Na het bezoek aan het ziekenhuis zijn we maandag op 2 huisbezoeken gegaan. Eerst naar mamaNatitsia. Moeders worden hier vernoemd naar hun eerste kind. Maar bij mamaNatitsia was het iets anders. Zij heeft Natitsia gevonden toen ze in de stad aan het werk was. Waarschijnlijk wilde haar ouders niet voor haar zorgen. Behalve Natitsia heeft ze nog vier anderen kinderen in huis, waarvan een meisje ook hiv-positief is. Alle kinderen zijn door haar opgenomen omdat de ouders niet voor de kinderen konden of wilden zorgen. We hebben haar gewogen en haar temperatuur opgemeten.

Bij alle huisbezoeken die we hebben gedaan waren kinderen die in de ondervoedingskliniek hebben gezeten, en die nu nog een tijdje in de gaten worden gehouden. Het tweede huisbezoek was bij een moeder met een kind in haar armen dat er erg ziek uitzag. We hoorden dat ze met haar tweeling naar het ziekenhuis was gegaan. Beide hadden malaria en waren ondervoed. Een van de twee is in het ziekenhuis overleden. Voor de ander had ze een doorverwijzing gekregen naar de ondervoedingskliniek. In Uganda is het een gewoonte dat mensen zo snel mogelijk worden begraven, vaak op eigen land. Overdag komt er een boda-boda door het dorp die vertelt wie er is overleden. Begrafenissen zijn altijd om 2 of 4 uur. De moeder wil nu niet naar de kliniek omdat ze net een kindje in het ziekenhuis heeft verloren. Later hoorden we dat de moeder zelf ook ziek is en daarom bang is voor hoge kosten. Normaalgesproken wordt alleen de behandeling van het kind vergoed, maar er kunnen uitzonderingen worden gemaakt. De moeder heeft gezegd dat ze de volgende dag naar de kliniek zal komen, maar of ze dat echt gaat doen, weet ik niet, want ze had niet zo veel vertrouwen meer in ziekenhuizen. In Nederland zouden mensen er alles aan doen, om hun andere kind nog te redden, maar hier wordt gewoon op een hele andere manier gedacht. Toen zijn we naar het dorpje Jukata gegaan, waar we geluncht hebben. Voor het eerst lokaal eten, maar eigenlijk best wel lekker! Rijst, gekruide rijst, gepofte aardappels en het bekende ugandese matoke; zoete bananenpap. Na de lunch zijn we terug naar Kim & Kim gegaan en hebben we daar alles voor ’s avonds klaargemaakt. We zijn toen vlakbij naar een markt gegaan. Mensen kijken je dan wel heel raar aan, maar kinderen beginnen vaak meteen te zwaaien. ’s Avonds hebben we zelf pannekoeken gebakken en heel lekker gegeten. Zelf natuurlijk afgewassen (in regenwater ;) Zeker een leuke dag!