen al vanaf groep 1 boeken in het engels krijgen is het engels van de meeste zeer beperkt. Anderzijds zijn er ook kinderen die zeer goed engels spreken. Desondanks is het erg leuk om les te geven. De kinderen zijn erg leergierig, enthousiast en zitten vol energie.
Door Ram Bhakta worden we overal meegenomen. Zo ben ik naar een doping, een ritueel dat heel de dag duurt, gegaan. ‘S avonds na school en het eten ben ik met Ram Bhakta en Krishna naar een huisje gegaan op ongeveer vijftien minuten loop afstand. Al van ver was de ritmische muziek te horen. De oud guru, ook de leermeester van Ram Bhakta, vroeg meteen of ik ook wilde dansen. Hij zou ook mee dansen maar uiteindelijk moest ik het toch zelf doen. Ram Bhakta was teleurgesteld dat het filmen niet gelukt was omdat te donker was. Na het dansen heb ik met verschillende mensen gepraat. Lange tijd heb ik met een jongen die meerdere jaren in Londen heeft gestudeerd en gewerkt. Veel Nepalezen willen in het buitenland gaan werken of studeren. In de kranten, op tv en langs de weg zie je advertenties voor makkelijke en goedkope visa’s. Helaas zijn veel van deze bureau’s oplichters en maken misbruik van de uitzichtloosheid en ontwetendheid van de mensen. De werkloosheid is helaas erg hoog.
Het caste system zorgt voor verdeling in Nepal. De caste verdeling is niet gemaakt op basis van inkomen, al is het gemiddelde inkomen van de hoogste caste wel hoger dan die van de laagste caste, maar iedere caste mag bepaalde beroepen uitoefenen. Zo zijn de docenten allemaal van de hoogste caste en vissers voornamelijk van de laagste caste.