Maandag was de eerste dag met de echte ‘Uganda-feeling’. ’s Ochtends hebben we nog gegeten bij Plot 99. Tijdens het ontbijt werd het weer slechter, je zag dat het zou gaan regenen. Tijdens het ontbijt sloeg de bliksem bijna in met een hele harde klap. Iedereen schrok heel erg. We hebben toen snel onze spullen gepakt en zijn we met het busje naar Kim gegaan. Eerst over een gewone weg, maar het laatste stuk over de typische Ugandese oranje zandwegen. Kim is een Nederlandse vrouw, die ook in Uganda woont, in een mooi huis, maar voor Nederlandse begrippen toch wel beperkt. Zoals de latrine en zonder stromend water. Kim heeft 2 geadopteerde dochters, Rosa (6) & Babirye (10), allebei leuke, Rosa soms druk, meisjes, die beide Engels spreken. Ook heeft ze in de vakanties nog 4 jongens in huis, die doordeweeks naar een kostschool gaan. Naast Kim woont een andere vrouw, die ook Kim heet. Zij zijn vriendinnen en hebben samen verschillende projecten. Zij is getrouwd met een Ugandese man en heeft ook een kindje, Cela (2,5). Ook de andere Kim heeft een Ugandese vriend, Sunday. Beide Kims zijn echt heel aardig en hebben hier super goede projecten. Toen we waren aangekomen zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Dit ziekenhuis (privé) is gebouwd door de Japanse ambassade. Kim & Kim begeleiden het ondervoedingsdeel van de kinderafdeling. Kinderen die hier komen zijn ondervoed; of heel mager of juist heel bol, omdat ze vocht vasthouden, door een proteïnetekort. Ouders hebben of te weinig geld of ze weten niet goed welke voeding de kinderen nodig hebben. Bij een keuze tussen een beker melk en een pannekoek (even duur), wordt vaak gekozen voor de pannekoek (chapati), groot en vult de buik, terwijl de melk veel meer voedingsstoffen bevat. Als kinderen worden opgenomen, gaat een van de ouders/verzorgers mee. Die geven hun kinderen eten en wassen ze. De verpleegkundige zorgen voor de medische dingen. De behandeling wordt gefinancierd door een Schots fonds, maar de ouders moeten zelf een kleine bijdrage doen. Als mensen naar de dokter komen kleden ze zich altijd heel netjes aan, omdat ze niet arm willen lijken. In de kliniek was op dit moment één jongetje, Simon met zijn vader. Hij had al eerder in de kliniek gezeten, maar was opnieuw opgenomen, ondervoed maar ook met malaria. Zijn vader wist niet goed hoe voor hem te zorgen, maar wordt daar nu in begeleidt. Kinderen die worden opgenomen krijgen eerst alleen ‘energy-milk’ en daarna wordt er een dieet opgebouwd van minimaal 2 weken. 80 % van de kinderen komt er weer bovenop, maar soms is het te laat. Mensen bezoeken vaak eerst een traditionele dokter (onder druk van familie), die niet weet hoe ondervoeding te behandelen of het niet herkent. Vooral als ze opgezwollen zijn, zien ze dit niet als een teken van ondervoeding. De dokters maken kleine wondjes, waardoor ze denken dat het vocht verdwijnt, maar de wondjes gaan ontsteken en worden de kindjes dus nog zieker. We hebben ook nog foto’s gezien van voor en na situaties, soms heel ernstig, wel indrukwekkend. Een super project van Kim & Kim. De dagen gaan nu al veel te snel voor bij! We hebben al zoveel leuke, mooie en indrukwekkende dingen gezien & gedaan.