Zoals ik al gezegd had, werd de groep werd opgesplitst en mijn groep ging als eerste de huisbezoeken doen. Dit deden we op de Boda Boda, een scootertje waar je met maximaal 4 mensen op kan, als je goed propt. Door kleine paadjes tussen struiken en bomen en planten op een scootertje was een supermooie ervaring.

We hadden het over opvallende indrukken en één van de grootste verschillen is dat gezinnen hun overledenen in hun eigen 'tuin' begraven. Zo heeft bijna ieder stukje land een begraafplaatsje, waar we veel kindergraven zag. Vaak gaan mensen er al vanuit dat niet al hun kinderen het overleven en daarom is het ook zo dat ze niet zoveel liefde aan hun kinderen geven als wij in Nederland gewend zijn.

Bij de huisbezoeken liet Kim ons zelf de kinderen wegen, temperatuur opnemen en controleren. Na de controles gaven we alle kinderen uit de buurt vingerpoppetjes, knuffeltjes en petjes. Iemand had bellenblaas bij zich en het was zo mooi om te zien hoe leuk de kinderen alles vonden en hoe blij ze werden van de kleine dingen die we ze gaven. De families waren heel blij om ons te zien. Veel mensen knielden zelfs voor ons, zelfs de ouderen. Knielen is voor hun een teken om respect te tonen, maar ik wist niet zo goed hoe ik ermee om moest gaan.

Na 4 huisbezoeken te hebben gedaan in het binnenland (de zijwegen waar de plantages zijn en de armste mensen wonen), was het tijd om te lunchen bij Djadja Rosa, de oma van het geadopteerde kindje Rosa van Kim. Rosa hebben ze gevonden in een latrine, gat in de grond. Ze hadden ook de oma van Rosa gevonden toen ze Rosa vonden maar die oma kon niet voor haar zorgen, dus heeft Kim haar geadopteerd. Bij die oma gingen we eten, er was bananenpuré, rijst in een loempia, aardappels, rijst en bonen. Omdat er geen bestek was voor iedereen aten we met onze handen voor de echte 'Uganda experience'. Na de lunch gingen we met het busje naar het land waar Kim groenten verbouwd voor het ziekenhuis. Op deze manier kunnen de ondervoede patientjes gezonde maaltijden krijgen met veel voedingsstoffen. Op het land moesten we de pinda's plukken, witte kool zaadjes planten, een tuintje aanleggen en tomaten plukken. Het werken op het land gaf me wel echt het gevoel dat ik mensen aan het helpen was.

Rond 5 uur namen we afscheid van Kim en reden we terug naar de anderen in Plot 99. Ik vond de projecten bij Kim heel goed en Kim heeft een heel goed hart. Ze gaat heel goed met de lokale mensen om en weet hoe ze mensen dingen moet leren over voeding.